Love Is War

●Κεφάλαιο 21

Έφτασα στο μαγαζί γύρω στις 12 πάρα και αφού στην είσοδο με ενημέρωσαν πως ο Mike δεν είχε έρθει ακόμη μπήκα στο χώρο του judah ώστε να βρω τον Γιώργο και να συνενοηθούμε μαζί με τον καλλιτέχνη που φιλοξενούσαμε απόψε για όλες τις λεπτομέριες του προγραμματός του.
Λίγο μετά και αφού είχαμε κανονίσει τα πάντα τόσο με το dj όσο και με τον τραγουδιστή για το προγραμμά τους και μιας και σήμερα δεν είχα να κάνω εγώ live πρόγραμμα αποφάσισα να πάω στο μπάρ για ένα ποτό.
?:joe,σε ζητάει ο shadow  στην είσοδο, με ενημερώνει ένας σερβιτόρος την στιγμή που κατευθύνομαι προς το bar.
J:Πάλι πρόβλημα; μονολογώ αγανακτισμένη θεωρόντας πως κάποιο λάθος έχει γίνει ξανά στις κρατήσεις.

Πές μου shadow, του ζητάω τη στιγμή που βγαίνω στο χώρο του ελέγχου και με ένα νεύμα χαιρετάω τον κύριο μπροστά μου, καθώς και την ημίγυμνη συνοδό του.
Άλλος ένας πλούσιος που βγαίνει με βίζιτες, σκέφτομαι καθώς περιμένω το  shadow να μου εξηγήσει τι με θέλει.
S:ο κύριος απο εδώ, είναι ο πατέρας του Mike,και θέλει να μπεί στο μαγαζί με ενημέρωνει ο Shadow, αφηνοντάς με σοκαρισμένη να κοιτάω τον άντρα μπροστά μου.
J:Χαίρεται, λέω τελικά με δυσκολία, αφου η αναπάντεχη συνάντηση με τον  πατέρα του Mike μου δημιούργησε τεράστιο άγχος.Καλως ήρθατε..εγώ είμαι η joe, συνεχίζω καθώς τείνω το χέρι μου προς το μέρος του.
Χ:Μάλιστα ώστε εσύ είσαι η joe, μου απαντά τελικά με όχι και τόση χαρά.
Εγώ είμαι ο Χρήστος, λέει τελικά τείνοντας μου το χέρι του.. και απο εδώ η jennifer η κοπέλα του Mike μου λέει, χαμογελόντας αυτή τη φορά και κάνοντας με να χάσω τη γη κάτω απο τα πόδια μου.
Τι στο διάολο μου είπε μόλις τώρα;Αναρωτιέμαι μα πριν προλάβω να απαντήσω ή ακόμη και να σκεφτώ οτιδήποτε ο Mike εμφανίζεται μπροστά μας.
J:Mike? Είναι το μόνο πράγμα που με δυσκολία καταφέρνω να τραβλίσω πριν η ηλίθια ξανθιά ορμήξει πάνω του.
J👱‍♀️:Baby i miss you so hard!Την ακούω να του λέει πριν φιλήσει τα χείλη του.
Χωρίς να πω τίποτα ή να ζητήσω καμία εξήγηση έσπρωξα άτσαλα τον πατέρα του Mike και άρχισα να τρέχω σαν τρελή προς οποιαδήποτε κατευθύνση.
Βγήκα στο δρόμο χωρίς να ξέρω τι συμβαίνει πίσω μου και αφου μπήκα στο πρώτο ταξί που συνάντησα μπροστά μου συνειδητοποίησα πως δεν είχα καθόλου λεφτά ή οτιδήποτε άλλο σε κινητό κλειδιά κτλ.Όμως δεν θα πήγαινα πίσω για κανένα λόγο.
Τ?Που πάμε κορίτσι μου; Με ρωτά ευγενικά ο οδηγός αλλά δεν ξέρω τι να του απαντήσω, το μόνο που ήθελα ήταν να κλάψω. Να κλάψω γι αυτό που άκουσα αλλά κυρίως γι αυτό που είδα.
Οι γονείς μου έλειπαν σε διακοπές και έτσι δεν μπορούσα να πάω σπίτι και δεν είχα καν κινητό για να τηλεφωνήσω σε καποιο φίλο ώστε να είμαι σίγουρη πως θα τον βρώ σπίτι για να πληρώσει τη ταρίφα του ταξί.Στο μυαλό μου ήρθε μόνο ένα μέρος στο οποίο θα μπορουσα και καταβάθος ήθελα να πάω...
Θα με πάτε στο αγκίστρι του λέω, πριν βουλιάξω στο καθισμά μου και αφήσω επιτέλους τα δακρυά να κυλίσουν ανεξέλκτα απο τα μάτια μου.