Love Takes Time

Chpt. 32

No.. it can't be.

Hindi pwede. Hindi ako pwedeng mabuntis! Hindi ko kaya. Hindi kaya ng puso ko.

Nanghihinang napatingin ako kay Iason, pagkalabas ko ng banyo sa kwarto ko. I'm holding a pregnancy test. And it's says that I'm pregnant. No..

"Iason.. hindi pwede." Naiiyak ko ng sabi sa kanya nang ibigay ko sa kanya ang resulta. Napaupo nalang ako sa kama ko.

Nanatiling tulala si Iason. Hindi ko na napigilan ang iyak ko. Napahagulgol na ako. Naramdaman kong lumapit si Iason sa akin para yakapin ako.

"Hindi pwede.. alam mong hindi pwede.. baka hindi ko kayanin, kawawa ang anak ko." Umiiyak na sabi ko.

"Shhh.. kakayanin mo. Kakayanin natin. You need to tell this to aeolus as much as possible."

Mabilis kong kinuha ang cellphone ko para sana tawagan si Aeolus pero cannot be reach sya. How can i tell this to him? Dalawang linggo na nga syang walang paramdam e.

Suddenly I receive a notification from twitter. Binuksan ko yon. And to my shock it's a picture na tinag pa talaga ako.

Kaya naman pala. Kaya naman pala wala na syang paramdam. Masaya na sya kung nasaan sya. He's so happy.

It's a video, at halatang pasecret yung ginawang pag vivideo. It's Aeolus and Irene watching the sunset and kissing how nice it is.

Marami pang pictures na nasa twitter at halos naka tag ako sa iba. It's seems na masaya sya kung anong ginagawa nya.

Ayoko sanang maniwala, nag hintay ako, naghintay pa ako ng isang linggo para lang ipaliwanag sakin ang mga nakita ko pero wala. Kahit message man lang hindi nya nagawa.

Do I deserve this? Sobrang sakit na. Sinubukan ko namang magtiwala pero bakit ganto nalang ang laging nangyayari sakin? Ako nalang ba lagi ang mag mamahal?

And now while having a heartbreak again, here i am pregnant and problematic. How will i explain this to my parents? I know how will they react. Of course sino ba namang ang tangang mag papabuntis habang may butas at lumalaki ang puso. Ako lang naman yon.

Mabilis akong bumangon dahil nasusuka nanaman ako early this morning. I decided na itigil ang paginom ko ng gamot hindi pwede kasi buntis ako maaring makasama yon sa baby ko.

Nagmumog ako at nanghilamos, napahawak ako sa tyan ko. Am i really pregnant? There's a life building inside me.

I don't know but i felt so happy right now that I'm having a baby, my own flesh and blood. I smile in thoughts of seeing my baby after i gave birth.

Narinig kong nag riring ang cellphone ko kaya mabilis ako lumabas ng banyo and expecting na si Aeolus na sana ang tumatawag. Pero to my disappointment it's Iason.

"Good morning! Kamusta ang pakiramdam mo?" Hindi ko na napigilan ang pag hikbi ko. Why does it hurt so much na iba ang nag aalala sakin na dapat sya ang gumagawa?

"Nicoe.. please don't cry nakakasama sa inaanak ko yan saka sayo." Nag aalalang sabi ni iason sakin.

"W-why do have to suffer? Why can't i have a normal life like all of you have? Bakit nya ako kailangan ganituhin? Wala na ba akong karapatang sumaya? Lagi nalang bang ganito? Ha? Sobrang sakit na.." napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang sakit ng nararamdaman ko.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Tanging si Iason nalang muna ang kinakapitan ko ngayon. Halos isang oras din kaming nagusap sa cellphone. Pinapagaan nya ang loob ko.

Now that i have life inside me mas kailangan kong mahalin ang sarili ko at ingatan dahil hindi lang buhay ko ang hawak ko ngayon kasama narin ang buhay ng anak ko.