Sonsuz ∞

27. Bölüm

Nefes'ten

Müzik bitmişti, biz hala o durumdaydık.
Sonra ben kendime geldim ve kendimi çektim.
T: Nefes..
N: Tahir lütfen.. herkes bize bakıyor.. bırak.
T: bırakırsam yine gidersin.

Gözlerimi sımsıkı yumdum.

N: Tahir, en doğrusu bu lütfen.

Tahir ellerimi bıraktı bende hemen ordan uzaklaştım.
Bahçeden çıktım. Peşimde Emre gelmişti. Omzuma dokundu.
E: iyi mısın?
N: değilim.

Gözyaşlarımı serbest bıraktım.
Emre de bana sarıldı.

E: şş.. sakin ol. Derin nefes al ver. Her şey güzel olacak, her şey düzelecek.
N: hiç bir şey düzelemez. Ben onsuz yaşayamıyorum be Emre, yaşayamıyorum, onu görmeden.Ama onu başkasıyla da göremiyorum, dayanamıyorum.
E: şşş sakin ol. Ağla. Ağla ki için rahatlasın. Sen çok uzun zaman güçlü kaldın Nefes, ağla şimdi rahatla sende.
N: dayanamıyorum.

Geri çekildim. Gözyaşlarımı sildim.
N: sağol Emre yanımda olduğun için.
E: her zaman. Geri gidelim mı yoksa biraz daha mı kalalım?
N: sen git, ben biraz yalnız kalmak istiyorum.
E: tamam. Gidiyorum ben.

Emre gitti, bende gökyüzüne bakıyordum. Ben ne yapacağım? Evet, hala deli gibi seviyorum. Seviyorum. Beynim uzak dur diyor, o başkasıyla nışanlı diyor, başka bir kadından çoçuğu olacak diyor ama bunları kalbime anlatamıyorum ki. Sadece ona gitmek istiyor.

Omzuma bir el hissetim.
N: Emre gelirim dedim ya şimdi.

Arkamı döndüm, karşımda Emre değil Tahir vardı.
N: Tahir?
T: ne o Emreni bekliyordun bakıyorum.
N: Tahir hiç başlama hiç başlama üste çıkamazsın!
T: aranızda bir şey mı var sizin?
N: NE?

Bunu nasıl düşünürdü?! İşte Tahir Kaleli kıskanınca gözü döner kırıp döker.

N: olsa da seni ne ilgilendirir? Evleniyorsun sen evleniyorsun! Hatta başka bir kadından çoçuğun oluyor be senin! Sen ne hakla bana böyle bir şey dersin?!
T: evet ulan! Evet yedim bir halti. Allah benim belamı versin tamam mı? Allah benim belamı versin. O halti yedim. Ama ölüyorum be kızım görmüyor musun? Ölüyorum, geberiyorum. Seni başkasıyla görünce ölüyorum.
N: alışman lazım.
T: ne?
N: sen başkasıyla birleştiriyorsun hayatını. Bende hep yalnız kalacak değilim ya. Birbirimizi başkalarıyla görmeye alışmamız lazım.
T: alışmıyorum lan alışmıyorum!!
N: bağırma!
T: bağırırım. Alışmıyorum ben!
N: ya sen nışanlına gitsene be!! Niye burda duruyorsun! Gitsene çoçuğunun annesine!
T: Sende Emre'ye git oldu mu?
N: mis gibi oldu!
T: olmadı!
N: ya anla çok zor değil. Biz birbirimiz için yaratılmamışız demekki.
T: Emre ile sen mı birbirinize yaratıldınız?!
N: BİZİ BU HALE GETİREN SENDİN TAHİR KALELİ HATIRLATIRIM! YETER!
T: biliyorum! Biliyorum!! Ama sende hemen Emre'ye gittin be. İNSAN BİR ÜZÜLÜR BİR ACI ÇEKER!
N: ben çekmedim mı? Allah belanı versin be senin. Ben kime gittim be aptal?! Hala senin için gözyaşı döküyorum ben be!!Senden nefret ediyorum!!
T: et, ben senin nefretine de razıyım! Ben senden gelecek her şeye razıyım be YETER Kİ BAŞKASINI SEVME!

Gözlerim doldu. Tahir'in de gözleri dolmuştu.
Yeter ki başkasını sevme ...
Onun gözlerinde ki acıyı görüyorum..
En az benim kadar acı çekiyor.

Mercan: Tahir.

İkimizde oraya doğru döndük.
M: herkes nerde olduğunu merak ediyor.
T: gelirim ben şimdi Mercan, git sen.
M: aah

Mercan karnını tutuyordu.
Tahir de hemen yanına gitti, kolundan tuttu.
T: noldu iyi mısın?
M: ya bir ağrı girdi öyle ah.
T: tamam tamam dur gel dönelim masaya oturursun. Dinlen sen, hamilesin.