Sonsuz ∞

26. Bölüm

Nefes'ten
Sonsuza kadar..
Sonsuza kadar..

Elektrikler geldi. Etrafıma baktığımda babam falan yoktu. Karşımda Tahir duruyor.
Bende ona yapışmış haldeyim.

T: Nefes?
N: hı.
T: iyi mısın?

Hemen Tahir'den uzaklaşıp ayağa kalktım.
N: iyiyim ben.

Tahir de arkamdan ayağa kalktı.
T: Nefes.
N: şey teşekkür ederim şey için.

Tam gidiyordum ki kolumdan tuttu.
Gözlerimi sımsıkı kapattım, gözümden bir yaş geldi.
T: Nefes.

Tahir'e döndüm. Onun parmağında nışan yüzüğü vardı.
N: tebrik ederim. Sözlenmişsin. Bir yastıkta kocayın.
T: Nefes yapma.
N: Tahir,lütfen bırak.
T: bırakamam.
N: neden?
T: bırakırsam gidersin.

Gözlerimden yaşlar gelmeye başladı.

N: gitmek istiyorum.
T: Nefes.
N: lütfen bırak.

Tahir kollumu bıraktı, bende koşup yukarı odama çıktım.
Yatağa yattım ve yastığıma sarıldım.
Ağlamaya başladım.
N: Allahım neden? Neden? Bu nasıl imtihan? N'olur bana güç ver ki dayanıyım.

Tahir'den

Nefes hemem odasına gitti. Bende dışarı çıktım. Parmağımdaki yüzüğe baktım.
Nışanlıyım ben, hemde Mercan'la.
Allah benim belamı versin be. Belamı versin.
Eve girdim ve odama gittim.
Takım elbisemden kurtuldum. Temmuz ayında bu sıcakta takım elbise giydim ben.
Evde kimse yoktu, büyük ihtimale şimdi gelirler ve hesap sorarlar benden.

Bende aşağa indim.
Evde kimse yoktu, Nefes ve ben dışında.
Başkalar şartlarında olsaydı, ikimiz evde tek olsaydık..
Gülümsedim.
Havuzun orasına indim ve oturdum.
Beklemeye başladım.
Birazdan babam , abim ve diğerleri hepsi eve gelecek ve hesap soracak. Sözün ortasında ne diye kalktın? Ben ne diyeceğem? Sevdiğim kadın söz konusuydu mu diyeceğim? Ondan öyle gittim. Bakacağız.

Ferit: Tahir!

Heh iyi insan lafın üstüne.

T: dışardayım gel.

Diye bağırdım.

Hepsi dışarı geldi.
Babam da yakama yapıştı.

T: yavaş.
Ferit: ya sen nasul bizi rezil edersun öyle?!
T: ne ettum?
Ferit: birde ne ettum dıy, sözün ortasunda kalkmak da nedur uşağum?!
T: yakamı bırakırsan..

Babam yakamı bıraktı.
Mustafa: Tahir koçum babam hakli. Sözün ortasında öylr kalkılır mı?
T: acil bir durum vardı bende çıktım okadar.
Ferit: neymiş o acil durum?!

Nefes'in penceri olduğu yere baktım.

T: söyleyemem.
Ferit: lan ne demek söyleyemem??!

Yengem araya girdi.
A: aa rahat bırakın paşamı. Demek ki özel bir konu size her şeyi anlatmak zorunda değil.
Ferit: gelin
A: ama baba, biz hepimiz tanıyrız Tahir'i, böyle bir şey yapmaz sebebi olmadan değil mı?
Murat-Fatih: he yapmaz abim.
A: yapmaz yengenin paşası.
Ferit: yapmaz yapmasına da..
A: ee ama baba lütfen rahat bırak çoçuğu onun canı zaten burnunda.
Mustafa: Asiyam.
A: sende Mıstafam hayde hepiniz içeri.

Hepsi içeri girdi, sonra yengem yine dışarı geldi.
Benim kolumdan tuttu ve müştameliyatın yakınına getirdi.
T: yengem, ne diye getırıysın buraya?
A: e uzaklaşalım diye. Bağa bak hemen anlat noldi?
T: yenge sen daha önce demedun mi, benim özelim herkese anlatmaya zorunda değilim.
A: ula deli uşak ben herkes mıyum? Hemen dökül. Noldi? Niye kalktın ordan hemen? Nefes'la mı ilgili?