Troubles

() 13 ()

'Flo en ik zijn nog steeds gelijk zolang jij me niet aan de roedel voorstelt als jouw mate. Dus ik wil niet dat ze me Luna noemt.'

Hij gromt laag. 'Dat is een omega' gromt hij, 'jij bent mijn Luna.'

'Je begrijpt het nog steeds niet hé? Ik wil je Luna niet zijn!'

Hij heft zijn hand weer en ik verwacht een klap maar ik hoor een klap. Ik kijk naast me en zie een groot gat naast me. 'Daag me niet uit' gromt hij.

'Ik ben je Luna niet zolang jij me niet behandeld als je mate en me voorstelt aan de roedel.'

'Waarom wil je zo graag deze kamer uit?'

'Omdat ik niet hou van opgesloten zitten.'

'Jij blijft hier tot je je gaat gedragen en naar me gaat luisteren.'

'Dan blijf ik hier dus waarschijnlijk de rest van mijn leven.'

Ik trek me los en ga weer op de vensterbank zitten. 'Moet jij niet wat anders doen' vraag ik.

'Nee' zegt hij, 'ik heb al mijn vergaderingen afgezegd omdat ik jou even wilde spreken.'

'Nou, je hebt me gesproken. Dat heeft dus ook niets opgeleverd, of wel?'

'Nee, want je luistert toch niet.'

Hij loopt de kamer uit en naar beneden. Ik zucht diep en kijk weer naar de training in de verte.

Pas een uur later komt er pas weer iemand binnen. Maar het is njet Bryce. Het is een jonge vrouw met lange bruine haren. Op haar gezicht zit veel te veel make up naar mijn mening en ze is gekleed als een hoer. 'Wie ben jij' vraag ik..

'Ik ben Lieke' zegt ze geërgerd, 'en jij bent?'

'Chloe.'

'Wat doe je hier?'

'Dat kan ik beter aan jouw vragen.'

Ze slaat haar armen over mekaar heen. 'Ik ben de Luna.'

'Oh.'

Ik grijns. 'Ik ben zijn mate maar heel fijn dat je het van me overneemt.'

Terwijl ik opsta en begin naar de deur te lopen zeg ik nog: 'Vertel jij Bryce dat ik weer terug naar mijn eigen roedel ga? Dank je. Oh en succes met hem.'

Ik laat haar verbaasd achter en loop naar beneden. Als ik de voordeur open wil doen loopt Bryce naar binnen. 'Wat denk jij te gaan doen' gromt hij.

'Ik ga naar huis. Je Luna is boven.'

'Bryce' hoor ik het meisje angstig zeggen.

Bryce begint te grommen en grijpt mijn haar beet. Hij trekt me omhoog en gooit me neer op de grond. 'Jij bent zo aan de beurt' gromt hij.

Daarna gooit hij de deur dicht en hoor ik het meisje gillen. Ik probeer of ik het raam open kan krijgen. Jammer genoeg lukt dat niet.

Ik ga daarom met een zucht op de vensterbank zitten. Na ongeveer een half uur komt Bryce weer binnenlopen. Zijn gezicht is bezweet en hij ademt diep in en uit.

'Wat heb je met haar gedaan' vraag ik.

'Niets. Wat weet ze?'

'Niets. Mijn naam.'

'Mooi.'

Hij loopt naar de badkamer. 'Wat heb je het maar gedaan' vraag ik, 'ik geloof niet dat je niets gedaan hebt.'

'Er is niets gebeurd' gromt hij.

Hij draait de douche aan. Ik kijk weer naar buiten en zie het meisje lopen. Ze loopt moeilijk en lijkt pijn te hebben. Wat heeft hij gedaan met haar?

Ik doe mijn schoenen uit en sluip naar beneden. Ik open de deur en loop naar haar toe. Zodra ze mij ziet doet ze bang een stap achteruit. 'Wat heeft hij gedaan' vraag ik.

'Het is niets.'

'Je hebt pijn'  zeg ik, 'dat zie ik aan je. Wat heeft hij gedaan?'

'Dat doet er niet toe, je brengt me alleen maar meer in de problemen nu.'

Ik pak haar arm beet. 'Wat heeft hij gedaan?' 

Ze trekt zichzelf los en rent weg, het bos in. Ik zucht diep en loop weer naar de kamer. Als ik daar binnen loopt staat Bryce grommend in de kamer. Al zijn spieren zijn aangespannen en zijn oogkleur is zwart. 'Waar was jij' gromt hij.

'Ik moest naar de wc' zeg ik, 'en jij was in de badkamer.'

'Lieg niet tegen me' gromt hij.

'Ik lieg niet!'

Hij grijpt mijn arm beet en gooit me op het bed. Mijn handen vallen naast mijn hoofd en hij is vlug om ze daar tegen het bed te duwen. 'Lieg niet tegen me' gromt hij.

'Ik was naar het meisje opzoek, wat heb je met haar gedaan? Ze had pijn!'

'Doet er niet toe. Ze heeft haar lesje geleerd nu.'

Hij laat me los en staat op. Hij loopt naar de kast en ik zie nu pas dat hij alleen een handdoek om heeft. Hoe heb ik dat niet eerder opgemerkt? Ik kijk direct weg als hij die laat vallen.

Ik kijk pas weer op als ik zijn riem heb gehoord. Als ik weer kijk ga ik ook rechtop zitten. 'Jij verdient ook een straf' zegt hij.

'Welke straf? Veel erger dan hier opgesloten zitten kan niet.'

'Morgenavond komen Samuel en Isolde hier. Jij eet mee en gaat je gedragen.'

Hij trekt een shirt aan. 'Wat als ik dat niet doe?'

Met een ruk draait hij zich om. 'Dan verzin ik wel een andere straf voor je' gromt hij, 'en die straf ge je helemaal niet leuk vinden.'

Ik snuif en sta op van het bed om weer op de vensterbank te gaan zitten. Bryce loopt de kamer weer uit en beneden hoor ik een deur dichtslaan. 's Avonds zorgt hij er weer voor dat ik in bed ga liggen. Maar als hij slaapt ga ik weer op de grond liggen en val daar in slaap.