𝑺𝒐𝒍𝒐 𝑫𝒂𝒏𝒄𝒆 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

29

iyi bayramlar
🙂

Keyifli okumalar
💙

Son zamanlarda duygularım çok karışıktı. Dünden beri Hoseok'u düşünmeden duramıyordum. Onunla yüzleşmek istediğimden emin değildim. Büyük bir şoka uğramıştım. Aramızda ki yaş farkı fazla olsa da onu hem arkadaşım hem de abim olarak görmüştüm ama daha çok benim için aileyi anımsatıyordu.

Anneme ve babama anlatamadığım durumları onunla paylaştığım zamanlar dün gibi aklımdaydı ya da bir sorun olduğunda direk ona koştuğum günler, onun koynunda ağladığım zamanları anımsıyordum.

Ama şimdi ondan tamamen uzaklaştığımı hissediyordum. Eskisi gibi değildik. En son ne zaman oturup sohbet ettiğimizi bile hatırlamıyordum. Bu çok canımı yakıyordu.

Ve ben onunla asla eskisi gibi olamamaktan çok korkuyordum.

Hislerine karşılık veremezdim. Bunun Jiminle de bir ilgisi yoktu. Hoseok'u çok fazla seviyordum ama ona duyduğum sevgi onun bana duyduğu sevgiden çok daha farklıydı.

Sadece çaresiz bir şekilde her şeyin yoluna girmesini bekliyordum.

"Sıralama açıklanmış."

Jungkook ile koridorda yürürken eli ile ileride ki panoyu işaret etmişti. Sanırım ilk defa saçma sıralama umurumda değildi. Normalde elim ayağım birbirine dolanırdı ama bugün kendimde o heyecanı bulamıyordum.

Panonun önüne geldiğimiz de Jungkook meraklı bir şekilde elini kağıdın üzerine gezdirip adını aramaya başladı. Bulduğunda ise yüzünde büyük bir gülümseme oluştu.

"Aramama gerek yokmuş birinciyim."

Gülümsedim ve hafif bir şekilde omzuna vurdum. Her zaman ki gibi şimdi de benimkine bakacaktı. Ben genelde bakmaktan korkutuğum için önce Jungkook bakardı fakat şu an cidden kendimde o hevesi ve heyecanı bulamıyordum.

"Miley." Jungkook'un şaşkın ses tonu kulaklarıma dolunca kaşlarım istemsizce çatıldı. Dudaklarını büzmüş bana bakarken bir şeyler söylemesini bekliyordum. Durumun berbat olduğunu anlamak çokta zor değildi aslında.

"Seni de aramama pek gerek kalmadı çünkü sonuncu sıradasın."

Gözlerimi yumdum ve derin bir nefes vererek ellerimi saçlarımdan geçirdim. Lise hayatım boyunca ilk defa sonuncu sıradaydım. Bu hafta her yönden berbat geçmişti ve sonucu da suratıma çok güzel çarpmıştı.

"Sen gerçekten iyi değilsin? Nasıl bir tepki bu."

Jungkook şaşkınca suratımı incelerken omuzlarımı silkmekle yetindim. "Havamda değilim Jungkook. Lanet olası sıralama gerçekten umurumda değil."

Karşımda duran bedenin şaşkınlığı biraz daha arttı. Elini alnıma koyup gözlerini kıstı ve bir kaç saniye bekledi. "Hayır ateşin falanda yok ki. Kafanı bir yere mı çarptın Miley."

Başımı iki yana sallayıp alnıma koyduğu elini tutup uzaklaştırdım. Bunun ardından gözleriyle ciddi bir şekilde başımı kontrol etmeye başladı. Sanırım kafamı vurup vurmadığıma dair bir iz arıyordu.