"Κράτα με"!

39

Η Ναταλία κοιμήθηκε πολύ άσχημα εκείνο το βράδυ. Μπορεί να μην το είχε πιστέψει πως ο Ρωμανός θα έκανε κάτι με τη Μελίτα, και μόνο όμως που άκουσε για πρώτη φορά από τα χείλη του κάτι τέτοιο ταράχτηκε. Έτσι, η φωνή του δεν είχε πάνω της την κατευναστική επίδραση της. Κατέληξε να βάλει από το κινητό να παίζει απαλά μια συλλογή διάρκειας τεσσάρων ωρών με έργα ειδικά για διαλογισμό και συγκέντρωση. Μόνο για λίγο κοιμόταν, κι έπειτα πεταγόταν πάνω λουσμένη στον ιδρώτα. Όλες τις οι σκέψεις μπερδεύονταν, τι την ήθελε ο δαμιανός ανδρέου; Και πώς θα περνούσε με τον Δημήτρη στη μπλε στιγμή; Και στον Μάνη τι θα έλεγε ακριβώς για τη Νεφέλη Ραζή; Ποια κομμάτια της ζωής της είχε δικαίωμα να αποκαλύψει και ποια να κρατήσει μυστικά. Κάποτε βυθίστηκε για μερικές ώρες σε έναν λήθαργο που δεν την ξεκούρασε καθόλου. Όταν ήρθε πια το πρωί, σηκώθηκε κι έτρεξε στο ημερολόγιο. Ξεκόλλησε το χαρτάκι της ημέρας και το πέταξε στα σκουπίδια. Μετά έκανε ντους και ντύθηκε με ένα υφασμάτινο μπλε παντελόνι και με ένα λευκό πουκάμισο που είχε πάνω του όμως κι αυτό ένα μπλε λουλούδι. Γέλασε με την ειρωνεία, το βράδυ θα έπρεπε να τα φορέσει αυτά τα ρούχα... άρχισε να ψάχνει ανάμεσα στα πολυάριθμα βάζα με τα ροφήματα της, βρήκε ένα μείγμα αρωματικών βοτάνων και έφτιαξε μια μεγάλη κούπα με την ελπίδα πως θα τη βοηθούσε να χαλαρώσει λίγο. Όταν της χτύπησαν το κουδούνι λίγο έλειψε να χύσει το αρωματισμένο τσάι στο τραπεζομάντιλό. Πήγε να ανοίξει, είδε έναν χαμογελαστό νεαρό που αφού την καλημέρισε, τη ρώτησε αν ήταν η Ναταλία Ραζή. Τον διαβεβαίωσε πως ήταν εκείνη, κι αφού υπέγραψε στο χαρτί που της έδωσε, πήρε το κουτί που της είχε φέρει. Ήταν βαρύ σχετικά αλλά όχι πολύ μεγάλο. Τον ευχαρίστησε κι έκανε να τον πληρώσει, μα εκείνος της είπε πως το δέμα ήταν κιόλας πληρωμένο από τον αποστολέα. Έτσι, τον αποχαιρέτισε κι επέστρεψε πάλι στην κουζίνα. Ήπιε λίγο ακόμη από την κούπα της, και μετά με ένα μαχαίρι έκοψε το χαρτί κι άνοιξε το γυαλιστερό κουτί. Όλος της ο εκνευρισμός εξαφανίστηκε, και βρέθηκε να χαμογελάει πλατιά. Το κουτί ήταν γεμάτο με ολοκαίνουρια άλμπουμ. Τα έβγαλε έξω, ήταν 7 cd, όλα στις ωραίες τους θήκες. Τα άνοιξε ξεχωριστά κι άρχισε να θαυμάζει τα εξώφυλλα, καθώς και τα μικρά μπλοκάκια που τα συνόδευαν. Ήταν όλη η δισκογραφία του συγκροτήματος που είχαν ακούσει προχθές στο μπαρ μαζί με τον Ρωμανό. Ήξερε ήδη χωρίς καν να το ψάξει ξανά πως εκείνος της τα είχε στείλει όλα, ένα προς ένα. Στο κάτω μέρος του κουτιού την περίμενε και η μικρούλα κάρτα που του ήταν αδύνατο να μην τη συμπληρώσει με μια λέξη: