"Κράτα με"!

33

Με το πέρασμα των ωρών το προαίσθημα της Ναταλίας πως κάτι δεν πήγαινε καλά εντεινόταν. Από τη μια ο Ρωμανός για άλλη μια φορά δεν είχε απαντήσει στις κλήσεις της κι από την άλλη ο έκτορας είχε αφήσει κι αυτός αναπάντητο το τελευταίο της μήνυμα. Από το μεσημέρι και μετά βέβαια τα πράγματα πήγαν ελαφρώς καλύτερα κι αυτό επειδή γύρισε στο σπίτι η δανάη από το σχολείο. Ήταν γεμάτη χαρά έχοντας αφήσει πίσω της την κηδεία, κι αυτό επειδή ήταν η μόνη σε ολόκληρη την τάξη της που αρίστευσε στο διαγώνισμα των μαθηματικών. Η Ναταλία μοιράστηκε τον ενθουσιασμό της και την επιβράβευσε όσο καλύτερα μπορούσε χαρίζοντας της άλλο ένα από τα κοσμήματα που ήταν δώρο της μητέρας της. Μετά, κι αφού έφαγε μαζί της μεσημεριανό την έστειλε να πάει στο δωμάτιο της για να ξεκουραστεί λίγο. Στη διάρκεια του φαγητού είχαν τηλεφωνήσει οι δίδυμες στο σπίτι για να προσκαλέσουν τη δανάη για μια ωραία βόλτα το ίδιο βράδυ που θα περιλάμβανε κρέπες και παγωτό, καθώς κι ένα τουλάχιστον φρουτοποτό στην πιο κοντινή για όλους καφετέρια. Η Ναταλία έδωσε πρόθυμα τη συγκατάθεση της για την έξοδο, αφού όμως τους απέσπασε προηγουμένως και την υπόσχεση τους πως δε θα αργούσαν να τη γυρίσουν στο σπίτι. Της το υποσχέθηκαν χαχανίζοντας.

Έτσι μετά από λίγο η δανάη βάλθηκε να μελετάει και η ίδια έμεινε πάλι μόνη. Κοίταξε το λάπτοπ της και βρήκε να την περιμένει η απάντηση του εκδότη της. Την διάβασε χωρίς να καταλαβαίνει το πόσο πολύ ανυπομονούσε για κάτι καλό:

«Να λοιπόν που δεν έκανα λάθος για εσένα. Η προσέγγιση σου στο θέμα είναι πολύ καλή, θα μπορούσε άνετα να έχει γραφτεί από συγγραφέα με εμπειρία κατά πολύ πλουσιότερη. Μη διστάσεις να την αποστείλεις στους υπεύθυνους του διαγωνισμού σαν ένα επιπρόσθετο στοιχείο, θεωρώ πως θα βγεις κερδισμένη αν το κάνεις. Καλή επιτυχία και να με κρατάς ενήμερο».

Χαμογέλασε και χωρίς καθυστέρηση επισύναψε πράγματι το άρθρο της σε ένα καινούριο μήνυμα το οποίο κι απέστειλε στο αμερικανικό κολέγιο. Τώρα πια είχε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε. Μετά πήρε πάλι στο χέρι το τηλέφωνο της και κάλεσε για πολλοστή φορά τον Ρωμανό ο οποίος της απάντησε επιτέλους.

-Ναταλία, είναι όλα εντάξει;

Αμέσως μόλις έφτασε στα αφτιά της η φωνή του κατάλαβε πως κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Όχι πως έκρυβε μέσα της επιθετικότητα κάθε άλλο, ήταν όμως απόμακρη και σκοτεινή και μουντή. Σηκώθηκε κι άρχισε να περπατάει βγαίνοντας στο μπαλκόνι.