အိမ္၏အေ႐ွ႕ အေနာက္အေခါက္ေခါက္ေလ်ွာက္ေနေသာ
Baekhyun ကိုၾကည့္ၿပီး Baekhyun
အေဖေခါင္းေတြမူးလာသည္
မေန႔ညကလည္း အရက္ေသာက္ၿပီးေသာင္းက်န္းတာ
ရဲစခန္းလိုက္ေခၚခဲ့ရသည္
အခုႏိူးလာေတာ့လည္းဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာပါေခ်
အသက္႐ႈထုတ္လိုက္
မ်က္လံုးကိုမွိတ္ကာသက္ျပင္းေတြခ်လိုက္နဲ႔
ေဘးကၾကည့္ေနသည့္သူပါ
ထိုင္မရ ထမရျဖစ္ေစသည္
လက္သီးကိုဆုပ္လိုက္
က်စ္ခနဲ ျမည္သံေတြတစ္ညံညံနဲ႔ဘာေတြကို
အလိုမက်ျဖစ္ေနတာလဲမသိ
" ေဟ့ေကာင္..မင္းကိုၾကည့္ရတာေခါင္းေတြမူးလာၿပီ
ထိုင္ပါအုန္းလား ''
လွည့္မၾကည့္ပါေခ်
တစ္ခုခုကိုေလးေလးနက္နက္ေတြးေနသည့္ပံုလည္းေပၚ၍
ေဒါသထြက္ေနသည့္ပံုလည္းေပၚသည္
စိတ္႐ႈပ္ေနပံုလည္းေပၚသည္
" ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔.. ''
စိတ္မ႐ွည္စြာေအာ္ေျပာမိေတာ့
သူ႔ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္သည္
မ်က္လံုးေတြသည္
ေတာက္ပမႈအလ်င္းမ႐ွိ
ေဒါသထြက္ေနသည့္ပံုေပၚေသာ္လည္း
တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ေနသည့္အရိပ္ေယာင္ေတြက
ပိုၿပီးထင္ဟပ္ေလသည္
အတန္ၾကာၿငိမ္၍ရပ္ေနၿပီးေနာက္မွ
သူ႔ရဲ႕ေဘးနားတြင္ဝင္ထိုင္္သည္
ေမးလို႔လည္းမရ၍
စကားလည္းတစ္ခြန္းမွ မေျပာပါ
ၾကမ္းျပင္ကိုေငးေနသည့္ပံုစံမွာ
တတ္ႂကြျခင္းအလ်င္းကင္းစင္သည္
ဘာျဖစ္လို႔ဒီိေလာက္
ပင္ပန္းေနတဲ့႐ုပ္ေပါက္ေနတာလဲ
"မင္းမေျပာဘူးလား
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ
မင္းရဲ႕Chanyeol ကေရာဘယ္မွာလဲ ''
မ်က္ခံုးေတြက်ံဳ႕သည္
ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြာေနသည့္ပံုစံက
Baekhyun အေဖကိုပင္ ေဒါသထြက္လာေစတဲ့အထိ
အီလည္လည္မ်က္ႏွာေဘးကိုေဘးကေနထိုင္ၾကည့္ရင္း
သူပါစိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္လာရသည္။
ထားလိုက္ပါေတာ့
ထပ္ေမးေနရင္ပိုဆိုးမွာဆိုးလို႔ တစ္ေယာက္ထဲလႊတ္ေပးထားလိုက္၍ ေ႐ွ႕ကတီဗီကိုသာဖြင့္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္
