𝑺𝒐𝒍𝒐 𝑫𝒂𝒏𝒄𝒆 |𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

11

Oturdum arkalı önlü Bangtan posterlerinin hangi tarafını asacağımı düşünüyorum. Çok büyük dertler var şu Dünyada
😅😅

Keyifli okumalar
❤

Hayatım boyunca beni şok eden bir çok olay yaşadığımı söyleyebilirdim. Aslında bir çok insan bunu söyleyebilirdi. Oturup bunu nasıl çözeceğim dediğim zamanlar çok olmuştu ama bu tarz bir şeyle karşı karşıya gelmem hayatımın en büyük şoku denilebilinirdi. Yani ciddi manada şok olmuştum. Ellerim ve bacaklarım titriyordu.

Öğretmenim az önce bana karşı ilgi duyduğunu söylemişti. Ve ben şimdiye kadar böyle bir şeyin olabileceğini aklımın ucuna bile getirmemiştim. Son zamanlarda ki tavırlarına anlam veremesem de bu tarz bir şeyi beklemiyordum.

Pekala, çoğu zaman onun ne kadar farklı ve ilgi çekici bir insan olduğunu düşünmüş olabilirdim ama bu benim için fazlaydı. Bu tarz bir şeyi kabul edemezdim. Aramızda 6 yaş vardı. Ama sıkıntı sadece yaş değildi. O benim öğretmenimdi. Ve biz şu an okuldaydık.

"Bir şey söylemeyecek misin?"

Bay Park kısık sesle sorusunu sorunca kendime geldim ve düşüncelerimden uzaklaşmaya çalıştım. Bana hala yakın bir mesafede olduğu için geri çekildim ve bu onun kaşlarının çatılmasına sebep oldu. Ne bekliyordu ki üzerine mi atlayacaktım.

"Bu...bu çok yanlış Bay Park."

Oradan gitmek için harekete geçmiştim ama kolumdan tutarak bana engel olmuştu. Sınıflara kamera konulmadığı için şanslıydık.

"Şaşkınlığını anlıyorum Miley ama
Biraz düşünemez misin?"

Her zamanki ses tonunun aksine çok farklı konuşuyordu. Sanki kırmak istemiyor gibi yumuşaktı. Karşısındaki kişi bir çocukmuş gibi davranıyordu. Doğrusu öyle de sayılırdı daha reşit bile değildim ben. Bu kesinlikle uygunsuzdu hem de çok.

"Bu suç bile sayılabilir. lütfen daha fazla uzatmayın."

Yeniden hareketlenmiştim ama tekrardan engel olmuştu. Gözlerimim dolduğunu hissedebiliyordum ama ağlamamak için kendimle büyük bir savaş verdim. Söylediği şeyi hala idrak etmekte zorlanıyordum.

"Sana aşık olmam suç değil. Hiçbir şey umrumda da değil. sadece seni istiyorum."

Başımı iki yana salladığım sırada bana daha çok yaklaşmıştı. Şu an her şey bana olduğundan daha farklı geliyordu. Bay Park şu an gözümde çok başka bir durumdaydı ve ben bunu adlandıramıyordum.

"Öğretmenimsiniz bence hisleriniz gelip geçici. Kimsenin başının belaya girmesini istemiyorum Bay Park."

Bunu söylememin üzerine sesli bir şekilde gülmüştü. Eskiden hoş bulduğum bu hareketi şu an bana çok farklı geliyordu. Çekiniyordum. Hem de çok fazla. Sadece yere gömülmek ve buradan gitmek istiyordum.

"Hislerim geçici falan değil. Geçmesini bekledim tamam mı? çok uzun süre hem de ama geçmedi. Tam tersi ne kadar kuvvetli olduğunu tahmin bile edemezsin."

Gözlerinin içi parlıyordu resmen. Benimkilerinde parladığına emindim ama benimki yaştan parlıyordu. Kolumu ondan kurtarıp  uzaklaşabildiğim kadar uzaklaştım. Söyledikleri normal şartlarda bir kadına hoş gelebilirdi ama bu durum çok farklıydı.

"Gitmek istiyorum."

Sadece bunu söyleyebilmiştim. Başka diyecek bir şeyim yoktu zaten. Ne diyebilirdim ki nasıl davranacağımı bile bilmiyordum. Eğer dediği gibi hisleri kuvvetli ve gerçekse onu kırmak istemezdim bile. Bir insanın bu tarz duyguları yüzünden kırılması hoş değildi ama bizimki hiç mantıklı gelmiyordu.

"Ben de beni sevmeni istiyorum."

Sessiz kalmayı tercih ettim. Oda bir süre sessiz kalmıştı. Daha sonra bana doğru yeniden yaklaştı nasıl oldu anlamadım ama sırtım bir anda duvarla buluşunca titrek bir nefes vermiştim. Bay Park gitmek için hareketleneceğimi bildiğinden hiç vakit kaybetmeden bir elini belime yerleştirmişti. Oldukça yakınlaşan yüzlerimiz yüzünden kalp atışlarımın anormalleştiğini hissettim.

"Seni çok seviyorum."

Kısık sesi kulaklarıma dolduğunda gözlerim istemsizce kapandı ve daha sonra sıcak nefesini dudaklarımda hissettim. Hareket edemiyordum, tepki bile veremiyordum ve sebebi belli değildi.

Sol eli yüzümde gezinirken gözlerimi açtım. Bakışlarımız anında buluşmuştu. itiraf etmeliydim ki güzel bakıyordu. Kolaylıkla fark edebiliyordum. Durumumuz böyle olmasaydı kendimi ona çoktan teslim etmiş olurdum belki çünkü beni etkilemişti.

Hareket edemememin sebebi buydu. Şok olmam değil ondan etkilenmem.

O an garip bir şekilde onun öğretmenim olmamasını diledim. Bunu ilk defa istedim.

"Korkmana gerek yok eğer sen kabul edersen her şey güzel olacak söz veriyorum."

Başımı iki yana salladım. Ne kadar etkilensemde bu hala saçma ve uygunsuz geliyordu. Normal olmasını istiyordum bu şekilde değil. Böyle bir ilişki yaşayamazdım.

"Lütfen beni daha fazla rahatsız etmeyin."

Ellerimi göğsüne koyup onu ani bir şekilde ittim. Hazırlıksız olduğu için geriye doğru sendelenmişti. Bedenimi yaslandığım duvardan ayırıp vücudumu dikleştirdim. Bay Park hiçbir şey yapmadan öylece bana bakıyordu ve ben kalbimin parçalandığını hissettim. Onu üzmek beni de üzmüştü ama elimde olan bir şey değildi.

"Bence başka birini bulabilirsiniz. istediğiniz şeyin gerçekleşmesi imkansız. Ayrıca bundan sonra aramıza mesafe koyacağımdan da emin olabilirsiniz efendim. iyi günler."

✨