ANLAŞMALI EVLİLİK

23.BÖLÜM

MULTİ KAĞAN&DOLUNAY

Gözlerimi yavaş bir şekilde araladığımda gözlerim bana bakan savaş beyle kesişince hızla yataktan kalktım adamın gözleri bile yetiyordu kalbimin hızlanmasına neydi bu hiç anlamıyordum yada mirayın da dediği gibi anlamak istemiyordum

"Günaydın Savaş Bey toplantı evet evet toplantıya geç kalıcaz efendim"

önce suratıma bakıp ardından gür bir kahkaha attı abii bir insan bu kadar güzel gülebilirmiydi gülüyordu işte kendine gel simay kendine gel

"kızarınca çok tatlı oluyorsun"

diyerek odadan çıkan savaş beyin arkasından mal mal bakmayı bırakıp kendimi yatağa attım yastığıma bile kokusu sinmişti korkuyordum insan aşık olmaktan korkarmıydı ben korkuyordum işte geçmişimde öyle bir yara almıştım ki acaba savaş bunu bilse bana yine güzelim dermiydi demezdi demek istese bile diyemezdi bence gözlerim dolduğunda tutmadım kendimi ağladım toplantı saatine kadar ağladım geçmişim için olmucak olan geleceğim için kendim için ailem için savaş için saatlerce ağladım toplantı saati geldiğinde hazırlanıp odadan çıktım karşı odamda olan savaş beyde çıktığında otelden çıkarak kapıda bizi bekleyen araca bindik bugün 2 toplantımız vardı ondan sonra istanbula geri dönecektik şirkete geldiğimizde arabadan önce ben ardımdan o indi konuşmuyorduk ne o bana gözlerimin halini soruyordu ne de ben açıklaya biliyordum 

"toplantıya başlıyalım"

Savaş Beyin sert sesi beni ürkütürken onun yanına oturdum o sunumunu yaparken bende onun dediklerini not alıyordum elindeki çubuğu projeksiyonun önünde akıcı italyancası giydiği takım elbisesi ve kendine has duruşuyla bir kez daha hayran kalmıştım ona o kadar dalmıştım ki not almayı bile bırakmıştım taki bana dönüp göz kırpana kadar yakalanmışlığın verdiği utançla kafamı önüme eğip not almaya kaldığım yerden devam ettim toplantı sonunda bitmiş ikinci toplantıya geçmiştik karşımda oturan sarışın adam gözlerini benden çekmezken savaş beyde gözlerini ondan çekmiyordu yanlarında oturan çocuk savaş beye döndü

"abi sen sakin ol halledicem ben onu"

dediğinde şaşkınca ona baktım türktü savaşa abi demişti üstüne bide halledicem demişti ne yani emrinde çalıştığı adama bir şey mi yapıcaktı allahım ben hangi delilerin arasına düştüm böyle savaş bey sonunda toplantıyı bitirdiğinde derin bir nefes aldım eşyalarımız uçağa yerleştirilmişti bile aracın durmasıyla ikimizde aynanda inmiş ve uçağa binmiştik ne olmuştu bilmiyorum ama sabah ki savaş beyden eser yoktu bana yaklaşmıyor konuşmuyordu bile gerekmedikçe.....

Annem saçlarımla oynarken burnumu çektim geldiğimizden beri annemin bacağında odamda ağlıyordum ne o ne ben konuşuyorduk babam gelmiş birazda onun dizinde ağlamıştım o ise benim ağlamama daha fazla dayanamamış hızla odadan çıkarak yerini yine anneme devretmişti

"insan sevmekten korkarmı anne"

Diye mırıldandım annemin gözlerine doğru gülümsedi

"arslanla abin için evlenmiştim onun hayatı için şimdi saçma gelebilir belki ama kağanın ameliyatından sonra ilk uyandığında sanki bir bağ oluştu aramızda babandan sonra ilk kez ben dokunmuştum saçlarına sırf onun için evlendim babanla baban şuan ki halinden daha sertti simay inan bana korkuyordum neredeyse her sabah aynı yatakta gözlerimi açtığım adama aşık olmaktan deli gibi korkuyordum geçmişim vardı peşimi bırakmayan olmadı her geçen gün babana sanki biraz daha bağlandım acı çektim kutayı kaybediyordum ben babanın yüzünden ama bir kere olsun onu sevmekten vazgeçmedim 24 yıl oldu biz babanla evleneli ne altta kaldım ne üste çıktım davranmam gerektiği gibi davrandım oda bana öyle aik zaten budur meleğim acısı tatlısı herşeyi içinde değilmidir zaten sana anne tavsiyesi korkma sevdiğin insana duygularını göstermekten korkma kaderinde kim varsa o zaten korksanda olur korkmasanda"