Το Πιο Γλυκό Χτύπημα

Ο "κύριος" Βασιλείου

Έφτασα δίπλα στον κύριο Βασιλείου. Κι εκείνος μου έπιασε την κουβέντα.

Π - Λοιπόν Έλενα πίνεις καφέ;

Ε - Έχω καιρό να δοκιμάσω. Αλλά απ'ο,τι θυμάμαι όχι.

Π - Δεν πειράζει. Θα πιεις ό,τι θελήσεις.

Τον κοίταξα και χαμογέλασα. Φτάσαμε στο πάρκινγκ .

Π - Να αυτή είναι η μηχανή μου.

Μου είπε κι έδειξε μια κόκκινη μεγάλη μηχανή με το δάχτυλο του.

Ε - Εμ οκ .

Ξινησα την φάτσα μου και κοίταξα αλλού για να μην το προσέξει ο κύριος Βασιλείου.
Όμως με πήρε χαμπάρι.

Π - Τι ; Δεν σου αρέσει;

Μου είπε δείχνοντας μου την δήθεν απορία του .

Ε - Όχι . Μαρέσει πάρα πολύ.

Π - Τότε;

Ε - Να απλά , το δυστύχημα τον γονέων μου ευθυνόταν σε ένα μηχανάκι .

Κοίταξα για μια στιγμή συο έδαφος.

Π - Λυπάμαι.

Συνέχισε ο κύριος Βασιλείου ενώ παράλληλα πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου.

Π-Εγώ θα σε κάνω να αλλάξεις γνώμη για τη βόλτα με μηχανή.

Ε - Τι να πω ;

Του είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου . Εκείνος μου έδωσε ένα κράνος κι έπειτα φόρεσε κι εκείνος το δικό του.

Π-Είσαι εντάξει;

Ε -Ναι, μια χαρά.

Π - Ωραία.

Ανέβηκε στην μηχανή κι εγώ έκατσα από πίσω του.

Ε - Ωχ...

Αναφώνησα.

Π - Να ξεκινήσω;

Ε - Μια στιγμή.

Του είπα κι αφού έκανα τρεις φορές τον σταυρό μου του είπα να ξεκινήσει.

Στην διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Παρά μόνο κοιτούσα το όμορφο τοπίο στη διαδρομή.

Σε κάποια φάση σταμάτησε την μηχανή.

Π - Φτάσαμε.

Ε - Τι είναι εδώ;

Π-Η καλύτερη καφετέρια της πόλης.

Ε - Μμ..ωραία.

Μπήκαμε μέσα. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι με θέα στην θάλασσα. Ήρθε η σερβιτόρα κι εγώ πήρα μια πορτοκαλάδα ενώ ο κύριος Βασιλείου παρήγγειλε μια βαφλα με σοκολάτα , μπισκότο και δύο μπάλες παγωτό παρφέ και ένα καφέ.