𝑺𝒐𝒍𝒐 𝑫𝒂𝒏𝒄𝒆 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

13

yeni kitabıma profilimden ulaşabilirsiniz.

keyifli okumalar
❤

[Miley]

sıcak çikolatamdan bir yudum alırken içimi ısıtmasını umdum. uzun zaman sonra kar yağıyordu ve ben noel'e yaklaştığımız şu zamanlarda kendimi çok garip hissediyordum. Dün Bay Park'tan aldığım beklenmedik itiraf hayatımı ve düşüncelerimi tamamen değiştirmişti. Bundan sonra nasıl davranmam gerektiğini kesinlikle bilmiyordum. Bana karşı duygusal hisler beslediğini bile bile nasıl rahat davranacaktım ki?

içimden bir ses bundan sonra her şeyin çok farklı olacağını söylüyordu. yanlış bir şey yapmak istemiyordum. üzülmekte istemiyordum. bitirmem gereken bir okul ve girmem gereken önemli bir sınav vardı. düşünmem gereken tek şey derslerim olmalıyken bu kadarı benim için fazlaydı. öğretmenimden bu tarzda bir itiraf almak çok utanç vericiydi.

"Günaydın Miley."

Baygın bakışlarımı sesin geldiği tarafa çevirip karşımdaki tanıdık simayla buluşturdum. zoraki bir şekilde gülümserken oda buna karşılık vermişti.

"Günaydın Ki Woon, otursana."

sanki bunu dememi bekliyormuş gibi hızlı hareketlerle karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu. Her ne zakar kimseyle konuşacak havada olmasamda saygısızlık etmemek adına böyle bir teklif yapmıştım. sınıf içerisinde konuştuğum bir insana soğukça günaydın demek hoç olmayacaktı çünkü.

"Bugün derste çok sessizdin."

Bunu daha çok soru sorar gibi söylemişti. Bakışlarımı ondan çekip nefesimi dışarı verdim. Bu yüzden kimseyle konuşmak istemiyordum ama merak ettiği içinde onu suçlayamazdım. Normale göre daha durgun davrandığım için bazı sınıf arkadaşlarım hasta olup olmadığımı sormuştu.

"Sadece biraz yorgunum. Dün gece neredeyse hiç uyumadım."

Bunlar onu bir şekilde oyalayacak tarzda cümlelerdi ve kesinlikle yalan değildi. Dün Bay Parktan o beklenmedik itirafı aldıktan sonra ne yapacağımı şaşırmıştım. gece uyuyamadığım için sürekli düşünüp durmuştum. Ve fark etmiştim ki düşündükçe içinden çıkılmayacak duruma gelmişti.

"Anlıyorum. Sadece kendine dikkat et. seni öyle görünce ben üzülüyorum. Herkes yorucu zamanlar geçirir illaki gelip geçer."

söylediği şeye karşılık gülümsedim. samimi ve iyi kalpli bir insandı. genel olarak herkesle iyi anlaşan bir yapısı vardı ve çok pozitifti. ona imreniyordum doğrusu. bazen sınıf içinde bir anlaşmazlık çıktığında öğretmenlerden önce onun olaya el attığı ve ortak bir yol bularak meseleyi çözdüğü bile oluyordu. Ki Woon gerçekten harika bir insandı doğrusu.

"Bunu nasıl başarıyorsun?"

aniden sorduğum soru üzerine anlamazca bana bakmaya başladı. Boğazımı temizlemek adına öksürüp oturduğum yerde dikleştim.

"Demek istediğim. Nasıl bu kadar pozitif olabiliyorsun? her şeyi kafama deli gibi takıyorum ve işler zamanla içinden çıkılmayacak hale geliyor. çok fazla düşünüyorum ve kaygılıyım."

komuşmamı bitirir bitirmez gözümden bir damla yaş düşmüştü. çok fazla ağlayan bir insan değildim. en azından insanların karşısında bir şekilde kendimi tutardım ama bugün öyle olmamıştı. Belkide Ki Woon'u samimi bulduğum için kendimi serbest bırakmıştım.