"Κράτα με"!

2

Οι μέρες ως την παρουσίαση πέρασαν πολύ ήσυχα, με τον Ρωμανό να κάνει ό,τι μπορεί για να ευχαριστήσει τη Ναταλία κι εκείνη από την πλευρά της να δοκιμάζει κάθε θεμιτή κι αθέμιτη μέθοδο για να τον βοηθήσει να βγει από τη θλίψη του. Κι ως έναν βαθμό οι προσπάθειες και των δυο απέδωσαν, ωστόσο κάτι είχε εισχωρήσει ανάμεσα τους κι αυτό το κάτι που δεν είχε ακόμη όνομα τους έθλιβε κρυφά. Γιατί ακόμη κι ο γιατρός παρά το γεγονός πως διέψευδε χαμογελώντας όσα του έλεγε η Ναταλία στις πολύ προσωπικές τους στιγμές, το ήξερε πως είχε γίνει η αρχή για κάτι βαρύ κι επίμονο που θα τους παίδευε.

Η χαρά πάντως για τον ερχομό της κόρης τους ήταν και για τους δυο αδιαμφισβήτητη και όταν τα πράγματα σκούραιναν σε αυτό το θέμα κατέφευγαν.

Τελικά το βράδυ πριν από την παρουσίαση του βιβλίου ο Ρωμανός την έβγαλε έξω αφού για μια ακόμη φορά η Δανάη θα πήγαινε στον κινηματογράφο με τις κόρες του Φιλίππου.

Πήγαν πρώτα για ψώνια κι ο Ρωμανός της αγόρασε ένα αληθινό ρουμπίνι επειδή όπως της είπε ήταν αδύνατο η Ναταλία της φωτιάς να μη μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξερνάει φλόγες από τον λαιμό της. Εκείνη είχε διαμαρτυρηθεί σθεναρά κατηγορώντας τον πως ξόδευε χρήματα για άχρηστα πράγματα.

-Αυτό ονειρευόμουν να το κάνω από τότε που είδα αυτή την πέτρα που φορούσες τότε που ήρθες στο σπίτι του Φίλιππου για πρώτη φορά. Είπα μέσα μου πως θα σου έπαιρνα μια ολοκαίνουρια κι αληθινή και να τη, είναι τώρα στα χέρια σου.

-Και θέλεις να τη φορέσω αύριο στην παρουσίαση;

Ήταν καθισμένοι στον «Παράδεισο του κρασιού» που εξακολουθούσε όχι μόνο να υπάρχει μα και να καλοδέχεται παλιούς και νέους θαμώνες.

Η Ναταλία είχε παραγγείλει έναν χυμό πορτοκάλι με πάγο, ενώ ο Ρωμανός ένα ποτήρι ξηρό λευκό ιταλικό κρασί. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως το βράδυ εκείνο δεν έμεινε στο πρώτο, μα το διαδέχτηκαν άλλα δυο.

Η Ναταλία στην αρχή σκέφτηκε να εκφράσει τις αντιρρήσεις της αλλά δεν το έκανε. Μόνο τον παρακολουθούσε να πίνει πολύ αργά το κρασί του ενώ της χάιδευε στοργικά το χέρι.

-Ξέρεις τι θα ήθελα πραγματικά. Ναταλία της φωτιάς;

-Όχι, τι θα ήθελες;

-Να πάμε εκείνο το ταξίδι που λέγαμε, μόνο που ποτέ δεν τα καταφέραμε. Ξέρω πως τώρα δεν είναι εύκολο και γι'αυτό δεν το έκανα κουβέντα, όμως με την πρώτη ευκαιρία θα σε πάρω να πάμε όπου θέλεις. Κόντεψα να τρελαθώ τότε που έφυγες ολομόναχη για τη Θεσσαλονίκη.