လူသံမ်ား ကားသံမ်ား အသံမ်ိဳးစံုတို႔ေရာေႏွာကာ
စည္ကားေနတဲ့ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္သည္
စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလြန္းသည္။
ေက်ာင္းဝကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္ေနေသာ
Baekhyun ၏ေျခလွမ္းေတြထိုင္းမႈိင္းေနသည္။
အခုေတြးေနမိတာက ဘယ္ကိုသြားရမလဲဆိုတာပဲ
ျဖစ္သည္။
မနက္က chanyeol ကားနဲ႔လိုက္ခဲ့တာမို႔လို႔
သူ႔၏ကားလည္းမပါ။ဆိုင္ကယ္လည္းမပါ။
ေနရာကိုလည္း မမွတ္မိတာေၾကာင့္
ကားငွါးဖ့ိုလည္းအဆင္မေျပေပ။
ဖုန္းဆက္ရေအာင္လည္း contact
ထဲတြင္အေဖတစ္ေယာက္သာ႐ွိသည္။
ေက်ာင္းျပင္သို ့ေရာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့
Baekhyun သက္ျပင္းခ်ကာ
ညာဘက္ကပလက္ေဖာင္းေပၚ၌သာ
ဆက္၍ေလ်ွာက္ေနေတာ့သည္။
မတတ္ႏိူင္။လမ္းေပ်ာက္သြားလည္းေအးသည္။
အဲ့ဒီအိမ္ကို ျပန္ရမွာထက္စာရင္
ဒီညေနခင္းမွာ လမ္းေလ်ွာက္ေနရတာက
ပိုၿပီးအဆင္ေျပသည္။
" တီ... ''
အေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ
ကားဟြန္းတီးသံတစ္ခုကို baekhyun
ၾကားလိုက္ရသည္။
ဟြန္းသံေတြက ထိုအသံတစ္ခုထဲမဟုတ္သည္ေၾကာင့္
လွည့္မၾကည့္ပဲ ဆက္ေလ်ွာက္ေသာ္လည္း
" တီ..တီ... ''
အသံကနည္းနည္းနီးကပ္လာၿပီျဖစ္သည္။
Baekhyun ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္လိုက္သည္။
" တီ..တီ..''
ဒီအသံကေတာ့ သူရပ္ေနေသာပလက္ေဖာင္း၏ေဘးတြင္
လာရပ္ေသာတစ္စီးထံမွ ဟြန္းသံျဖစ္သည္။
Baekhyun လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
ကားမွန္ ေအာက္သို႔က်လာၿပီး
စီယာတိုင္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ျဖဴျဖဴကို
အရင္ျမင္လိုက္ရသည္။
လက္ေလးျမင္ရံုမ်ွ ဘယ္သူလည္းတန္းသိတာေၾကာင့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ အံျသရတဲ့အျဖစ္။
" တတ္။မင္းကို လာေခၚတာ ''
Chanyeol ျပတင္းေပါက္မွ
ငံု႔ၾကည့္ကာ လွမ္းေျပာလာသည္။
ဝန္ခံရလ်ွင္ ေပ်ာ္မိသြားသည္ထင္။
မ႐ွင္းေသာစိတ္ကို ဆက္မ႐ွင္းေတာ့ပဲ
Baekhyun ကားတံခါးဖြင့္ၿပီးသာတတ္လိုက္ေတာ့သည္။
