Το Πιο Γλυκό Χτύπημα

Η μεγάλη βραδιά (συνέχεια)

(...)

Χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος .Ευτυχώς δεν πέρασε πολλή ώρα , μέχρι την στιγμή που με ξύπνησε ο ήχος  του τηλεφώνου μου.

Προτού  να διαβάσω το όνομα του οποίου με καλούσε  πάτησα την αποδοχή της κλήσης .

- Παρακαλώ ,μουρμούρισα

- Συγγνώμη Έλενα. Ξέρεις...δεν θα μπορέσω να έρθω εγώ να σε πάρω. Μου είπε  για να απολογηθεί.

-Νίκο ; Εσύ είσαι;  ρώτησα  και σηκώθηκα να πάω στο μπάνιο για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου.

-Ναι , εγώ είμαι.

-Α εντάξει . Δεν έγινε τίποτα. Θα καλέσω ένα ταξί. Του είπα προσπαθώντας να τον κανω να νιώσει καλύτερα.

- Όχι , δεν πρόλαβα να σου ολοκληρώσω ...Χάλασε το αυτοκίνητο μου και έτσι δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι μου για να σε πάρω .

-Εντάξει , εντάξει . Δεν  υπάρχει θέμα,  του είπα και τον διέκοψα.

-Γι'αυτό λοιπόν , είπα στον αδερφό μου την διεύθυνση σου. Έρχεται να σε πάρει εκείνος. Είπε , φανερά ανακουφισμένος.

- Εμμ...ο αδερφός σου ;

-Τι ; Δεν θέλεις;

-Όχι , εντάξει. Απλώς δεν τον έχω συναντήσει ακόμα ... ακούστηκα λίγο αχάριστη ...αλλά δεν ένιωθα τόσο άνετα.

-Θες να του πω να γυρίσει;

-Όχι ...όχι.  Φυσικά και θέλω να έρθει να με πάρει .Μόνο πες μου κάτι .

-Ο,τι θες.

-Με τι  χρώμα αμάξι θα έρθει;

-Ένα γκρι σουρι. Αουντι έχει.

-Εντάξει !

Ύστερα από την συνεννόηση μας , φρεσκαρίστηκα και φόρεσα το άρωμα μου. Δύο μικρές σταγόνες , μία πίσω από το κάθε αυτί , ήταν υπεραρκετές .

Την στιγμή που το κουδούνι ήχησε μέσα στην μεγάλη αίθουσα στην οποία βρίσκεται η είσοδος του σπιτιού , εγώ φόρεσα το σάλι και τις γόβες .Πήρα το τσαντάκι μου και  κράτησα στο χέρι μου τα κλειδιά  και το περιδέραιο .Είχα στο νου μου να το φορέσω στην διαδρομή για το σπίτι του Νίκου . Όμως τώρα που δεν θα με πήγαινε η Φαίη δεν είχα κάποιον να μου το βάλει.

Έκλεισα το φως  και άνοιξα την πόρτα . Δίχως να αντικρίσω τον νεαρό άντρα που χτύπησε το κουδούνι , έκλεισα και κλείδωσα  την μεγάλη ξύλινη πόρτα.