Troubles

() 55 ()

De rest van de middag lees ik uit boeken. Ik heb niet veel meer te doen. Bryce komt 's avonds pas weer het huis in. Hij loopt direct door naar de eetkamer zonder mij eerst te begroeten. Normaal gesproken doet hij dat wel. Ik sta op en loop ook naar de eetkamer. Hij zit alvast aan de tafel en staart voor zich uit naar het tafelblad. Voorzichtig ga ik naast hem zitten. 'Bryce' vraag ik.

'Wat' vraagt hij kort.

'Gaat het met je?'

'Het gaat prima.'

'Wat-'

'Stop met vragen' gromt hij naar me.

Ik sla mijn ogen neer en zeg niets meer. Bente komt ons eten brengen. Zodra Bryce zijn bord voor zich heeft begint hij te eten. Ik eet mijn eten langzaam op. Ik heb geen honger eigenlijk maar Bryce accepteert het niet als ik niets eet.

Als Bryce klaar is met eten staat hij op en loopt weg zonder nog iets te zeggen. Ik schuif mijn bord van me af en sta ook op. Ik loop naar boven en ga op ons bed liggen. Alhoewel het nu niet meer ons bed voelt. Het voelt alsof weer weer zijn begonnen vanaf het begin. Ik wil niet dat het weer zo word als toen. Ik vind dit beter!

Na een uur of twee komt Bryce de kamer inlopen. Ik heb ondertussen een boek gepakt en was weer begonnen met lezen. Zonder iets te zeggen loopt hij de badkamer in en gaat douchen. Daarom leg ik het boek weg en kleed me om in mijn slaapshirt. Ik ga in bed liggen en staar naar de muur voor me.

Waarom doet hij zo tegen me? Wat heb ik gezegd dat fout was? Heb ik iets gedaan wat niet moest? Was het geen goed antwoord wat ik tegen dat meisje heb gegeven?

Ik wil echt wel kinderen, maar ik wist niet of Bryce ermee instemde als ik dat tegen haar had gezegd. Als Bryce naast me komt liggen doet hij direct het licht uit. Ik zucht diep en sluit mijn ogen.  Hij zegt zelfs geen welterusten? Wat is er toch met hem?

Al snel ligt hij te slapen, maar ik kan helemaal niet slapen. Waarom doet hij zo raar? Ik heb toch niets verkeerds gedaan? Of wel?

Ik stap voorzichtig uit bed en loop naar de kamer ertegenover. Daar ga ik in bed liggen en val na nog wat gepieker in slaap.

Ik word wakker gemaakt door een luide grom. Bryce heeft waarschijnlijk ontdekt dat ik weg ben. Bryce stormt mijn kamer in. 'Wat doe je hier?'

'Ik dacht dat je me niet wilde zien' zeg ik zacht.

'Waar slaat dat nu weer op?!'

Hij grijpt mijn arm beet en sleurt me terug naar zijn kamer. Daar gooit hij me op het bed en leunt over me heen. 'Waarom lag je daar? Jij hoort hier te slapen.'

Hij staat met een ruk op en loopt de kamer uit. Ik ga langzaam rechtop zitten. Nu maakte hij me wel een beetje bang. Deze keer heb ik hem echt enorm boos gemaakt.