Playing Games with My Heart [Book 1 of Games Doulogy] (COMPLETE)

Chapter 30

Chapter 30

Pagkatapos ng araw ng matinding sagutan namin ni Raven ay hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas. I've had enough. Mahirap tanggapin ang totoo.

Matagal kong tinitigan ang kanyang mensahe sa akin kanina lang.

Raven:

Let's talk. I want to explain, please. Hear my side.

Nagtipa ako ng irereply.

Ako:

Magkita na lang tayo sa amin.

Umismid ako sa bilis niyang magreply.

Raven:

I'll be there immediately.

Tapos ngayon parang wala lang sa kanya ang lahat? Pagkatapos kong makita ang video na iyo na may kahalikan siyang ibang babae? Ano ang tingin niya sa akin? Pinanganak kahapon lang?

Tumayo na ako at nagpalit ng damit. Pagkatapos kong magbihis ay dumiretso ako ng kusina upang kumain. Hindi pa nga ako nagsisimula sa pagkain ng meryenda ay siya namang pagdating ni Patrick.

"Ate, May bisita ka." Ani ni Patrick.

"Saan ka galing?" Humalukipkip ako't pinagmasdan ng maigi ang kapatid.

Nagkamot siya ng kanyang batok at ngumisi.

"Diyan lang sa tapat ng bahay, Ate. Naglaro kami ni Carlo."

"Hoy, Patrick. Sa susunod magpaalam ka sa akin, ha?"

"Alright, Ate. Doon na ulit ako kila Carlo. May bisita ka pala."

"Sino?" Naglakad ako patungong sala.

Halos mabuwal ako sa paglalakad nang makita ko si Raven na nakaupo sa sofa. May dalang bouquet ng rosas.

"Ano 'yan? Peace offering?"

"Keith, Can we talk?"

Tiningnan ko ang kapatid na nakatingin lang sa amin.

"Oh? Akala ko ba aalis ka?"

"Ah. Hehe. Sige Ate." Tumingin siya kay Raven at nag thumbs up pa ito. "Sungit talaga ni Ate."

"Patrick! Narinig ko 'yon ah!"

"Bye, Ate!"

Umirap ako at tiningnan ang lalaking ito sa aking harapan.

"Oh, Anong gusto mong pag usapan natin? 'Yung halik? 'Yung video? Ano? Alin doon?"

"Listen to me first, okay?"

"Fine." Umupo ako. Lumapit siya sa akin para iabot ang bulaklak. Kinuha ko 'yon at inirapan siya.

Huminga siya ng malalim.

Pagkatapos ay umupo sa aking tabi. Umusog ako.

"Keith."

"Go on. Magpaliwanag ka." Nanatili ang tingin ko sa mga bulaklak sa aking hita.

"About the video, matagal na 'yon. Hindi ko alam kung bakit ngayon lang lumabas pero matagal na 'yon. Noong mga panahong..."

"Panahong ano?" Binalingan ko siya.

Pinaglaruan niya ang kanyang mga daliri.

"Panahong pinaglalaruan mo pa ang mga babae sa buong campus? Tama ba? Or baka naman isa ako sa mga babaeng-"

"No. Hindi ka kabilang sa kanila. Iba ka-"

"Oh, come on! I never really know, right? Anong malay ko at isa pala ako sa kanila? Na pinapaikot mo lang ako-"

"I said hindi ka kabilang sa kanila! Iba ka kasi mahal kita!"

Tila naubusan ako ng sasabihin.

Nagtaas baba ang kanyang dibdib. Nakikita kong naging malalim na paghinga ang pinakawalan niya.

Bumagsak ang aking balikat.

Iniwas ko ang paningin sa kanya.

"Keith, makinig ka naman sa akin, oh."

Huminga ako ng malalim.

"Natatakot lang naman kasi ako, Raven." Binalingan ko siya. "Ayokong dumating ang araw na...Totoong niloloko mo lang ako."

"Hindi naman kita niloloko."

"I know."

"Bakit hindi mo ako mapatawad ngayon?"

"It's because I'm afraid! I'm afraid of getting hurt-"

Naramdaman ko ang paghawak niya sa aking kamay.

"Hindi naman kita sasaktan. Kung natatakot ka, I promise, I won't hurt you. You made me changed, Keith. You made me fell in love with you."

"Is that it? Then, who the hell is that girl on that video? And the picture. Siya rin 'yon."

"That's Stella. My past girlfriend."

"Y-your past girlfriend? Seryosohan ba 'yon? Or just your another fling?"

"Yes. She's my first love."

Binawi ko ang aking kamay na hawak niya.

"K-Keith.."

"Umalis ka na."

"Hear me out."

Nilingon ko siya.

Napahilamos siya sa kanyang mukha.

Tumayo ako dala ang bulaklak na bigay niya. Inilapag ko ito sa kanyang tabi.

"Keith.. Baby."

Hinila niya ako palapit sa kanya at niyakap ang aking baywang. Doon pa lang sa yakap niyang iyon, ay bumagsak na ang aking mga luha.

"I'm sorry. I'm sorry for making you hesitant. I'm so sorry. Please, forgive me."

"I'm sorry din, Raven.." Pumikit ako at lumunok. Pilit kong nilulunok kung ano man ang nagbabara sa aking lalamunan. "Give me some space to think about this.."

"No. No."

"Please." I beg.

"I can't."

Humigpit ang yakap niya sa akin. Ibinaon niya ang kanyang mukha sa aking baywang. Like his life is depending on me. Hinawakan ko ang kanyang mga braso at inalis ito sa aking baywang.

I squatted in front of him.

Parang nadudurog ang puso kong makita ang kanyang maamong mukha.

Pinunasan ko ang kanyang mga luha.

"Time is need for everything, Raven. Let me heal my wounds for now. I can't do this right now. Accepting you just like it's easy. But it's not. It's not that easy."

Umiling siya at lumapit para mahalikan ako pero iniwas ko ang aking mukha.

"Let's be cool ff."

"No, Keith. Please."

"I'm sorry."

I caressed his face and kissed him on cheeks.

I left him there down and almost begging for me to comeback.