ANLAŞMALI EVLİLİK

33.BÖLÜM

Multi Savaş&Simay

Kahvaltı masasına son bir kez göz atarken belime dolanan kollarla huzurla gülümsedim savaş burnunu boynuma gömüp günaydın diye mırıldandığında aynı şekilde ona cevap verip rahat bir nefes aldım

"Bu ilk kahvaltımız mı"

Kafa sallayıp savaştan uzaklaşarak çaylarımızı döküp bende onun karşısına oturdum savaş sabahtan beri uslu bir şekilde mama sandalyesinde oturan oğlumla ilgilenirken bende kahvaltıma başlamıştım bile uzun süredir büroyada gitmiyordum bugün oraya uğrayıp bir kaç davayı halletmem lazımdı alparslanıda annemlere bırakıcaktım artık yapacak başka birşey yoktu

"Güzelim akşama yemeğe babanlar çağırdı iş çıkışı direk oraya geçeriz"

"olur hayatım"

Sohbetler eşliğinde yaptığımız kahvaltıdan sonra savaş alp ile beraber yukarı çıkarken bende mutfağı toparlayarak peşlerinden çıktım savaş takım elbisesiyle oğlum ise günlük kıyafetleriyle dururken bende ütülediğim üstümü giyinerek hafif bir makyaj yaptım savaşla evden çıkarken alp'i çocuk koltuğuna yerleştirerek savaşa el salladım ve sürücü koltuğuna yerleştirdim yan evden çıkan berk ve mirayada korna öttürüp annemlerin evine doğru yola çıktım oğlum arkada anne diye bağırırken torpidoya eğilerek bisküvi çıkardım tam bisküviyi açıcağım sırada  gelen korna sesiyle direksiyonu kırarak aynı anda frene asıldım allahın cezası adam hızla arabadan inip kapıları kilitledim

"Ters yönden gelmek ne demek beyefendi"

"git işine hadi"

Sahroş olduğu herhalinden belli olan adama yüzümü buruşturarak bakmaktan başka birşey yapmadım böyle insanlar olduğu sürece kazaların sonu gelirmiydi arkamı döndüğüm sırada kolumdan tutulup çekilmemle acıyla inledim

"Güzelim özür dilemeyi unutmuşum"

"Bırak kolumu pislik herif"

Sürüklenmeye başlamamla yardım dilenir bir şekilde bağırmaya başladım ama lanet yoldan kimse geçmiyordu ben kolumu kurtarmaya çalıştıkca adam dahada asılmaya başladı ah ben bunun hesabını kocama nasıl vericektim

"Oğlum arabada bırak benii"

"İşimizi halledelim gidersin"

Korkum gün yüzüne çıkarken titrememe de engel olamıyordum yaşadığım şeyler film şeridi gibi gözümün önünden geçerken adama bir tekme savurup koşarak arabaya gittim titreyen ellerimle kilidi açıp hızla arabaya binerek kapıları tekrar kitlendim

"Ağlama annecim ağlama"

Arabayı çalıştırmaya çalıştığımda uyarı vermesiyle dikiz aynasından arkaya baktım adam tekerlerimi patlatmıştı telefon evet evet telefon savaşın numarasını bulup arama tuşuna bastım

Savaş'tan

Evimin en sevdiğim özelliğide buduydu galiba şirkete 15 dakikalık uzaklıkta olması arslan amcaların şirketiyle toplantımız olmasa gelmezdim bile ama toplantı önemliydi

"Enişte mi demeliyim sana"

"Şavaş demen yeterli abi"

Kağan abi gülüp kafa salladığında telefonumu arabada unuttuğum aklıma gelince geri dönüp telefonumu aldım simayın 5 kere aradığını görünce kaşlarım çatılırken tekrar aramasıyla hızla aramayı yanıtladım

~Güz-

~Savaşş yardım et yalvarırım

~Nerdesin