Το Πιο Γλυκό Χτύπημα

Ένα μεγάλο λάθος

"Νιώθω πολύ όμορφα απόψε. Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου αυτό" μου είπε και γύρισε προς τα πίσω καθίσματα.

Εγώ δεν είπα τίποτα , περίμενα να μου δείξει αυτό για το οποίο μου μιλούσε.

"Ορίστε. Αυτή η γαλλική σαμπάνια του '64. Είναι πολύτιμη. "

"Μάλιστα , πρέπει να είναι πολύ γευστική."  του είπα δείχνοντας ενδιαφέρον.

Άνοιξε το μπουκάλι και έπιασε και δύο ποτήρια από το ντουλαπάκι.

Ήπιαμε το πρώτο ποτήρι . Ύστερα βάλαμε και δεύτερο , ενώ δεν άργησε και η σειρά του τρίτου.

-Προσπαθείς να με μεθύσεις;

-Αυτό πιστεύεις;

-Μην απαντάς με ερώτηση στην ερώτηση μου...

-Εντάξει.

-Λοιπόν , πες μου, έτσι κάνεις με όλες τις γυναίκες;

-Τι εννοείς;

-Ναι αυτό εδώ , του είπα δείχνοντας το μπουκάλι με τη σαμπάνια, δίνεις λίγη από την πολύτιμη σαμπάνια , τονίζοντας πρώτα την αξία της , σε κάθε γυναικεία ύπαρξη που κάθεται σ'αυτό το κάθισμα του συνοδηγού και ύστερα τις ρίχνεις ;

-Δεν ισχύει αυτό. Όχι, είναι η πρώτη φορά που κουβαλάω ποτήρια και ποτό στο αμάξι μου. Έτσι κι αλλιώς πάνε μόνο δύο μήνες από τότε που άφησα την μηχανή και άρχισα να χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο. Οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν εύκολο να το κάνω αυτό τόσο καιρό.

-Σε πίστεψα τώρα , εγώ πάντως έχω αρχίσει να ζαλίζομαι.

-Μαλιστα, μην πιεις άλλο. εγώ θέλω να περπατήσουμε και αν ζαλιστείς κι άλλο δεν θα μπορείς.

-Εντάξει, θα πιω την τελευταία μου γουλια και πάμε.

Τα πράγματα ήταν κάπως περίεργα. Με είχε πιάσει μια γλυκιά ζάλη και  είχε θολώσει λίγο το μυαλό μου •ταυτόχρονα ένιωθα τα άκρα μου να μουδιάζουν.

Βγαίνοντας από το αμάξι έριξα καταλάθος το μπουκάλι που βρισκόταν πάνω στα γόνατα μου.

-Ωχ, χίλια συγγνώμη..., είπα καθώς έσκυβα για να πιάσω το μπουκάλι το οποίο όμως είχε γίνει κομμάτια.

Εκείνος πλησίασε κοντά μου και με απομάκρυνε , λέγοντας μου ότι θα κόψω κανά δάχτυλο.

-Έτσι κι αλλιώς είχε αδειάσει , συμπλήρωσα

- Ναι, δεν έγινε και τίποτα ,μου είπε εκείνος