Love Takes Time

Chpt. 33

I smell alcohol, i open my eyes and found that I'm in hospital. What happen?

Tumingin ako sa gilid at nakita ko si kuya na natutulog sa upuan sa tabi ng kama ko.

I remember.. i passed out.

Mabilis akong napahawak sa tyan ko. Ang baby ko! Baka may ginawa na silang masama!

Ginising ko ang kuya ko.
"K-kuya.." marahan kong gising sa kanya at mabilis naman syang nagising.

"Princess! How do you feel? May masakit ba sayo? Should i call your doctor?" Natatarantang sabi ni kuya, umiling ako at hinawakan ang kamay nya.. ang anak ko.

"K-kuya.. my baby.. how's my baby?" Tanong ko sa kanya. Bigla syang napatigil at napatitig sakin. Fuck no..

"K-kuya.. answer me, my baby.. how's my baby.. please kuya magsalita ka naman." Yumuko lang sya at tahimik na umiyak.

No.. god no..
Hindi magawang tumulo ng luha ko sa konklusyon na baka wala na ang anak ko.
"Kuya.. pataying nyo nalang din ako... ayoko na!!!!" Umiiyak na sigaw ko.

Ramdam ko ang sakit umiiyak ako pero wala luhang lumalabas sakin.
Sumigaw ako ng malakas at sinabunutan ang sarili ko. Hindi ko sila mapapatawad lahat!!! Sobrang sakit.. my baby..

Niyakap ako ni kuya ng mahigpit.
"Ano bang sinasabi mo! We can't let you die." Umiiyak na bulong sakin ng kuya ko.

"Kuya.. no my baby, my baby is my life.. sya nalang ang mero ako, patayin nyo nalang din ako!!" Nawawalang sabi ko at nagpupumiglas sa yakap ng kuya ko.

"You can't die, princess.. you need to be alive! You can't die because if you die paano ang baby mo?"

Parang timigil ang mundo ko sa sinabi ni kuya. Does it means..?

Umiiyak na tumingin ako sa kanya? Does it mean?
"Of course you silly! Buhay pa ang anak mo at maayos sya dyan sa tyan mo! I won't let them hurt you both you know." Malakas ko syang pinag papalo sa dibdib..

"Gosh kuya! You scared the hell out of me! I asked you but you didn't answer right away! What do you expect me to think!" Umiiyak na sabi ko, i finally felt my tears.

"Hindi lang ako agad nakasagot kasi I thought I'm gonna lose you both! Parang nararamdaman ko parin kasi yung kabang naramdaman ko nung hinimatay ka sa harap ko." Niyakap ako ng kuya ko ng mahigpit.

"I'm proud of you."

Napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi nya. Naiiyak nanaman ako.
"K-kuya.. how come..? I'm such a disappointment!" Umiiling sya at hinawakan ang pisngi ko.

"I'm so proud of you because of how you stand for yourself and for you baby. Of how you want to take responsibility of your actions. Of how you fought for your rights, I'm so proud of you taking the consequences for what you did. And I'm so proud of you saying what you feel in our parents. But I want you to know na hindi ka lang nagiisa, nandito ako para sayo, at ipaglalaban kita ng pakikipag patayan." God.. thank you for giving me this man as my brother.

"Thank you kuya. And I'm sorry if ever I disappoint you. I know I disappoint you when you knew about my pregnancy. Alam ko naman na delikado para sakin pero kuya nangyari na, I can't lose my child I can't be selfish." Tumatango si kuyang nakatingin sa akin.

"I know.. I understand princess, but i want to know what happen to you and May? Alam ko naman sya ang tatay ng baby mo, what happen?" I stiffened when kuya ask about Aeolus.

Kinuwento ko sa kanya ang buong nangyari pero hindi ko na sinama yung nangyari samin nila Psyche.
"Fuck.. are you sure? Baka naman may nangyari sa kanya. Kasi knowing May.. alam kong mahal ka non." Hindi makapaniwalang sabi ni kuya.