Ο χρόνος πέρασε ,σκέφτηκα.Αναστέναξα και έκλεισα τα μάτια μου . Πίσω από την πόρτα ο κύριος Λεωνίδας. Εγώ απ'εξω.Δεν ήμουν απόλυτα έτοιμη. Δίσταζα αλλά το σώμα μου πήρε τον έλεγχο. Το χέρι μου,μηχανικά, χτύπησε μια φορά την πόρτα. Ο, τι είναι να γίνει ας γίνει, σκέφτηκα.
Ο Λεωνίδας άνοιξε στο πρώτο κι όλας λεπτό την πόρτα και μπορώ να πω πως ήταν οφθαλμοφανές ότι χάρηκε που μου έβλεπε. Ξεφυσηξε ανακουφισμένος και μου χαμογέλασε.
-Κάθισε
-Ευχαριστώ,είπα και κατευθύνθηκα προς την πολυθρόνα που μου έδειξε εκείνος.
-Χαίρομαι τόσο πολύ
-Για ποιο πράγμα;
-Που ήρθες εδώ . Είπε δίνοντας μου να καταλάβω πως η επανεμφάνισή μου σε εκείνον ήταν σαφώς αποκλεισμένη. Δεν ξέρεις πόση αγωνία είχα. Το όλο θέαμα ήταν αρκετό για να μην θέλεις να μου ξαναμιλήσεις. Δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσες.Δεν ήθελα να σε χάσω από τη ζωή μου .
-Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία θα το δεις. Του ειπα με μια άνεση και έβαλα μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου. Εγώ για παράδειγμα, αρχικά ξαφνιάστηκα. Ένιωσα μια, θα μπορούσα να πω, προδοσία. Αλλά το ξεπέρασα.
-Ελπίζω να το εννοείς αυτό.
Με πλησίασε και έσκυψε κοντά μου.
-Έλενα...
Πλησίασε κι άλλο.
-Κύριε Λεωνίδα... Ακούστε...
Άρχισα να του μιλάω μα την ροή μου έκοψε το χέρι του, το οποίο βρέθηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου να σταματάει την ομιλία μου. Ένα απρόσμενο γλυκό άγγιγμα. Τον κοίταξα στα μάτια. Με κοίταζε για λίγο και με χάιδευε τρυφερά στα μαλλιά. Δεν καταλάβαινα και πολλά. Τραβήχτηκα ήρεμα και συνέχισα.
-Δεν είμαι θυμωμένη
-...
-Απλώς συνειδητοποίησα πως σας χρειάζομαι. Είμαι μόνη
-Δεν είσαι μο..., με διέκοψε όμως δεν τον άφησα να ολοκληρώσει την πρότασή του
-Είμαι ορφανή , οι γονείς μου έχουν πεθάνει τόσα χρόνια... Δεν έχω συγγενείς και φίλους. Η ζωή μου είναι ένα λάθος. Αγαπούσα κάποιον μα τον έχασα. Η κολλητή μου είχε εξαφανιστεί. Πέρασα δύσκολες στιγμές...Εσείς όμως...
Έκανα μια παύση ,ένιωσα τον λαιμό μου να κλείνει και ο Λεων Λεωνίδας ταράχτηκε . Νόμιζε πως κάτι έπαθα. Ήξερα ότι θα μου ήταν κάπως δύσκολο να ανοίξω μια τέτοια κουβέντα ,μα ήθελα να τελειώνω.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Το Πιο Γλυκό Χτύπημα
Genç KurguΈνα 16χρόνο κορίτσι, η Έλενα, είναι ορφανή . Οι γονείς της πέθαναν σε ένα ατύχημα στα τέταρτα της γενέθλια. Στο ορφανοτροφείο δεν μπορούσαν να την κουμαντάρουν ...Έτσι έφεραν ένα προσωπικό δάσκαλο μόνο γι'αυτήν...Εκείνος της επιβάλλεται με το ξύλο...