Véspero || Chanbaek/Sekai

20 - Bak Yaldızlarımı Döktüm, Açtım Kapılarımı Gir İçeri

"Park Chanyeol?!"

Chanyeol kaşları çatılarak arkasını dönerken az önce girdiği açık kapıdan giren Baekhyun'u gördüğünde kaşları daha da çatıldı. Burada ne işi vardı ve Chanyeol onun peşinden geldiğini nasıl fark etmemişti?

"Ne yapıyorsun burada?"

"Sen ne yapıyorsun asıl?"

"İşim vardı."

Baekhyun kollarını göğsünde birleştirirken ağırlığını sağ ayağına verip ona baktı dikkatlice.

"Tamam, hallet işini bekliyorum."

Chanyeol bir an ne yapacağını bilmeyen bir şekilde dururken sonra ona döndü.

"Sen ne yapıyorsun, gitsene."

Baekhyun bakışlarını ondan çekmeden sakince beklerken, sakince bekleyebilmek için içinden kendini çimdikliyordu. Chanyeol'un gereksiz bu tavrına tepesi iyice atmaya başlamıştı.

Chanyeol onun duruşunu bozmayışından gitmeyeceğini anlayınca dolabına döndü. Açıp içeride kıyafetlerini ve bir iki parşömen parçasını karıştırırken arkasındaki Baekhyun'un gözleri kısılıyordu.

"Gerçekten işin mi var yoksa benden mi kaçıyorsun?"

"Ne demeye senden kaçacakmışım?" dedi Chanyeol daha fazla kurcalayacak bir şey bulamadığı dolabını biraz sertçe kapatıp ona dönerek.

"Ben de tam olarak sana bunu soruyorum?"

"Kaçtığım falan yok!"

"Bağırma bana!"

"Deli etme sen de beni!"

"Ne yaptım ki?!" diye bağırdı Baekhyun dayanamayıp. "Tanrı aşkına ne yaptım da deli oldun?!"

Chanyeol farkında olmadan ona doğru yürümüştü, Baekhyun da farkında olmadan geri geri gidiyordu.

"Ben bir bilsem niye böyle deli oluyorum sana," dedi Chanyeol ve dedikten sonra kafasını iki yanına salladı, kelimeleri dolanmıştı. "Yani niye böyle deli ediyorsun beni!"

Baekhyun'un tüm gardı onun ilk cümlesiyle düşerken bağırmak için açtığı ağzını geri kapattı. Elleri iki yanında açıktı ve sağ ayağı ondan uzaklaşmak için geriye doğru attığı adımı tamamlamıştı.

Chanyeol de bağırmasını bir kenara bırakıp derin bir nefes verdi. Omuzları düşmüştü. Bakışlarını Baekhyun'un geriye giden ve aralarına azıcık da olsa mesafe açan adımına kaldırdı.

"Eğer geriye doğru bir adım daha atarsan Byun Baekhyun, ben de ileriye doğru bir adım daha atacağım."

Chanyeol gözlerinin içine bakarak bunu söylediğinde Baekhyun olduğu yere yapışmış gibi kaldı. Hatta arkaya doğru attığı tüm adımlarını da geri almak istedi o anda. Akşamın yüzüne düşürdüğü tüm güzelliğiyle Chanyeol'un karşısında dururken, Chanyeol onun karşısında yutkunurken, Baekhyun geriye doğru bir adım daha atamadı.

Soyunma odasının ortasında aralarında bir adımlık mesafe ile yüz yüze duruyorlardı. Baekhyun daha fazla onun yüzüne bakmaya dayanamayarak başını önüne indirdi.