Άνοιξα την πόρτα και το χαμόγελο μου δεν άργησε να σβηστεί από τα χείλη μου.
Ε - Φαίη!;
Λ - Έλενα;!
Ε - κ.Λεωνίδα;!
Είπα ξαφνιασμένη από αυτή την εικόνα .
Ο Λεωνίδας σηκώθηκε όρθιος και με πλησίασε.
Εγώ γύρισα και έκλεισα την πόρτα.Ε -Απαιτώ να μου δώσετε εξηγήσεις .
Λ - Έλενα να σου εξηγήσω...
Ε - Φαίη , τι δουλειά έχεις μ'αυτόν τον άνθρωπο;
Φ - Είναι ο αδερφός μου .
Ε - Πώς είναι αδερφός σου ; Εσύ είσαι μοναχοπαιδι και η μόνη που είχες στον κόσμο ήμουν εγώ!
Φ - Είναι μερικά γεγονότα που δεν γνωρίζεις Έλενα.
Ε - Ωραία.Για να τα μάθω.
Είπα και τράβηξα μια καρέκλα προς την πόρτα και κάθισα.
Πριν προλάβει να πει λέξη η Φαίη χτύπησε το κινητό του κύριου Λεωνίδα .
Λ - Λέγετε .
Είπε ενώ συμπλήρωσε.
Λ - Μάλιστα σε δέκα θα είμαι εκεί!
Μας κοίταξε.
Λ - Εμ εγώ πρέπει να φύγω είναι ένα επείγον περιστατικό.
Σηκώθηκε πήρε τον χαρτοφύλακα του και βγήκε έξω από το γραφείο του.
Ε - Και τώρα πες μου.
Φ - Ας αρχίσω από το ατύχημα σου. Αφού το μηχανάκι σε πέταξε τρία μέτρα πιο μπροστά ο κύριος Δημήτρης έτρεξε από πάνω σου κι άρχισε να σου μιλάει μα εσύ δεν του απαντούσες.
Μου είπε ενώ έριξε μια κλεφτή ματιά στο παράθυρο.
Φ - Ήρθε το ασθενοφόρο να σε πάρει . Εγώ απαίτησα από τους καθηγητές να με αφήσουν να έρθω μαζί σου , εκείνοι όμως δεν με άφησαν . Είσαι πολύ μικρή για να το αντέξεις μου είπαν.
Την κοίταζα με προσοχή ενώ ταυτόχρονα έκανα μασάζ με το δεξί μου χέρι στο τριχωτό του κεφαλιού μου.
Φ - Η διευθύντρια προσταξε όλα τα παιδιά να γυρίσουν στα δωμάτια τους και να ξαπλώσουν. Έτσι και έγινε . Όλοι κοιμόταν. Όλοι εκτός από εμένα . Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο του κύριου Δημήτρη . Μπήκα μέσα και αντίκρισα τον κύριο Δημήτρη καθισμένο στο πάτωμα με την πλάτη να ακουμπά στο κρεβάτι του και με το χέρι του να πειράζει τα μαλλιά του ενώ στο άλλο κρατούσε ένα ποτήρι με βότκα.
Ε - Πίνει ο κύριος Δημήτρης;
Φ - Για σένα πίνει.
Ε - Any way. Συνέχισε.
Φ - Μόλις με είδε σηκώθηκε όρθιος και με ρώτησε γιατί δεν κοιμόμουν. Εγώ άρχισα να κλαίω και εκείνος με πήρε αγκαλιά χαιδευντας με και παρηγορόντας με με βλακείες όπως "όλα θα πάνε καλά" "μην ανησυχείς" και τέτοια. Είχα γλαρώσει , δεν είχα κουράγιο να κλάψω ούτε να μιλήσω μόνο άνοιγαν τα μάτια μου . Ο κύριος Δημήτρης με πήρε από το πάτωμα που ήμουν ξαπλωμένη δίπλα του και έβαλε στο κρεβάτι του . Εγώ τον ρώτησα πότε θα σε βλέπαμε ,κι εκείνος μου υποσχέθηκε το συντομότερο δυνατόν.
Ε - Ναι και ; Γιατί δεν θυμάμαι να ήρθατε ποτέ ;
Φ - Σσς παιδί μου .
Ε - Καλά καλά ... λέγε.
Της είπα ενώ σαλιωνα το δάχτυλο μου.
Φ - Την επόμενη κιόλας μέρα ήμασταν στο νοσοκομείο .
Αφού μας άφησαν οι γιατροί μπήκαμε στην εντατική και σε αντικρίσαμε.
Είχες μελανιές , πληγές σολινακια και άλλα αηδιαστικά πράγματα πάνω στο κορμί σου . Το λεπτό χεράκι σου είχε τρύπες από ορούς
Ο γιατρός μας ενημέρωσε πως βρισκόσουν σε κώμα .
Ήταν η στιγμή που δεν άργησα να βάλω για μια ακόμη φορά τα κλάματα.
Ο κύριος Δημήτρης σε πλησίασε κι αφού σου έδωσε ένα γλυκό φιλί στο γρατζουνισμένο μέτωπό σου με έπιασε από το χέρι και φύγαμε.Ε - Ήμουν σε κώμα ;!
Φ - Ναι Έλενα ήσουν φυτό για ένα ολόκληρο χρόνο !
Ε - Τι ; Μα...
Φ - Και τρεις μήνες.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου . Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Φ- Οι γιατροί είχαν χάσει τις ελπίδες τους . Ξαφνικά δύο μέρες μετά τα δέκατα όγδοα γενέθλιά μου χτυπάει το κινητό . Ήταν ένας αστυνομικός ο οποίος με κάλεσε από το γραφείο του για να με ενημερώσει για τον Λεωνίδα .
Ο Λεωνίδας είχε μεγαλώσει κι αυτός σε ορφανοτροφείο μιας και ο πατέρας μας δεν ήξερε τίποτα για την ύπαρξη του και η μητέρα του πέθανε στην γέννα.Ε - Σοβαρά ;
Είπα βουρκωμένη.
Φ - Ναι τέλος πάντων . Πήγα και τον βρήκα . Τον παρακάλεσα να σε αναλάβει εκείνος προσωπικά για να μην σε αφήσουν οι άλλοι γιατροί να φύγεις... Εκείνος ήταν τόσο χαρούμενος που υπήρχα . Με έβαλε αμέσως στην καρδιά του.
Έτσι θα έκανε ό,τι του ζητούσα.Ε - Και ο κύριος Δημήτρης; Τι έγινε με εκείνον ;
Την ρώτησα . Εκείνη ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της και ήταν έτοιμη να συνεχίσει.
Γειααα σαςς αγάπες !♥
Δεν θα πω πολλά μόνο τα γνωστά . Ψηφίστε και σχολιάστε !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολλά γλυκά φιλιά♥♡♥
YOU ARE READING
Το Πιο Γλυκό Χτύπημα
Teen FictionΈνα 16χρόνο κορίτσι, η Έλενα, είναι ορφανή . Οι γονείς της πέθαναν σε ένα ατύχημα στα τέταρτα της γενέθλια. Στο ορφανοτροφείο δεν μπορούσαν να την κουμαντάρουν ...Έτσι έφεραν ένα προσωπικό δάσκαλο μόνο γι'αυτήν...Εκείνος της επιβάλλεται με το ξύλο...