𝑺𝒐𝒍𝒐 𝑫𝒂𝒏𝒄𝒆 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

6

Yorum yapın lütfen. Böyle devam ederse oy sınırı koymak zorunda kalacağım.

Keyifli okumalar.
💗

"Pekala çocuklar, biraz ara verelim."

Hoseok'un müziği durdurup ara vermemizi söylemesi üzerine herkes rahat bir nefes vermişti. 2 hafta sonra okul içinde küçük bir şenlik düzenlenecekti. Bunun içinde her bölüm bir gösteri hazırlıyordu. Bay Park şenlik için bir koreografi hazırlayacaktı. Ve iki gün sonrada bize koreografi de bir kız bir erkek şeklinde baş karakter seçilmesi için sınav yapacaklardı.

Jungkook'la son bir kaç gündür bunun için fazladan çalışmıştık. Çünkü önde olmak her zaman güzeldi. Arkada olduğum zamanlarda kendimi kötü hissediyordum. Sanırım bu konu beni biraz fazla etkiliyordu. Takıktım.

"Önde olmak istiyorum."

Jungkook elindeki beyaz havluyla terlemiş boynunu silerken kaşlarını çatmıştı. Bu konuda bana kızdığını biliyordum. Aslında pek çok konuda bana kızıyordu. Ben fazla mükemmeliyetçi bir insandım. Eğer bir şey ters giderse, yada yanlış yaparsam kendimi cezalandırırdım. Yanlış olduğunu bilsem bile kendime engel olamıyordum. Sürekli ilgi görme,insanlardan övgüler alma gibi bir takıntım vardı.

Ve ben bundan nefret ediyordum. Arkadaşlarımda öyle.

"Bunu konuşmuştuk Miley. Bu kadar takma. Her zaman en iyisi olamazsın."

Omuzlarımı silkerek elimdeki havlumla boynumu silmeye başladım. Bu arada hemen karşımda bana bakan Bay Park dikkatimi çekmişti. Göz göze gelir gelmez bakışlarını kaçırıp yanındaki Hoseok'la konuşmasına devam etti. Bu garip durum karşısında çekingen bir şekilde bakışlarımı ondan çektim.

"Takıntılı olduğumu biliyorsun. Eğer o gösteride arka tarafta olursam bir kaç ay kendime gelemem. Yeni ceza yöntemleri bulmam gerekir. Soğuk oda işe yaramıyor artık."

Son söylediğim şeyle Jungkook bu sefer sıkıntılı bir nefes vermişti. Üstelik şaşkındı. Muhtemelen bana bağırmaya başlayacaktı. Umarım tartışmazdık.

"Soğuk oda mı? Bunu aştığını saniyordum Miley. Kendine hala bunu yapıyor musun? Kafayı mı yedin?"

Sesi hafif yükselince sınıftakiler bize dönmüştü. Herkes şaşkın bir şekilde Jungkook ve bana bakarken yalandan boğazımı temizleyip ona biraz daha yaklaştım. Daha fazla dikkat çekmemek ve sinirlenmiş arkadaşımı biraz olsun yumuşatmak adına kısık ve sakin bir ses tonuyla konuştum.

"Sakin ol. Artık yapmıyorum merak etme."

Pekala, bir aralar gerçekten kötü durumdaydım. Yanlış yaptığım zamanlarda kendimi soğuk bir yere kapatma gibi bir huyum vardı. Ailemin bundan haberi yoktu tabii. Ama Jungkook ve Hoseok gibi çevremdeki yakın arkadaşlarım bu durumdan çok çekmişti. Artık yapmıyordum ama kendimi cezalandırmak için başka yöntemlerim de vardı.

Sadece kimse bilmiyordu.

"Herkes endişeleniyor Miley. Sen zaten mükemmelsin. Kendine bu kadar sert davranma gerek yok. Anladın mı?"

Gülümseyip başımı olumlu anlamda salladım ve ona sarıldım. insanların benim için endişelendiklerinin farkındaydım ama elimde olan bir şey değildi. kendimi kontrol edemiyordum bazen. Sanki kendime ceza verince bir sonraki sefer daha iyi yapacakmışım gibi geliyordu.

Jungkook kolunu omzuma atıp beni kenara çekti ve yere oturdu. Aynı şekilde ben de yere oturdum ve mola vermemizin tadını çıkarmaya başladık. Konu anında değişmişti ve Taehyung'un Jihyun'a karşı olan ilgisinden bahsetmeye başlamıştık. Bu konu beni neşelendiriyordu. Nedensizce hoşuma gitmişti. Birlikte olmalarını gerçekten isterdim.