"Κράτα με"!

44

Η Ναταλία έκανε μια χλιαρή προσπάθεια να σταματήσει να κλαίει κι αναδεύτηκε στην αγκαλιά του αλλά εκείνος την έσφιξε πιο πολύ, θέλοντας να εμποδίσει μια πιθανή προσπάθεια της να φύγει.

-Γιατί ήρθες; Γιατί ήρθες εδώ; Γιατί μαντεύεις πάντα το πού θα είμαι και το τι θα κάνω; Ο Ρωμανός της χάιδεψε κατευναστικά την πλάτη.

-επειδή πολύ απλά ζω μέσα σου, μόνο για αυτό, κι εκεί δε θα ζήσει κανένας άλλος, ούτε ο έκτορας αλλά ούτε κι ο πιανίστας. Δεν της μιλούσε με έπαρση, αντιθέτως, η φωνή του ήταν πολύ απαλή αλλά ούτε κι αυτή έφερνε πάνω της τα επιθυμητά αποτελέσματα.

-Η ζωή μου διασταυρώνεται με τη δική σου αδιάκοπα, από τότε που ήμουν 17 σε έβρισκα μπροστά μου. Υπήρχες στα πάντα, στα βιβλία που μου έλεγες να διαβάσω, στο κρασί που δοκίμαζα, στη μουσική που άκουγα, ακόμη και στις αναμνήσεις από τη μητέρα μου κι εκεί τρύπωνες. Τα χείλη του Ρωμανού χάιδεψαν γλυκά τον λαιμό της κόβοντας τον ειρμό της σκέψης της για λίγο.

-δεν την ξέρεις την απάντηση; Εμείς οι δυο ήταν γραφτό να συναντηθούμε και να διασταυρωθούμε χίλιες φορές προκειμένου να καταλήξουμε μαζί. Για σκέψου το λίγο, τυχαίο ήταν νομίζεις πως σου έπεσε τότε το σταυρουδάκι σου; Η Ναταλία έμεινε για λίγο σιωπηλή και μετά έβαλε πάλι τα κλάματα.

Έχω καταντήσει τρελή ρωμανέ, σε βλέπω σε κάθε άνδρα που γνωρίζω, σε συγκρίνω αυτόματα μαζί του, ακούω τα λόγια σου στις κουβέντες των άλλων, εκείνο θα το έλεγες κι εσύ το άλλο όχι... Όλοι μου φαίνονται λίγοι και μικροί...

-Κανένας δεν είναι λίγος, εγώ τουλάχιστον παραδέχομαι πως δεν είμαι τίποτα σπουδαίο σε σχέση με τον οποιονδήποτε, αλλά ο καθένας έχει την αξία του. Όσο για αυτά που μου είπες μόλις, τα νιώθεις επειδή μάλλον με αγαπάς.

-όχι βέβαια, δε σε αγαπάω. Αν σε αγαπούσα θα σε εμπόδιζα να φύγεις αλλά το κάνω; Όχι. Η Ναταλία παρά τις κουβέντες της δε μετακινήθηκε καθόλου από την αγκαλιά του.

-θέλεις να τα ακυρώσω όλα; Ο Ρωμανός της ανασήκωσε το πρόσωπο για να μπορεί να τη βλέπει καλύτερα. Μόνο το κύμα και οι μπερδεμένες τους ανάσες ακούγονταν εκείνη τη στιγμή.

-Μη με αναγκάζεις να αποφασίσω εγώ για λογαριασμό σου, ελεύθερος άνθρωπος είσαι, εσύ θα την πάρεις την ευθύνη.

-Θέλεις να τα ακυρώσω όλα; Σε ρώτησα τι θέλεις, δε σου είπα τι αποφάσισα να κάνω. Η Ναταλία το σκέφτηκε. Εκείνη τη στιγμή πείστηκε πως αν του το ζητούσε να το κάνει εκείνος θα υπέκυπτε στη θέληση της χωρίς καμιά διαμαρτυρία. Μπορούσε άραγε να του το ζητήσει;