Song of The Rebellion

The Rebels

Matilda's POV

Nakatitig lamang ako sa itaas habang nakahiga sa higaan. Kanina pa nakatulog si Kaye. Meanwhile, I'm lying on my bed, wide awake for I don't know how long.

Pabalik-balik lang kasi na nagpapakita ang imahe ni Cronus sa isipan ko.

He doesn't have eyes.

They took them.

As far as I know, his eyes could be a weapon. They'd use it to control the titan. Or soon enough, they're going to use it to control time.

And here I am, thinking how complicated and dark this war could turn into.

Kaya pala ganitong klase ng paghahanda ang inihanda ni Mnemosyne para sa'min. She sent us through different points in time to show us what we're dealing with.

Nagsimula na namang sumakit ang ulo ko kaya't umupo ako sa kama at napabuntong-hininga.

"Eyes..." nakakunot ang aking noo. "They have his eyes.."

Naririnig ko ang malalakas na kabog ng aking dibdib dulot ng kaba.

My oracle side is alive again.

And it's not sending me happy vibes.

May alam ako tungkol sa pinanggagawa ng mga rebels at nangangati ang katawan ko na bumalik doon sa teritoryo nila para wag matuloy ang balak nila.

Napahawak ako sa aking ulo. "Ano bang gagawin ko?"

My oracle is screaming at me. Telling me to do something. Ngunit nagdadalawang-isip pa rin ako. Dahil paano kung ikakagulo lang ng lahat ang gagawin ko?

Pinikit ko ang aking mga mata sa loob ng ilang segundo.

Ba't pa nga ba ikakagulo to?

Nagkakagulo na nga.

Binuksan ko ang aking mga mata atsaka tumayo. Lumabas ako ng kwarto pagkatapos magbihis at walang ingay na isinara ang pinto para walang makarinig.

Bumaba ako at tinignan kung may tao ba. Fortunately, nakayanan ni Hypnos na umakyat ng hagdan at doon sa kwarto niya matulog. Minsan kasi, and by minsan I mean most of the time, hindi niya naaabutan ang huling hakbang ng hagdan dahil sa sobrang antok kaya't dito siya sa sofa natutulog.

Mabuti nalang at tamang-tama ang timing na'to sa desisyon ko...

Napapikit ako nang itulak ang malaking pinto ng palasyo. Palinga-linga pa ako pagkatapos dahil baka mayroong nakarinig ng pagbukas ko nito.

At wala naman kaya lumabas na nga ako.

Then the first thing I felt when I took a step outside the castle was the toxic air touching my fragile skin. Dahil dito, mas lalo akong kinabahan.

So Matilda, why go alone? you might ask...

Because I choose to.

Kung mababawi ko nga ang mga mata ni Cronus, then that would be utterly amazing. Pero kung kabaligtaran ang mangyayari sa'kin, and I'd end up being caught red-handed, then it's just me that they're going to punish.

I mean, willing naman ako. Desisyon ko naman to.

Nagfo-formulate ako ng strategy sa utak ko habang naglalakad nang may biglang bumagsak sa aking harap kaya't napahinto ako.

Interrupting my thoughts was a man with a raised eyebrow and determined glare.

"Just where do you think you're going?" tanong niya.