Var Mı Senden Ötesi?

11.Bölüm "O Ve Ben..."

Medyadaki Oğuz

Bölüm şarkısı : Zeynep Casalini - Duvar

Uzun bir bölum oldu. İyi Okumalar :)

&&&&

Annemin aralık bıraktığı kapıdan içeri girerek kapıyı kapattım. Şimdi sırada annem vardı. Neden o kadar sıcak ve samami davranıyordu?

Yaşadığım o olaydan sonra hep bir tedirginlik vardı üstünde. Bu yüzden erkeklerle bile arkadaşam olamamı istemezdi. Belirli kişiler dışında tabi. Bir daha erkeklere kolay kolay güvenmem konusunda o kadar çok uyarmıştı ki beni. Şimdi Umut'a nasıl bu kadar çabuk güvenebilmişti anlayamamıştım.

"Onunla aynı sınıfta mısınız? Niye söyelemdin önceden?" dedi annem elindeki bezle ellerini kurularken.

"Ne diyecektim anne? Beni mezarlıktan kurtararak size kavuşturan çocukla aynı sınıftayım falan mı? Hem ne oldu senin erkeklere güvenmeme kuralına? Nasıl ona o kadar güvendin? Eve çağırdın ya. Sen, daha üç gündür tanıdığım çocuğu bildiğin evine çağırdın."

"O farklı Hayal. Sana zarar vermek istese oradan kurtarmaz ne hali varsa görsün diye düşünürdü. Ama seni orada bırakmadı ve bize getirdi. Hemde bir kez değil.." dedi annem.

Ne demek bir kez değil? Neden son cümleyi söylerken gözlerini kaçırmıştı? Ne vardı onun hakkında benim bilmediğim? Ablam da aynısını yapmıştı. Ona çok şey borçluymuşuz.

"O ne demek oluyor anne? Daha ne zaman kurtardı?" sorgulayıcı bakışlarımı annemin yüzünden bir saniye ayırmazken annem bana bakmamak için gözlerini sürekli kaçırıyordu. "Benim bilmediğim şey ne? Ablamda aynı şeyi yapıyor. Başka ne zaman kurtardı?!" dedim hafiften sesimi yükselterek.

Hiç bir zaman anneme sesimi yüksetmedim, yükseltmem de. Sadece çok sinirli olduğum anlarda nadiren yapardım ve şuanda da o sinirli anlarımdan birindeydim.

"Şey...boşver..."

"Anne artık söyler misin? Yeter ama-" derken masanın üstünde duran çantamdan gelen müzik sesi lafımı yeride kesti.

Sinirle çantamı alırken "Bu soruya cevap vereceksin anne." dedim ve telefonumu elime aldım.

Gizli numaramı? Kim beni gizliden arardı ki?

Telefonu kulağıma götürerek "Alo." dedim. Cevap gelmeyince bir kez daha tekrarladım ama yine cevap yoktu. Hangi aptal böyle bir şey yapar ki? "Git dalga geçecek başkasını bul aptal!" diye bağırdım ve telefonu kapattım.

Annem merakla bana bakarken "Aptalın teki." dedim kısaca ve tekrar "Evet sorumuza gele-" derken yeniden çalan telefonum iyice sinirlerimi germişti. Aptal bir kaç insanla uğraşamayacak kadar sinirliydim ve bu durum iyice sinirlenmeme neden oluyordu.

"Dalga geçtiğimi kim söyledi?" dedi hattın diğer ucuda ki kalın ses konuşmama fırsat bırakmadan. Sesini tanımak için dikkatlice dinlemiştim. Belki bizim arkadaşlardan biridir ve şaka yapmak istemişlerdir diye. "Bence beni basite alma." diye devam etti aynı ses.

Bizim çocuklar olsa böyle bir şey yapmazlardı. Ne bileyim daha çok şu bankaya şu kadar borçunuz var ya da şu hastanede sizin adınıza bir çocuk bırakılmış tarzı komik şeyler yaparlardı. Zaten bu kadar ciddi ve ürkütücü konuşamazlardı.

Telefon öylece kulağımda durmuş konuşamıyordum. Bir süre daha bekledikten sonra dıt dıt dıt sesiyle telefonumu kulağımdan indirdim.

Karşımda bana merakla bakan annemi telaşlandırmamak adına, "Yok bir şey ya. Aklınca şaka yapmaya çalışan gençler işte." dedim. İnanmasını umuyordum. Çünkü bende kim olduğunu bilmiyordum ve boş yere annemi de korkutmak istemiyordum.