Sonsuz ∞

41. Bölüm- Kavga💥

Öncelikle 41. Bölüm oldu hikaye, bir maşallah alırım😂❤️.

Nefes'ten

Kalbime bir şey saplamış gibiydi. Gözümün önünde başka bir kızın elini tuttu. Hayır yanı gerçekten Nefes sen ne sandın? Beş yıldır seni unutamayacağını falan mı?
Benden vazgeçti..

O kızla birlikte arabaya bindi..

Ya benim acı çekmeye bile hakım yok..
Benden vazgeçti.. vazgeçti.

Gözlerim dolmuştu artık gözyaşlarıma hakim olamıyordum.
Orda olan herkes bunu farketmişti.
Abim omzuma dokundu.

S: iyi mısın?
N: değilim. Hiç iyi olmayacağım.

Dedim gözlerimden yaşlar akarken. Gerçekten çok kötü olmuştum.
Bir yanım belki de biliyordu böyle olacağanı. Diğer yanım da hala kendine umut veriyordu.
Benden vazgeçmez diye..

S: Nefes.
N: benden vazgeçti..

Dedim sadece sessizce..

Y: anne noldu niye ağlıyorsun?

Hemen gözyaşlarımı sildim ve oğluma döndüm.

N: yok bir şey oğlum çok özlemişim teyzemi Berrak'i ondan duygusal oldum.
B; Nefes, bak istersen git biraz kafanı topla. Yiğit bizde kalsın bakarız ona biz tamam mı?
S: bence iyi bir fikir. Yiğit burda kalsın, biz seninle bir dolaşalım. Bir nefes al..
N: iyi peki. Ama çok geç kalmayalım tamam mı?
S: hadı gel canım.

Abimle cıvraya gelmiştik.. bana huzur - az da olsa- veren tek yer..

Bir taş üzerine oturup denizi izlemeye başladım. Denizin dalgalarını..

N: biliyor musun? Tahir'le burda birbirimize bir söz vermiştik. Her ne olursa olsun birbirimizi sevmekten asla vazgeçmeyeceğiz diye.
S: vazgeçmedin ..
N: ama o vazgeçti.
S: nasıl bu kadar emin olabiliyorsun ki? Belki de sırf ınadına yaptı olmaz mı?
N: beş yıldır beni bekleyecek değil.. ama bir yanım da beklesin istedim. Suç mu?
S: elbette ki suç değil Nefes. Hepsi benim yüzümden oldu.. ya adam bir oğlu olduğunu bilmiyor bile.
N: hayır hayır. Senin yüzünden değil. O psikopat Vedat yüzünden oldu her şey.  Senin hiç bir suçun yok. Kendini sakın ama bana bak sakın suçlama.
S: ben olmasaydım böyle bir şey olmazdı ama. Sen Tahir'le evlenirdin, mutlu olurdunuz.
N: bende olmasaydım sen hapise girmezdin zamanında o yüzden sus bence.

Abim bana gülümsedi ve beni kendime çekip sarıldı.

N: abi, benim canım çok yanıyor be. Ben ne yapacağım böyle?
S: savaşıcaksın kardeşim. O canavarla savaşıcaksın. Tahire de kavuşaçaksın.
N: imkansızlığa kavuşamam ben. Adı üstünde imkansız.
S: bence o kadar da imkansız değil. Bence siz birbirinize yazıldınız. Ve ben sana bir şey diyim mı? İki insanın kaderinde birlikte olmak varsa elbette yolunu bulurlar.
N: bilmiyorum gerçekten. Bildiğim tek bir şey var: ben bunu hakketmedim. Ne ben ne o. Ama bak o mutlu ama ben. Ben paramparçayım.
S: nerden çıkardın mutlu olduğuna? Ben bir şey biliyorsam o da eğer o seni gerçekten unutuysa o gece sana kızgın olmazdı- gözlerinde nefret ile bakmazdı. Unutan insan umursamaz.
N: inan abi artık hiç bir şeyden emin değilim. Neyse, hadı kalk gidelim Yiğiti alalım. Çoçuk daha alışamadı onlara.

Tahir'den

Evet, Elif'in elini neden tuttuğumu bende tam bilmiyorum. Nefesin gözüne mı sokmak istedim? Büyük ihtimalle. Acı çeksin mı istedim? Olabilir.

Ama o an onun her ne hissediyse, her ne kadar sözde acı çektiyse ben beterini yaşadım.

O çoçuk, o çoçuk ona anne dedi..
Bırak evlenmeyi, çoçuk bile yapmış o.
Birde buraya gelip benim gözüme soktu.
Bence benim onun gözüne sokmam gibi bir hakım var.