"Κράτα με"!

13

Καθώς τον κοιτούσε η Ναταλία δεν πίστευε στα μάτια της. Ήταν καθισμένος στην καρέκλα απέναντι της και κρατούσε και με τα δυο του χέρια ένα ποτήρι. Μπροστά του πάνω στο τραπέζι ήταν μια πιατέλα γεμάτη τυριά κι αλλαντικά μα ήταν φανερό πως εκείνος δεν είχε αγγίξει τίποτα. Μαρμαρωμένη η Ναταλία δεν έκανε βήμα ούτε για να καθίσει κοντά του μα ούτε και για να απομακρυνθεί.

-κάτσε κάτω, Ναταλία. Ο θεός σε έστειλε.

Εκείνη πήρε τα μάτια της από πάνω του και πήγε να καθίσει, μα όχι δίπλα του αλλά απέναντι του, γεγονός που δεν του άρεσε.

-έτσι κάθονται οι ξένοι, μα για να διαλέγεις αυτή τη θέση έτσι θα νιώθεις απόψε.

-δεν το φανταζόμουν πως θα σε έβρισκα εδώ.

-Μου μιλάς τουλάχιστον.

Η Ναταλία άφησε δίπλα της τα πράγματα της και πήρε στα χέρια της το μενού με τα κρασιά λες και ήταν απαραίτητο να το διαβάσει.

-Αφού τα ξέρεις καλύτερα από αυτόν που τα τύπωσε γιατί μπαίνεις στον κόπο;

-Τι κάνει η δανάη;

Πήρε το κινητό της και διάβασε επιτέλους το μήνυμα της μικρής, στο οποίο την ευχαριστούσε για το δώρο της και συνέχιζε γράφοντας της πόσο πολύ είχε λυπηθεί για αυτό που έγινε χθες.

-Κοιμάται ευτυχώς. Ήταν εξουθενωμένη όταν πήγε να ξαπλώσει. Σε πήρα τηλέφωνο.

-Το γνωρίζω. Σου είχα ζητήσει να μην το κάνεις.

-Το ενδιαφέρον δεν έρχεται και φεύγει σαν αρρώστια, ναταλία.

Ο Ρωμανός σκούπισε το πρόσωπο του με την ανάστροφη του χεριού του κι εκείνη μόλις τότε πρόσεξε πως ήταν ιδρωμένος.

-Δεν ήθελα να μιλήσουμε. Γιατί ήρθες εδώ; Αφού δε σου αρέσει να έρχεσαι μόνος χωρίς παρέα εδώ.

-Για να σε φέρω κοντά μου όπως μπορούσα. Εσύ είπες πως ήθελες χθες να δοκιμάσεις πως είναι το κρασί χωρίς εμένα. Εγώ σου λέω πως ήθελα να σε γευτώ ξανά μέσα από αυτό.

Η Ναταλία παράτησε κάτω τον κατάλογο και ζήτησε να της φέρουν το ίδιο κρασί που έπινε κι εκείνος.

-Τόσο διάβασμα για το τίποτα λοιπόν. Πώς πήγε σήμερα η μέρα σου;

Την είδε να ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους.

-όλα ήταν ίδια στο γραφείο. Όπως ακριβώς τα άφησα.

-κι ο φίλος σου; Πώς σε υποδέχτηκε;