Troubles

() 18 ()

Ik ga op mijn knieën naast haar zitten. 'Waar wil je over praten' vraag ik.

'Je moet weten wat er met jouw roedel is gebeurd voordat ik dat niet meer kan vertellen.'

'Meg, zeg dat nou niet.'

'Jouw roedel werd aangevallen door een andere roedel. Niet deze roedel maar een andere. Jouw roedel was een grote roedel en jouw vader was hoofdwachter. Toen jij werd geboren was jouw vader zo weg van je dat hij de trainingen liet verzwakken. Een roedel kwam erachter en wilde jullie uit de weg ruimen. Ze gaven een tip aan een groep mensen die op wolven jagen. ze vielen aan en doden heel veel van jullie. Jouw ouders hebben het niet overleefd. Een vrouw nam jou mee hierheen en heeft je hier bij ons gebracht. Toen ze hier was en jouw over had gedragen aan Isolde is ze neergevallen en overleden. En jij werd bij ons gebracht.'

'Welke roedel heeft die mensen die tip gegeven?'

'Die van Bryce. Zijn vader gaf hen die tip. Maar het was ook een val. Want toen de mensen wilden vertrekken zijn ze gedood.'

'Waarom vertel je me dit' vraag ik.

'Omdat ik niet zeker weet of ik het haal. En de rest weet dit niet. Alleen ik weet het hele verhaal. Samuel heeft het me zelf verteld toen jij hier net was.'

'Meg, zeg zoiets nou niet. Alsjeblieft. Je moet het redden!'

Ze glimlacht zwakjes naar me en knijpt weer in mijn hand. 'Ik hoop dat ik blijf leven liefje' zegt ze, 'maar jullie redden het prima zonder mij. Dat weet ik heel zeker. Maar nu wil ik nog wat slapen.'

Ik knik. 'Ga maar slapen, ik blijf nog even de wacht bij je houden.'

Ze knikt en sluit haar ogen. Na een tijdje begint ze zacht te snurken.

Ik blijf nog een tijdje naast haar zitten. Dus mensen hebben mijn familie vermoord? Waarom zouden ze zoiets doen?! We komen bijna nooit met hen in aanraking. Behalve dan wanneer we echt iets van ze nodig hebben en we het niet zelf kunnen maken of zo.

Ik kijk op als ik de voordeur hoor. 'Chloe' roept Bryce.

Ik storm de kamer uit. 'Stil jij' sis ik, 'Meg slaapt.'

'Heb je afscheid genomen?'

'Soort van.'

'Dan gaan we nu.'

'Nee, ik wil blijven.'

'Chloe, kom mee. Nu!'

'Nee!'

'Chloe' hoor ik Meg vragen.

Ik draai me om. 'Meg, ga alsjeblieft weer naar bed.'

De vier anderen komen ook de gang inlopen. 'Meg' zegt Ava, 'ga in bed liggen.'

'Nee' zegt Meg, 'ik wil Bryce spreken.'

'Alpha Bryce' gromt hij naar haar.

Ik grom terug. 'Het is oké Chloe' zegt Meg.

Ze richt haar aandacht op Bryce. 'Het spijt me Alpha, mag ik u spreken?'

'Waarom?'

'Er is iets wat u moet weten. Chloe weet het al maar u moet het ook weten.'

'Prima' zegt Bryce nors.

Hij loopt langs haar heen de kamer in. Meg sluit de deur voordat iemand anders de kamer in kan lopen. Ik  ga op de grond zitten naast de deur. De andere drie gaan ook op de grond we blijven zitten tot Bryce weer naar buiten komt. 'Chloe we gaan' zegt hij.

Ik sta op en loop de kamer weer in. Ik geef een kus op Meg's voorhoofd en knuffel daarna de rest. Bryce is ondertussen naar buiten gelopen blijkt als ik ook buiten kom. Hij zit op het trapje. 'Klaar' vraagt hij.

Ik haal mijn schouders op. Hij loopt naar de auto en ik volg maar gewoon. Als ik ga tegenstribbelen beginnen we weer van vooraf aan. En daar heb ik echt geen zin meer in! Misschien mag ik wel uit de kamer als ik een beetje meewerk met hem. En doe wat hij van me vraagt. Dat hoop ik althans.

In de auto zijn we beide stil en als we weer thuis komen ga ik in het raamkozijn op zijn kamer zitten. Hijzelf gaat wat regelen met Kaïn.