"Κράτα με"!

6

Όταν η Ναταλία μπήκε στο σπίτι και είδε όλα του τα φώτα που ήταν σβηστά να ανάβουν σκορπώντας παντού τη χαρά, κι όταν άκουσε τις γεμάτες ενθουσιασμό φωνές των φίλων της και της δανάης, ταλαντεύτηκε για μια στιγμή στα πόδια της μην καταλαβαίνοντας τι ακριβώς γινόταν. Το στραβό μα και ύποπτο χαμόγελο του Ρωμανού όχι μόνο την έβαλε σε υποψίες, αλλά της έδωσε και την πλήρη εικόνα της κατάστασης.

-Καλά γιατρέ, τι κανόνισες πίσω από την πλάτη μου;

-Μη με ρωτάς εμένα, για όλα φταίει η φίλη σου η Ρουμπίνη.

-Ναι καλά, σε πιστεύω, σε πιστεύω...

Έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά της δανάης που άρχισε να της μιλάει γελώντας υπερβολικά γρήγορα.

-Ναταλία, ευτυχώς γύρισες, κόντευα να έρθω μόνη μου ως εκεί.

Η Ναταλία της έστρωσε τα μαλλιά πίσω από τα αφτιά και τη φίλησε πολλές φορές στα δυο της μάγουλα.

-Γλυκιά μου, κι εγώ δεν έβλεπα την ώρα να ξεφορτωθώ για λίγο τον πατέρα σου.

-Το άκουσα αυτό.

Ο Ρωμανός που την ώρα εκείνη είχε αρχίσει να μιλάει με τον Φίλιππο, της έκλεισε το μάτι.

-Ποιος θέλει τούρτα;

Η Ρουμπίνη πλησίασε τη στρογγυλή σοκολατένια λιχουδιά κι όλοι τη μιμήθηκαν.

-εγώ θέλω μα τι ακριβώς γιορτάζουμε;

Η Ναταλία πήγε και τύλιξε το ένα της χέρι γύρω από τους ώμους του Ρωμανού, που αφού την αγκάλιασε σφιχτά και βεβαιώθηκε πως δεν τους έβλεπε η δανάη, άρχισε να τη φιλάει.

-εγώ πάντως γιορτάζω το γεγονός πως είσαι στη ζωή μου, Ναταλία της φωτιάς, και πως δε θα φύγεις.

-Καλά, μην παίρνεις κι όρκο...

Η ρουμπίνη χαχάνισε κι έκοψε τα κομμάτια αρχίζοντας μετά να τα μοιράζει.

Ο Ρωμανός και η Ναταλία έφαγαν από το ίδιο πιάτο και αν και συνομιλούσαν ευχάριστα με τους φίλους τους δεν είχαν μάτια παρά μόνο ο ένας για τον άλλον.

Τελικά δυο ώρες αργότερα όλοι έφυγαν αφήνοντας τους τρεις τους στο σπίτι.

Τότε αποφάσισε ο Ρωμανός να της δώσει το δώρο του, προσφέροντας κι ένα καινούριο ηχοβιβλίο στη δανάη που ευχαριστώντας τον ρίχτηκε με τα μούτρα στη νέα αυτή εμπειρία καληνυχτίζοντας τους βιαστικά.