"Κράτα με"!

12

Μέσα σε μια ομίχλη έφτασε ο Ρωμανός στο ιατρείο του. Άνοιξε τη θέρμανση αν και η βροχή τον είχε γλυκάνει κάπως τον καιρό κι έτσι το κρύο δεν έτσουζε, και μετά έβαλε να βράσει λίγο νερό για να φτιάξει ένα μαύρο δυνατό τσάι αν και είχε κάμποσες εβδομάδες να πιει κάτι τέτοιο. Το ιατρείο διέθετε κι έναν μικρό χώρο βαθιά χωμένο στο εσωτερικό, κι εκεί είχε βάλει κάποια πράγματα ο γιατρός για να το καταστήσουν το ιατρείο λειτουργικό ακόμη και για τη διαμονή του ίδιου εκεί για λίγο, σε περίπτωση που κάτι τέτοιο χρειαζόταν ποτέ. Καθώς έτριβε τα χέρια του για να τα ζεστάνει αναρωτιόταν πως μπορούσαν να αλλάξουν τόσο ραγδαία συναισθήματα και καταστάσεις. Η γυναίκα που του μιλούσε πριν από μισή ώρα ήταν μια ξένη κι όχι η Ναταλία της φωτιάς, όχι η δική του Ναταλία. Το αναγνώριζε φυσικά πως είχε κι αυτός μερίδιο ευθύνης αλλά το γεγονός πως η απόσταση μεταξύ τους γινόταν χάσμα ολόκληρο μετά από οποιοδήποτε πρόβλημα τον προβλημάτιζε έντονα. Ο πρώτος ασθενής έφτασε ακριβώς την ώρα που δοκίμαζε ο ρωμανός το τσάι του που είχε άρωμα λεμονιού, έτσι, μήπως την έφερνε ξανά λίγο πιο κοντά του.

Τρεις ώρες αργότερα και μετά από αρκετούς ασθενείς και κούπες τσαγιού ένιωθε εξουθενωμένος και η μέρα του βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Η τελευταία κοπέλα που είχε μόλις βγει από το ιατρείο του αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα με τις φωνητικές της χορδές και ο χειρισμός της κατάστασης της θα έπρεπε να είναι πολύ λεπτός, αφού εκείνη ετοιμαζόταν να πάρει μέρος σε έναν διαγωνισμό τζαζ τραγουδιού. Αναπόφευκτα έφερε ο Ρωμανός στον νου του τη Νεφέλη καθώς την ξεπροβόδιζε και της έλεγε να μην ανησυχεί για τίποτα. Τώρα εκείνος ήταν πολύ πιο έμπειρος και το πρόβλημα της ίδιας κατά πολύ λιγότερο σοβαρό από αυτό της Νεφέλης.

Μόλις έκλεισε την πόρτα πίσω της πήγε και σωριάστηκε στη μεγάλη περιστρεφόμενη πολυθρόνα στο γραφείο της γραμματέος. Ποτέ δεν είχε αντικαταστήσει την Πένη, τα είχε αναλάβει όλα εκείνος. Άρχισε πάλι να πίνει το δυνατό τσάι συνειδητοποιώντας πως δεν ένιωθε πολύ καλά. Το στομάχι του είχε ένα βάρος αν και κόντευαν 24 ώρες από τότε που είχε να φάει, ενώ και το κεφάλι του τον έκαιγε. Τι να έκανε τώρα η ναταλία; Του είχε πει να μην την ψάξει και την επιθυμία της αυτή θα τη σεβόταν. Κοίταξε όμως το κινητό του να δει μήπως τον είχε ψάξει εκείνη τελικά όμως όχι, μόνο από τη Μαριτίνα βρήκε μήνυμα που τον ενημέρωνε πως η δανάη βρισκόταν στο σχολείο της. Την ευχαρίστησε όσο πιο θερμά μπορούσε κι ετοιμάστηκε να πάρει στα χέρια του την κούπα για να πει, όταν άνοιξε η πόρτα του χωρίς καμιά προειδοποίηση. Το επόμενο ραντεβού του αργούσε λίγο ευτυχώς, κι έτσι απόρησε και γύρισε την καρέκλα του για να δει ποιος ήταν ο επισκέπτης όμως δε χρειάστηκε. Το βαρύ ανατολίτικο άρωμα της Μελίτας μπήκε αμέσως στα ρουθούνια του.