"Κράτα με"!

45

Η Ναταλία γύρισε στο σπίτι της ξέροντας πως οι επόμενες ώρες και μέρες θα ήταν πολύ καθοριστικές για το δρόμο που θα έπαιρνε η ζωή της. Το ένιωθε πως δε θα χρειαζόταν να εκπνεύσει ο μήνας για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Μέσα σε δυο εβδομάδες αν όχι λιγότερο, ήταν πεπεισμένη πως το τοπίο θα ξεκαθάριζε. Όταν τακτοποίησε το σπίτι της, έκανε ένα ζεστό μπάνιο και συνδέθηκε στο διαδίκτυο. Μπήκε στην ηλεκτρονική της αλληλογραφία κι άρχισε να ανοίγει και να διαβάζει όσα μηνύματα είχαν έρθει στον λογαριασμό της. Τα πιο πολλά ήταν από τον εκδότη της ο οποίος δεν περίμενε για το τυπικό της υπόθεσης την επόμενη μέρα για να τη συγχαρεί για την ανάληψη της νέας της θέσης εργασίας. Σε ένα άλλο δικό του μήνυμα, της εξηγούσε πως είχε στείλει τα πιο πρόσφατα δοκίμια της σε τρία λογοτεχνικά περιοδικά, και πως θα λάμβανε σύντομα νέα από τους συντάκτες τους αν τα κείμενα της τραβούσαν το ενδιαφέρον τους. Τέλος, της πρότεινε ανοιχτά να σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο της μετάφρασης στα αγγλικά του καλύτερου δοκιμίου της καθώς κι ενός αποσπάσματος από το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της που ήταν ήδη έτοιμο. Η Ναταλία έσπευσε να του απαντήσει πως για να γίνει κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν τη βοήθεια του ώστε να επιλέξει τον καλύτερο μεταφραστή. Εκείνος ήξερε την αφρόκρεμα, καθόλου δύσκολο δε θα του ήταν να τη βοηθήσει. Βρήκε να την περιμένει ένα μήνυμα κι από τον έκτορα. Της έλεγε πως έκανε μια μικρή έρευνα για την ποιότητα και την ισχύ των γραφόμενων του κυρίου αλεξιάδη, και πως κατέληξε στο συμπέρασμα πως κανένας λόγος δεν υπήρχε να ασχοληθεί περισσότερο μαζί του η Ναταλία. Μετά, το μήνυμα έπαιρνε έναν άλλο δρόμο, πιο προσωπικό και ιδιαίτερο. Ο Έκτορας είχε προτείνει στην άντζελα να βγούνε μαζί για φαγητό το βράδυ αυτό της κυριακής:

«είναι γλυκιά και προσιτή παρά τη μόρφωση της. εΠιπλέον, καταλαβαίνει τη γλώσσα που μιλάω και με παροτρύνει να παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις την κάθε μέρα της ζωής μου από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δε θέλω να νιώθει μόνη, ούτε και να αναρωτιέται αν μπορεί να αγαπηθεί».

Η Ναταλία σκούπισε τα μάτια της που είχαν υγρανθεί εξαιτίας της ήδη περίεργης ψυχολογικής της κατάστασης. Μπορούσε με χαρακτηριστική άνεση να μαντέψει αυτά που περνούσαν από το μυαλό του έκτορα την ώρα που της έστελνε αυτό το e-mail. Την άντζελα θα την αγαπούσε και θα την προστάτευε, θα την έπαιρνε από το χέρι και θα την πήγαινε όπου επιθυμούσε να φτάσει. Ευχήθηκε από μέσα της πρώτα και γραπτά ακολούθως να τους πάνε όλα καλά, και να βρουν όλα όσα είχαν ανάγκη ο ένας στον άλλο. Είχε αρχίσει να νιώθει πως την εγκατέλειπε ένα μεγάλο βάρος με την εξέλιξη αυτή. Κοίταξε την ώρα αμέσως μόλις ξεμπέρδεψε με τα μηνύματα. Ο Ρωμανός θα πρέπει να ήταν ήδη στο αεροπλάνο του. Πήρε το κινητό της και τηλεφώνησε στη δανάη καταλαβαίνοντας πως είχε αρχίσει να χαμογελάει ασυναίσθητα.