Var Mı Senden Ötesi?

10. Bölüm "Cesaret"

Medyada ki Hayal.

İyi okumalar!

&&&&

Cesaret; kendi gördüğün doğruları uygulamak, kendi doğrularına inanmaktır. Sonuçlarını düşünemeyerek hareket etmektir.

Cesaret, içimizdeki o büyük devi uyandırabilmek ve doğu yolda kullanmaktır.

Cesaret, anlık gelen bir şey olduğu gibi aniden yok olandır.

Ben, ona sarılamın doğru olacağına inandım. Kendi doğruma inandım ve ona göre hareket ettim. Aniden sarıldım O'na. Çünkü eğer o an sarılmazsam bir daha hiç cesaret edemeyecekmiş gibi hissettim.

Arkadan yavaşca ona yaklaştım ve ellerimi beline dolayarak kulağımı sırtına yasladım.

"Özür dilerim."

Kollarımı doladığım beden bir anda kaskatı kesilmişti. Karın kasları o kadar gerilmişti ki ne kadar sağlam vurursan vur hissedemiyecek kadar kasılmıştı. Bu kadar gerilmesinin sebebi neydi? Benim ona sarılmam mı?

İşte şuan da o aniden gelen cesaretimin buharları havaya karışıyor, buharlaşan damlalar şimdi, tekrar bir endişe olarak üstüme geri yağıyordu.

Hiç bir tepki vermiyordu. Ne tek kelime ediyordu ne de beni itiyordu.

"Umut gerçekten özür dilerim. Onun öyle bir şey demek isdeğini anlayamadım."

Yeni hiç bir tepki vermedi. Yavaşca inip kalkan ğöğsü olmasa nefes almadığını düşünecektim neredeyse.

"Hem sen demedin mi? Safım işte, anlayamadım." Bir tepki vermesini bekliyordum. Konuşmasını, bana bağırmasını hatta beni itmesini bile bekliyordum ama böyle sessiz kalmasını beklemiyordum. İstemiyordum.

"Lütfen bana böyle davranma. Ne bileyim bağır, kız ama susma Umut."

Kollarımı belinden çözerek önüne geçtim.

"Yyapma böyle." Gözyaşlarım akmak için uğraşıyorlardı ama ben inatla onları geri yollamaya çalışıyordum.

"Lütfen Umut."

O kadar uğraşarak geri yolladığım gözyaşlarım onun tek bir bakışıyla özgürlüklerini ilan etmişlerdi. Bakışları o kadar derindi ki. O kadar faklıydı ki.

"Neden ağlıyorsun? Benim için mi?" diye sordu geldiğimden beri ilk kez konuşarak ve ilk yüzüme bakarak.

Neden ağlıyordum sahi? Benle konuşmadığı için mi? Onu üzdüğüm için mi? Kendi mi suçlu hissettiğim için mi? Neden ağlıyordum bende bilmiyordum. Bildiğim bir şey varsa oda bana böyle bakınca ağlamama engel olamamamdı.

"Benim için neden ağlıyorsun Hayal?"

İsmimi ilk defa kullanmasını böyle hâyal etmemiştim. Ne bileyim kitaplarda olur ya hani kızı üzdüğü için özür dilerken kullanır ya da kız bir şeyi çok üzüldüğün de onu teselli etmek için. Biliyorum çok saçma ama öyle bir şey hâyal etmiştim işte.

"Ben kimim ki?" dedi gözlerimin en derinliklerine bakarak.

Sahiden kimdi o? Neydi benim için? Hayata yeniden bağlanma mı sağlayan çocuk muydu? Ya da kahramanım mıydı?

"Umut bak ben öyle demek istemedim. O anda sinirden çıktı ağzımdan işte." dedim suçlu bir edayla gözlerine bakmaya devam ederken.

"Kimim ben senin için?" dedi tekrar inatla. Lanet olsun! Neden öyle bir şey demiştim ki orada? Gerçekten aptalım, gerçekten!