မိုး လှမ်းပေးလိုက်တဲ့ ထွက်စာကိုဆေးရုံအုပ်ကြီးကြည့်ရင်း
"အေးကွာ .... အဖေရဲ့ကျန်းမာရေးကြောင့်ဆိုတော့လဲ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ .... ဒါပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ Hanna ကို ဆရာအလုပ်မထွက်ခိုင်းစေချင်ဘူး .... ဒီတိုင်းခဏသွားပြီး အဖေနေပြန်ကောင်းတဲ့အခါ ပြန်လာလို့ရတာပဲလေ .... "
သူ့ကိုတားဖို့ကြိုးစားချင်နေတဲ့ဆေးရုံအုပ်ကြီးကို Hanna ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းလေးချကာ
" အဖေ့ကို ပစ်ထားခဲ့မိတာ ၁၃ နှစ်ကျော်လောက်ရှိနေပြီ ဆရာ .... အခုဖေဖေ့အသက်၆၀ကျော်ပြီး ၇၀ လဲကပ်နေပြီဆိုတော့ Hannaဖေဖေ့ဘေးမှာ တလှည့်ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးသင့်တယ်ထင်လို့ပါ ..... Hanna ကတစ်ဦးတည်းသော သမီးလေ ဆရာရဲ့ ... "
" ကဲလေ .... တားလို့လဲ မရဘူးဆိုတာ ဆရာလဲ သိပါတယ်... မဖြစ်မနေဆိုတော့လဲ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ ဆရာက ထွက်ခွင့်ပေးရတော့မှာပေါ့ .... ဒါပေမဲ့ Hanna ပြန်လာဖြစ်တဲ့အခါကျရင်တော့ ဆရာတို့ဆေးရုံမှာပဲ ပြန်လုပ်ပေးပါလို့ အခုထဲကတောင်းဆိုထားပါရစေ .... "
အထက်လူကြီးရဲ့တောင်းဆိုမှုကို အသိအမှတ်ပြုပေးသည့်အနေနဲ့ မိုးခေါင်းလေးတစ်ချက်ငုံလိုက်ပြီး
" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ .... "
ဆေးရုံအုပ်ကြီးအခန်းထဲက ထွက်လာပြီး သူ့ရုံးခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လိုက်တော့ သူ့ထိုင်ခုံမှာ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း Yuki ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်
" ဘယ်တုန်းကရောက်နေတာလဲ Yuki ? "
သူဝင်လာတာမြင်တော့ Yuki တစ်ယောက်ပြုံးပျော်သွား၏ ။ ထိုင်နေရာမှထကာ မိုး ကိုအတင်းလာဖက်လေသည်။
" အခုလေးတင်ရောက်တာ Hanna ... "
"အော်.... "
" နင်စောနက ဘယ်သွားနေတာလဲဟင်? "
"ဆေးရုံအုပ်ကြီးရုံးခန်းကိုပါ ... "
YOU ARE READING
Don't Stop Believing
Romanceငယ်ရွယ်စဉ်မှာ ဘဝရဲ့အချိုးအကွေ့အကူးအပြောင်း၌ အေးစက်သွားကာ ခပ်ချေချေ ပေပေတေတေနေတတ်သည့် ကောင်မလေးတစ်ယောက် ... ။ " နွေးထွေးမှုဆိုတာ 'မိုး' ရဲ့ဘဝအတွက်တော့ နွေခေါင်ခေါင်မှာ နှင်းပွင့်လေးတွေကို စောင့်ဆိုင်းရသလိုပါပဲ .... " ( မိုးဝဿန်လွင် / Hanna Keiko ) ...