Unexpectedly Yours

Chance (CHAPTER 38)

A|N: Hope you'll continue reading my story

Xia's POV:
  
   Nanatili ako sa hospital ng dalawa pang araw bago ako na discharged, at sa dalawang araw na yun sumaya ako na ngayon ko lang naramdaman dahil sa kakulitan ni Jack. Palagi siyang nakabantay sakin at pinapakain at ang pinaka grabe ay pinapatulog niya ako na parang noon niya lang ginagawa at pakiramdam ko sanay na ako sa ginagawa niya.

Simula ng naaksidente ako palaging nakaalalay si Jack sakin, kahit sa pagtratrabaho palaging nakatingin sakin para bang tatakasan ko siya at naiilang na ako sa pinagagawa niya, tulad ngayon nagbabasa ako ng mga reports at ang malagkit na tingin ni Jack ay andyan parin kaya Hindi ko na kinaya.

"Boss, ano ba pwede bang tigilan mo na yang kakatitig sakin nakakailang ka na.." Mahinang sabi ko sa huling salita habang nakayuko. Napatingin ako sa kanya ng bigla siyang tumawa matapos kung sabihin yun, napatulala ako dahil pamilyar sakin ang tawa niya para bang ito yung tawa sa panaginip ko.
"Xia..matutunaw na ako sa titig mo..alam kung gwapo ako hindi mo na kailangan pang ipakita pfft.." Napanganga ang bibig ko dahil sa kayabangan ng lalaking to. "Excuse me Sir..tinititigan kita kasi ang pangit mong tumawa ang yabang mo rin eh tsk" bumalik na ako sa pagbabasa ngunit ang isip at presensya ko ay nasa sa kanya. Ilang araw ko na tong nararamdaman yung pag lumalapit siya kinakabahan ako at kapag subrang lapit niya bumibilis ang tibok ng puso ko.

"Anong sabi mo.."
"AY KABAYONG BAKLA!! ANO BA SIR BAKIT KA BA BIGLA BIGLANG SUMUSULPOT SAKA BAT ANG LAPIT MO..LUMAYO KA NGA!" napasigaw ako dahil sa subrang gulat at kaba dahil sa subrang lapit niya..eto na naman yung puso ko nakakainis.
"Hahahaha..hindi parin nagbabago ang reaksyon mo kapag nagugulat haha I miss it." napatingin ako sa kanya dahil sa huling sinabi nito, bakit kilala niya ba ako noon?
"Huh? Anong sabi mo.." Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya parang gusto ko pa siyang titigan ng mas matagal ganon rin siya.
Nabigla ako ng bigla siyang lumapit sakin at bigla nalang akong niyakap ng mahigpit.

"Please come back I really miss you a lot babe..Why don't you remember me? Many years passed but still your here in my heart." napatigil ako sa sinabi niya, totoo ba tong naririnig ko tinawag niya akong babe? Naguguluhan ako sino ka ba talaga Jack? At sino ako sa buhay mo?
" Teka nga..ano ba yang pinagsasabi mo hindi kita maintindihan bakit tinawag mo akong babe at anong andyan sa puso mo? Sino ka ba ? " kumalas siya sa pagkakayakap sakin at nagulat ako ng makitang may luhang tumutulo sa mga mata niya. Bakit parang pinipiga ang puso ko..Bakit ganito ang nararamdaman ko? Impossible hindi maaaring magkagusto ako sa kanya.

" Hindi mo ba talaga ako naaalala huh Zet!! Ako to si Jack ang mahal mo ang boyfriend mo.. Babe pilitin mong alalahanin ako kasi hindi ko na kayang nakikita kita araw-araw na parang di natin kilala ang isat-isa--" sinabi niya yun habang niyuyugyog ang balikat ko, naramdaman kong may tumulo sa mga mata ko at kung hindi ako nagkakamali luha iyon. Tumingin ako sa kanya ng  may pagtataka sa mga mata ano bang nangyayari ngayon hindi ko na to kaya. Hinawakan ko ang kamay niya at inalis sa balikat ko at tumayo, lumayo ako sa kanya ng ilang hakbang habang nakatingin sa kanya ng diretso.
"Kahit anong pilit kong alalahanin ang nakaraan ko hindi ko magawa..alam mo ba yon? Hindi..kasi wala ka sa sitwasyon ko mahirap sakin na nakikita kang ganyan ngunit wala akong magawa kasi hindi ko alam kung paano hindi ko alam..patawad--" napaluhod ako dahil sa subrang emosyon walang mintis ang luhang tumutulo sa mga mata ko.
" Naguguluhan ako sa nangyayari kung alam mo lang, kahit yung pagkatao ko hindi ko alam..kung sino ka man sa buhay ko noon patawad kung hindi kita maalala patawad." nakaramdam ako ng mga kamay na yumakap sakin dahilan para mas humagolgol ako ng iyak.
"Shh..shh..tahan na andito lang ako hindi kita iiwan haharapin natin yang dalawa at  maghihintay ako hanggang sa maalala mo kung sino at ano ako sa buhay mo kaya tahan na ayokong nakikita kang umiiyak so please stop crying." dahil sa sinabi niya nakaramdam ako ng pagmamahal at proteksyon na noon ko pa hinahanap.
"Salamat Jack..salamat sa pag-intindi wag kang mag-alala pipilitin kong alalahanin lahat" ngumiti ako sa kanya matapos kung sabihin yun, nakita ko ang pag-aalala sa mga mata ni Jack.
"Hindi mo kailangang pilitin Zet..Im sorry for pressuring you  handa akong manghintay don't pressure yourself do you understand me?" Tumingin ako  sa kanya at ngumiti nabigla ako ng hinalikan niya ang noo ko, napapikit ako dahil gusto ko ang pakiramdam ng paghalik niya sakin parang sanay na sanay na ako sa kanya. Hinawakan niya ang mga kamay ko at tinulungang tumayo at yumakap siya sakin ng mahigpit.