Ένα 16χρόνο κορίτσι, η Έλενα, είναι ορφανή . Οι γονείς της πέθαναν σε ένα ατύχημα στα τέταρτα της γενέθλια. Στο ορφανοτροφείο δεν μπορούσαν να την κουμαντάρουν ...Έτσι έφεραν ένα προσωπικό δάσκαλο μόνο γι'αυτήν...Εκείνος της επιβάλλεται με το ξύλο...
Ύστερα από λίγη ώρα , ξανά ήρθε ο γιατρός . Με διαφορά ότι στο ένα του χέρι κρατούσε ένα πιάτο με ένα τοστ αντί για σημειοματάριο και στο άλλο του χέρι ένα κουτάκι χυμό. Μπήκε αθόρυβα μέσα κι αφού με χάιδεψε λίγο στο κεφάλι μου , μου μίλησε.
Λ - Μικρή , σήκω.
Ε - Μμμ . . . τώρα
Του απάντησα καθώς έτριβα τα μάτια μου. Σήκωσα την πλάτη μου ενώ ταυτόχρονα ο γιατρός έφτιαξε τα μαξιλάρια για να βολευτώ περισσότερο.
Αν δεν ήμουν τόσο επιφυλακτική, θα με γοητευε τρομερά αυτός ο άνθρωπος...
Λ - Λοιπόν , πάρε το .
Μου άπλωσε το χέρι του κι εγώ πήρα το πιατάκι ενώ εκείνος ακούμπησε το χυμό στο κομοδίνο .
Λ - Εγώ πρέπει να φύγω για λίγο. Θα επιστρέψω όταν θα έχεις φάει.
Ε - Πού θα πάτε κύριε Λεωνίδα;
Τον ρώτησα αυθόρμητα κι εκείνος σχημάτισε πάλι αυτό το χαζό χαμογελάκι στα όμορφα χείλη του .
Λ - Ξέρεις , δεν είσαι η μόνη που χρειάζεται φροντίδα και παρακολούθηση.
Μου είπε με ένα γλυκό τόνο στην ερωτεύσιμη και μεθυστική φωνή του.
Ε- Ναι , υποθέτω...Τέλος πάντων. Ευχαριστώ πολύ για το τοστ και για το χυμούλι .
Πρόσθεσα ναζιάρικα.
Έφυγε ο γιατρός κι εγώ έφαγα κι αφού τελείωσα και τον χυμό σηκώθηκα από το κρεβάτι. Πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και να δω σε τι χάλια βρισκόμουν. Εντάξει τελικά μια χαρά ήμουν. Μόλις βγήκα παρατήρησα πως υπήρχαν μερικά ρούχα στο προσκεφαλι μου . Πλησίασα και πρέπει να πω πως το γούστο του ανθρώπου που τα αγόρασε είναι φοβερό ! Κι ακριβώς στο στυλ και το μήκος για να αναδεικνύουν τις καμπύλες μου.
Μία όμορφη άσπρη κοντομάνικη μπλούζα Adidas κι ένα τζην ανοιχτόχρωμο γαλάζιο σορτσάκι. Καιι ^.^ παπούτσια adidas ♡
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
