The luckiest girl on earth {DUTCH STORY}

Hoofdstuk 12

*Ambers POV*

"Oké, ik leg het kort uit. Ik vond familiefoto's en toen zag ik een foto, die ik op twitter had gezet. Ik heb weer contact met mijn vader, dus ook jouw vader, opgezocht. Hij legde alles uit." "Maar wanneer hebben ze mij dan weg gedaan en waarom?" "Mama vond het te druk, ze had mij al om voor te zorgen. Papa was al bij ons weg." Ik staar Louis aan. Daarom hebben we dus dezelfde haarkleur en oogkleur. "Ik laat jou nooit meer gaan. Als je dat maar weet. Ik heb eindelijk een zusje dat 100% mijn zusje is."

Wat ik me nu pas realiseer is dat ik mijn moeder nooit ga ontmoeten. Ze is al overleden... En dan begin ik alles weer uit te huilen. Louis geeft me een knuffel. Hij troost me. Volgens mij kijkt iedereen in het café ons aan. Het ziet er waarschijnlijk echt heel spastisch uit.

"Hoezo huil je nu?" vraagt hij. "Ik realiseer me nu dat ik mijn echte moeder nooit ga ontmoeten." Ik zie dat hij ook tranen in zijn ogen heeft. Ik veeg de mijne weg. "Hoe wist je eigenlijk dat ik hier vandaag was? Of was het toevallig?" zeg ik door mijn tranen heen. "Fleur heeft contact met me opgenomen. Ze vertelde dat je best wel vaak hebt gehuild, omdat je mij maar niet kon ontmoeten en bereiken." Ik moet lachen. "Wat is er zo grappig?" hij moet ook lachen. "Ik bedenk me nu dat Fleur dit allemaal gedaan heeft voor mij. Ze zei dat ze heel veel zin in vandaag had. Normaal als we shoppen, had ze niet zó veel zin er in zoals nu.
Ik hoor gebonk op de ramen. Als ik kijk bedenk ik dat ik dat beter niet had kunnen doen en ik kijk snel weg. Allemaal paparazzi. Vreselijk. "Zullen we gaan? We kunnen nog even naar mijn hotel." "Ik moet eerst naar Fleur toe. Ze zit in het café aan de overkant." "Zij mag ook mee, als zij het wilt. Misschien kan je wel wat afleiding gebruiken." Ik knik. Dat is wat ik nu nodig heb. Afleiding.

Gelukkig ziet Fleur al vrij snel dat wij naar haar toe komen. Ik zie dat ze trilt. Ik zie dat ze probeert om het niet awkward te maken, maar er is nu zo'n awkward stilte. "Louis vraagt of we mee willen naar zijn hotel, voor afleiding enzo. Ik wil wel graag, wil je ook mee?" "Jaa graag." Ik wist wel dat ze ja ging zeggen. Mee naar Louis' hotel, dat zou ze nooit afslaan.

We gaan een busje in. Het heeft geblindeerde ramen. Ik zit naast Louis. Aan mijn andere kant zit Fleur. Louis slaat een arm om mij heen. Ik ga tegen hem aanliggen. Als Fleur het door heeft, smelt ze.

*Fleurs POV*

Ik zie dat Louis een arm om Amber heeft geslagen en dat Amber helemaal tegen Louis aan zit. Het ziet er zo schattig uit. Stiekem ben ik een beetje jaloers hierop. Het is natuurlijk niet leuk om dit mee te maken, maar ze kent nu haar idool wel persoonlijk. Zou hij mij ook persoonlijk kennen?

Als we bij zijn hotel aan komen, staat het daar vol van paparazzi. Daar moet ik echt nog wel even aan wennen. Ik denk dat ook Amber daar nog even aan moet wennen. Mij lijkt het zo irritant. Overal waar hij loopt zijn camera's. Gelukkig is er in het hotel geen paparazzi.

Al vrij snel zijn we boven en lopen we zijn kamer binnen. Wat is het hier luxe! "Amber, ik bel even mijn moeder dat ik wat later ben." Misschien is het wel goed om hun even alleen te laten. "Hey mam, we zijn net de broer van Amber tegengekomen, de echte broer. Louis Tomlinson, onze idool is haar broer, dat had ik laatst al uitgelegd." "Ah wat fijn voor Amber!" "Jaa zeker, maar ik ben dus wat later thuis." "Ja, snap ik. Veel plezier!" "Doei mam, ik hou van je." "Ik ook van jou." En ze hangt op.

Ik heb nog wat delen geschreven, die nog niet online staan dus ik gooi ze nog ff aankomende dagen online . Ik ga binnenkort ook al op vakantie dus ik weet niet of ik dan nog veel kan plaatsen dus dat jullie dat alvast weten.

~Anne-Rins