Sonsuz ∞

29. Bölüm

Nefes'ten

Ben ne yapıcam şimdi?
Gidersem her şey daha iyi olur mu? Her şey hallolur mu ki?
Gidemem ki. Tamam belki Tahir'i öyle görmek bana sürekli acı verebilir ama. Ben onu görmeden yapabilecek mıyım ki?
Bileti cebime koydum. Ve eve girdim.
Odama çıkıp rüyamı düşünmeye başladım.

Vazgeçme. Seni sen yapan şeyden.
Dikkatli ol.

Niye dikkatli olacağım ki? Of, Nefes düşünme artık.

Odama teyzem girdi.
N: teyze?

Baya halsız görünüyordu.

N: sen iyi mısın?
S: yok kızım ben sanırım hastalandım.
N: dur dur.

Hemen ayağa kalktım ve yanına gittim.
N: niye ayaktasın sen? Git yatsana bende çorba yaparım sana.
S: senden bir şey rica edecektim işte.
N: Berrak nerde teyze?
S: çıktı bana ilaç almaya şimdi gelir. Ben bugün yemekleri yapamayacağım Kaleli'lere. Berrak da çok becerediğini söylenmez.
N: tamam teyze merak etme ben yaparım. İlgilenirim ben sen merak etme.
S: ah kızım Allah razı olsun senden.
N: ya teyze tabiki yaparım, hadı sen git odana yat, bende sana çorba koyayım. Berrak gelince de içirir sana, bende yemekleri yapmaya başlarım.
S: sağol kuzum benim. Teyzesinin birtanesi.
N: hadi teyze odana git yat dinlen.

Teyzem odadan çıktı ve kendi odasına gitti, bende aşağa inip bizim mutfağa gittim ve çorba koydum.
Ben çorbayı yaparken Berrak geldi.
N: Berrak.
Berrak yanıma geldi.
N: Berrak, şu çorbaya baksana teyzeme yapıyorum bende gideyim konağa yemekleri yapayım.
B: tamam merak etme sen bakarım ben anneme.
N: tamam ben gidiyorum ozaman.

Evden çıkıp konağa gittim ve mutfağa girdim.
Buzdolabından gereken malzemeleri çıkardım.
Bir çorba yapayım, sonra da pilav ve yanına da et. Bence gayet güzel olur.
Birde salata. Salatasız olmaz.

Soğanı yıkadım ve kesmeye başladım.
Çorbayı hazırlamaya başladım.

Mutfağa Asiye abla girdi.

A: oo Nefes hanum hayurdur napaysun sen burda?
N: teyzem biraz hastalandı da bu akşam yemekler benden.
A: nesi varmış geçmış olsun.
N: biraz ateşi çıktı Berrak bakıyor.
A: demek yemekler senden bu akşam.
N: evet.
A: buna sevinecek birini tanıyrum da
N: Asiye abla.
A: ya tamam ama bak benden söylemesi fark eder yengesinin paşası senin ellerinden olduğunu.
N: Asiye abla ya.
A: Nefes kuzum yardım edeyim ben sağa.
N: ya gerek yok Asiye abla ben hallederim.
A: yok yok yardım edeyim hem ben kadaif yapacaktum.
N: kadaif?
A: Mistafam çok sever ellerimden.
N: iyi yap sen bende çorbayı halledeyim.

Dedim gülümserken.

A: ha Nefes'um
N: efendim?
A: masayı kurarken bir tabak daha koy, yok iki tabak daha koy.
N: misafirlerimiz mı olacak?
A: biri sağa diğeri da Mercan geliy.
N: Mercan mı geliyor? Ya Asiye abla ben sonra yerim merak etme sen.
A: Nefes ben sağa ne dedum? Koyacasun kendine o tabağı.
N: Asiye abla ya şimdi şey olur işte anla.
A: Mercan'la aynı masada oturmak dıysın.
N: işte garip olur. Boşver.
A: neresi garip? Mercan sen'la Tahir'i bilmıy. İşte güzelce oturacasun. Bitmıştur.
N: iyi peki tamam.
A: hah öyle işte. Nefes ben şey diyecem sağa.
N: buyur Asiye abla?
A: baklava mı yapsan ya?
N: baklava?
A: Tahir çok sever.
N: Tahir mı çok seviyor? İyi peki yaparım.

Asiye abla gülümsedi.

A: nasul da yapar sevdiğine.
N: tövbe ya.

Akşam

Her şey hazırdı. Tüm yemekleri yaptım. Baklavayı da yaptım. Sırf Tahir seviyor diye yapmış olabilirim. Birde sarma. Onu da Tahir seviyor diye yaptım olabilir.
Masayı kurdum, her şey hazırdı.