Το Πιο Γλυκό Χτύπημα

Μα μου λείπει η παλιά μου ζωή

Ο καιρός κυλά σαν το νερό .
Άλλη μία εβδομάδα πέρασε.
Όλα φαίνονται να είναι σε πολύ καλό δρόμο.

Τελικά η ζωή συνεχίζεται. Βέβαια μπορεί να μην είναι ίδια, όπως ήταν πριν ,αλλά το σημαντικό είναι πως τώρα έχω ξανά μια σταθερότητα.

Δεν φοβάμαι πού θα ξυπνήσω το επόμενο πρωί ή ότι δεν θα έχω να φάω. Δεν κυκλοφορώ στους δρόμους έχοντας στο μυαλό μου τον φόβο πως κάποιος θα μου κάνει κακό.

Ένα  μόνο μου έλειπε . Ήθελα να τελειώσω το σχολείο. Το σχολείο αποτελούσε πάντα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου . Πρώτον ,διότι αγαπούσα την γνώση και δεύτερον ,επειδή λάτρευα τον δάσκαλό μου.

Το αποφάσισα λοιπόν .Ύστερα από ένα μήνα σκληρού διαβάσματος και επανάληψης ήρθε η εβδομάδα που θα γύριζα πίσω στα θρανία.

Ποτέ δεν υπήρξα τρελή φαν της σχολικής περιόδου όμως μπορώ να πω πως ήταν η πιο ενθουσιώδης φορά που άρχιζα το σχολείο.

Δυστυχώς λόγω της ηλικίας μου, δεν μπορούσα να πηγαίνω στο ημερήσιο λύκειο αλλά στο βραδινό.

Ήλπιζα όλα να εξελιχθούν ομαλά και όμορφα.

(...)

-Θυμάσαι τις ταυτότητες; Με ρώτησε και περίμενε την απάντησή μου.

-Φυσικά . Τόσο καιρό έχω  κάνει επανάληψη σε όλη την θεωρία των μαθηματικών.

Του είπα και χαμογέλασα πλατιά , μιας και τα μαθηματικά ήταν το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο . Από όταν άρχισα το σχολείο λάτρεψα τα μαθηματικά  και στην πορεία  όταν η Φυσική μπήκε στην ζωή μου ,έγινε ο δεύτερος έρωτας μου.

-Μπράβο. Μου είπε και με χάιδεψε λίγο στο χέρι μου.

-Από Χημεία ; Πώς τα πας; με ρώτησε δείχνοντας το βιβλίο της χημείας.

-Την συχαίνομαι ... Είπα και  ακούμπησα τον αγώνα μου πάνω στο γραφείο .

-Καταλαβαίνω ...άρα δεν  θυμάσαι και πολλά πράγματα από αυτό το μάθημα ,έτσι ; Με ρώτησε κι έτριψε το πηγούνι του  .

-Κοίτα να δεις πώς έχουν τα πράγματα...Του είπα και ανασηκώθηκα λίγο . Μπορεί να συχαίνομαι ,όπως είπα, την Χημεία , όμως είμαι πολύ καλή και σε αυτό το μάθημα. Του είπα και άρπαξα με μια κίνηση το βιβλίο της χημείας από τα χέρια του.    Αρκεί να ξανά θυμηθώ τις ατομικές μάζες και τους αριθμούς οξείδωσης.