Troubles

() 7 ()

Ik zit al een paar uur alleen als de deur open gaat. Er komt een mager meisje binnen, haar haar is kort en bruin. Haar ogen zijn groen maar staan erg dof. De jurk die ze draagt is gescheurd, oud en vuil. 'Oh' zegt ze geschrokken, 'ik ehm... ik ehm... ik had moeten kloppen.'

Ik schenk haar een glimlach. 'Geeft niet, kwam je schoonmaken?'

Het meisje knikt. 'Zou u... zou u in de woonkamer willen wachten?'

'Ik kan ook helpen.'

'Helpen? Maar ik... u... ehm...'

'Kom, ik help je wel. Alpha Bryce heeft me bevolen in de kamer te blijven. Dus dat doe ik ook. En dan ben je ook sneller klaar.'

Ze knikt en loopt de kamer wat verder in. 'Wat is je naam' vraag ik.

'Mijn naam?'

Ik knik. 'Ja, dan vertel ik jou ook mijn naam.'

'Mijn naam is Flo.'

'Mijn naam is Chloe.'

Ik glimlach naar haar en ze glimlacht terug. 'Dus waar beginnen we mee' vraag ik.

'Ehm... afstoffen.'

Ik knik en we beginnen met schoonmaken. Na tien minuten zijn we al klaar. Flo wil weg gaan maar ik stop haar. 'Wacht even' zeg ik, 'neem wat rust. Dat verdien je.'

Ze fronst. 'Maar ik moet nog meer klusjes opknappen, anders krijg ik straf.'

'Vijf minuutjes maar.'

Ze bijt op haar lip en knikt dan. We gaan op de het bed zitten. 'Je bent een omega hé' vraag ik.

Ze slaat haar ogen neer en knikt. 'Ga je me verraden aan de Alpha?'

'Nee, ik ben ook een omega. Alpha Samuel gaf me als cadeau aan Alpha Bryce.'

'Oh, het spijt me. Hij heeft je vast veel pijn gedaan.'

'Hoe bedoel je?'

'Nou... hij... ehm... de Alpha... hij heeft je niet verkracht?'

'Nee, hij ging iets regelen en ik moest hier blijven van hem. Heeft hij jou wel...?'

'Nee, de anderen wel.'

Ik knik langzaam. Ergens in mij voel ik woede opborrelen. Hoe kan Bryce zoiets toestaan?! Zelfs bij mijn roedel gebeurde dat niet!

'Hoe lang ben je hier al' vraag ik.

'Zolang ik me kan herrineren, mijn moeder was een omega.'

'En je vader?'

'Mijn vader... die... ehm... die heb ik niet gekend.'

'Oh.'

'En jij?'

'Ik kan me niets meer herinneren van mijn ouders, toen mijn roedel werd aangevallen kreeg ik een klap en ik ben alles vergeten van mijn roedel.'

'Dat is echt vreselijk!'

'Gelukkig had ik vier andere roedelleden die mijn familie zijn nu.'

Ze knikt en glimlacht naar me. 'Ik moet weer gaan, anders krijg ik straf.'

'Wat voor straffen worden er hier uitgedeeld?'

'Zweepslagen, nachten in de cel, jurk met zilver erdoorheen geborduurd aan.'

'Mmh.'

'Nu moet ik echt gaan, ik kom morgen weer.'

Ik glimlach. 'Dan ben ik er vast nog wel.'

Daarna loopt ze de kamer uit. Ik ga weer in het raamkozijn zitten en kijk weer naar het trainingsveld. De wolven zijn nog steeds aan het trainen. Hebben die geen rust nodig of zo?!

Rond half zes hoor ik zware voetstappen over de gang. Ze stoppen voor de kamerdeur die daarna word opengeduwd. Bryce komt de kamer inlopen. 'Ben je daar weer' vraag ik.

'Niet doen' zegt hij, 'dat heb ik nu niet nodig.'

'Slechte dag gehad?'

'Rogues die niet willen loslaten waar hun schuilplaats is.'

Hij loopt naar de kledingkast en opent die. Daarna trekt hij zijn shirt over zijn hoofd en pakt een ander shirt. 'We gaan eten' zegt hij, 'dus kleed je om.'

'Waarin? Ik heb geen kleding sukkel.'

Hij draait zich met een ruk om en beent op me af. Hij grijpt mijn arm beet en sleurt me naar de kast waar hij me op de grond gooit. 'Hier ligt kleding' gromt hij naar me.

Daarna trekt hij een broek uit de kast en loopt de badkamer in. Ik krabbel omhoog en kijk in de kast. Er hangt inderdaad kleding in. Maar het meeste is erg sletterig, veel diep uitgesneden shirts en korte broekjes. De jurkjes zijn nog erger, strak en kort. Ik pak een redelijk uitziend shirt en trek die aan. Daarna ga ik op het bed zitten.

Bryce komt de kamer inlopen en scant mijn lichaam. 'We gaan' zegt hij nog voordat hij de kamer uitbeent.