ANLAŞMALI EVLİLİK

14.BÖLÜM

Multi Arslan Yalınoğlu

Şarkı: Onur Can Özcan: Yaramızda Kalsın

Onur Can Özcana Allah'tan rağmet diliyorum nur içinde yatsın toprağı bol olsun😟😟

Hazal kutayı sonunda uyuttuğunda gülen yüzüyle bana döndü"uyudu sonunda kereta" tebessüm etmekle yetindim sadece çıkan göbeğini okşayarak yanıma oturdu"ayağa kalkabiliyorsun artık beren"birşey demedim 1 aydır fizik tedavi görüyordum 1 ayda sadece ayağa kalkmayı başarmıştım kasım ayına girmiştik geçen gün kağanı odasında ağlarken bulmuştum ne olduğunu sorduğumda susmuştu birşey dememişti sonradan öğrenmiştim kağanın okuldaki bir kaç arkadaşı benim sakatlığımla ilgili dalga geçmişler ondan ağlamıştı benim oğlum sırf beni savunmadı diye"kuzum yiğit gelmiş seni görmek istiyor""belki sonra teşekkür ederim herşey için arslan gelir zaten şimdi" "beren yapma böyle abin o senin" "sonra dedim hazal"bağırmam sonucu gözlerinin dolmasıyla derin bir nefes aldım hiçbirşey demeden odadan çıktığında elimi alnıma vurdum neden sürekli insanların kalplerini kırıyordum ben ya hazalın gidişinin üstünden geçen 15 dk ardından kapı açılmış kocam içeri girmişti bakışları direk kutayı bulduğunda kocaman gülümsedi iki adımda beşiğin yanında durup uyuyan oğlumu kucağına alarak uyandırdı"niye uyandırıyorsun çoçuğu arslan" "özledim kızım kağanda damlar şimdi onuda uyandırmış olabilirim" sözünü bitirir bitirmez kapı açılmış kağan gözlerini ovarak içeri girmişti arslana yandan bir bakış atıp yatağa tırmanarak kucağıma oturdu kafasını göğüsüme koyup gözlerini kapattığında gülümsedim"uyu hadi annecim""hıhı" diye mırıldanıp biraz daha bana sokulduğunda arslanda kutayı yanıma yatırmış giyinme odasına girmişti yaklaşık 20 dk sonra duşunu almış bir şekilde altında sadece bakstırıyla odadan çıktığında sertçe yutkundum sırıtıp kutayın yanına yattı"birde bu aileye kız geldimi ohoo tamamdır" gülen yüzüm yavaş yavaş solarken Arslan derin bir nefes aldı"yavrum bak sanki hiç yürüyemicekmişsin gibi davranma lütfen bak yavaş yavaş yürümeye başlıyorsun" kafa sallayıp kağanı kutayın yanına yatırdım gözlerimi tam kapatıcağım sırada dışarıdan gelen silah sesleriyle hızla açtım"burdan ayrılmayın"kafa salladım Arslan üstüne birşeyler giyip odadan çıktı silah sesleri kesilmezken kutayı kucağıma aldım kağanda bana sokulmuştu"şş sakin olun hiçbirşey yok"tam o sırada kapı kırılmış içeri 4 kişi girmişti"çoçukları alın""hayır uzak durun onlardan" hiçbiri beni dinlemezken biri kağanı biri kutayı zorla kucağımdan aldığında ayağa kalkmaya çalıştım başarısız olduğumda bir daha denedim ama onlar çoktan odadan çıkmışlardı sonunda ayağa kalktığımda adım attığımı hissettim bacaklarımı hissettim yürüye bildiğimi hissettim yavaş adımlarla mervidenlere yöneldiğimde arkamdan biri ittiğinde dengemi kaybedip merdivenlerden yuvarlanmaya başladım hiçbir acı hissetmezken arafın bana doğru koştuğunu gördüm"yenge iyimisin çoçuklar nerde""aldılar çoçuklarımı aldılar" araf ayağa kalkıp yanımızdaki komidine tekmeyi geçirdi arslan girdi bu sefer görüş açıma ellerimi ona uzattığımda tuttu ondan güç alarak ayağa kalktım şaşkım bakışları üstümdeydi"arslan çoçuklar onları aldılar arslan"bakışları anında sertleşti"şaka yapıyorum de beren"kafamı iki yana salladım başım döndüğünde hızla arslana tutundum"iyimisin""merdivenlerden yuvarlandı hastaneye götürelim abi" "iyiyim ben biri itti beni sırtımdan noluyor arslan kim bunlar ne istiyorlar bizden" beni kucağına alıp koltuğa otutturdu o sırada içeri paldır küldür babam ve abim girdi ikiside hızla yanıma gelirken babama sarılıp ağlamaya başladım"çoçuklarımı aldılar hiçbirşey yapamadım aldılar onları baba aldılar"delirmiş gibiydim hiçbirşey hissetmiyordum göz yaşlarım sicim sicim akıyordu yanaklarımdan

Yazar'dan

Beren bir elinde kağanım tşörtü bir elinde kutayın tşörtü koltuğa oturmuş onları kokluyordu göz yaşları durmak bilmiyordu sakinleştiricilerle uyutuluyordu hep kendine geldiği zaman ortalığı yakıyordu elinden birşey gelmediği için ağlıyordu çoçuklarını düşünerek ağlıyordu kutayı acıkmıştır kağanı acıkmıştır acaba canlarını yakıyorlarmı diye düşünüyordu