ANLAŞMALI EVLİLİK

7.BÖLÜM

Multi BEREN YALINOĞLU

1 hafta 7 gün 168 saat arslanı görmediğim saatlerin sayısını hastaneye bir çok kez gitmeme rağmen bir kere bile yüzünü görmemiştim dediğimi iyi anlamış demek ki babamdan bana bir avukat bulmasını rica etmiştim oda ilk düşünmemi söylesede kesin bir dille ref ettim oda bulduğu en iyi avukatı bana yolladı ve davayı açmıştım muhtemelen bugün arslanın eline kağıt gidicekti imzalıcağını düşünüyordum çünkü bizim evliliğimiz zaten anlaşma üzerine olan bir evlilikti öldüremediği oğlumu tabiki ona göstericektim her ne olursa olsun o onun babasıydı ne kadar onu öldürmeye çalışsada hamakta yatmaya devam ederken başımda dikilen iki gölgeyle gözlerimi araladım yaren ve araf tepeden bana bakıyordu"hayırdır""kağan seni görmek istiyor dün gece fenalaştı yine" hızla oturduğum yerden kalkarken kasıklarıma saplanan ağrıyla yüzümü buruşturdum"abla iyimisin""kağan nasıl neden bana haber vermediniz" "abim yanındaydı görmek isticeğini düşünmedim ve haber vermedim" arafın soğuk tavrına kaşlarımı çattım"ne bu soğuk tavırlar"gülerek bana baktı"yeğenim azraille burun buruna ve annesini sürekli yanında istiyor abim kendinden geçmiş gibi sürekli ayyaş ayyaş ortalarda dolaşıyor ve bugünde eline geçen bir boşanma celbiyle deliriyor soğuk değilim niye olıyım ki" gözlerimi arafa dikip ayağa kalktım"ben bana sürekli zarar veren bir adamla daha ne kadar evli kalıcam söylesene araf zaten bizim evliliğimiz anlaşma üzerine olan bir evlilikti oğlum doğduktan sonra zaten boşanıcaktık biz sadece 3 ay erkene alındı diye bana soğuk davranamazsın anladın mı sırf bir kız yüzünden beni oğlunun hayatını hiçe sayarak duvara itti hırpaladı beni kovdu ne yapsaydım arslan sen beni kovdun ama ben o kadar gurursuz biriyim ki yanından gidemiyorum"araf kaşlarını çatmış beni dinliyordu konuşmamın bittiğini anladığında alayla güldü"abimin ne yaşadığını bilmiyorsun neler yaptığını hiçbirşey bilmiyorsun beren hiçbirşey şimdi hazırlan kağanın yanına gidicez" gözlerimi devirip bahçeden eve girdim odama çıkıp dolaptan uzun kollu bol bir elbise çıkarıp üstüme giydim ayağımada çizmelerimi geçirip kol çantamı aldım aşağı inip arafların arabasına bindim kimseden çıt çıkmazken arafın dediklerini düşünüyordum ne yaşamışlardı arslan neler yapmıştı hiçbirşey bilmiyordum bilmeme izin vermiyordu ki sessiz geçen 20 dk ardından hastaneye gelmiştik arabadan inip hastaneye girdim asansörü beklerken bana selam verenlere selam veriyordum ve bu işten ciddi anlamda sıkılmıştım en sonunda gelsn asansörle üçüncü kata bastım bir süre sonra açılan kapıdan çıkıcağım zaman karşımda gördüğüm arslanla bir iki adım gerilerim ellerim korkuyla karnımı bulurken bakışları değişti"benden korkuyormusun"sorduğu soruyla yutkunma gereğinde bulundum ondan korkuyormuydum evet hemde deli gibi birşey demeden yanından geçiceğim sırada kolumu tuttu"benden korkma beren"gözlerimi devirip kolumu kendime çektim ve hızla kağanın odasına girdim"anne"diye bağırdığında odada bulunan aslı annemin bakışları bana kaydı sonra gözlerini devirerek önüne döndü hah çok güzel aslı annede bana tavırlı sanki ben suçluymuşum gibi kağanın yanına oturup onu sıkıca sarmaladım"anne niye gelmedin dün gece ben çok kötü oldum""haberim yoktu bebeğim" oğlumun tekme atmasıyla dudağımı dişledim kağan elini karnıma koyduğunda oğlum abisini hissetmiş gibi tekrar tekme attı kağan büyülenmiş gözlerle karnıma bakarken eğilim öptü"beren biraz konuşalım mı" kafa sallayıp kağanı yatağına geri yatırdım ve odadan çıktım aslı annemde peşimden gelirken koridorun sonunda ki boş odaya girdim"bir daha kağanı görmeni istemiyorum""neye göre kime göre" "zaten arslana boşanma davası açmışsın arslanlada konuşucam kağanı senin nüfüsundan aldırıcam ve arslana uygun gördüğüm bir kızla evlendirip kağana anne yapıcam ve o bir an önce doğsun kağanın hayatını kurtarsın ve ikinizde hayatımızdan çıkıp gidin çünkü senin gibi bir insanı daha fazla hayatımızda görmek istemiyorum" gözlerimin dolduğunu hissettiğimde aslı hanım odadan çıkmıştı arkamda bulunan koltuğa oturup göz yaşlarımı serbest bıraktım istemiyordu işte benim oğlumu arslanda istemiyordu ozamn ama ben kağanın annesiydim ağzımdan kaçan hıçkırığı engelleyemezken bunların ardı arkası geldi"beren"arslanın sesini duyduğumda kafamı kaldırıp ona baktım yanıma gelip göz yaşlarımı sildi"niye ağlıyorsun beren'im""annen" kaşlarını çatıp bana baktı"ne dedi annem sana" "biz boşandıktan sonra seninle konuşup kağanı benden alıcak mış seni uygun gördüğü bir kızla evlendiricekmiş doğucak oğlumuzda abisinin hayatını kurtardığında oğlum ve ben hayatınızdan çıkıcakmışız biz size uygun değilimişiz oğlumla" beni göğsüne çektiğinde hiç zorlamadım kafamı göğsüne gömüp ağlamaya devam ettim"beren kalk ağlamayıda kes seni bir yere götürücem"itiraz etmeme fırsat bile vermeden beni kucağına almıştı"arslan delirdin mi" "pek akıllı değildim ki yavrum" gözlerimi devirip onun bu haline güldüm asansöre binmek yerine merdivenlerden inmeye başlamıştı tam kapıdan çıkıcaktık ki abimi ve arafları gördük şaşkınca bize bakıyorlardı gülerek onlara el salladığımda onlarda bana sallamıştı arslan beni arabaya yerleştirip kemerimi takmış kendi tarafına oturmuştu arabayı çalıştırır çalıştırmaz içeriyi sıcak bir hava sarmıştı ikimizdende çıt çıkmazken 2 saate yakın bir zaman dilimi sonrası araç bir dağ evinin önünde durmuştu eve hayran hayran bakarken