ႏိူင္သြားတဲ့ ဂိမ္းေၾကာင့္ဖုန္းကိုပစ္ခ်ကာ
နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ည၇နာရီ။
Chanyeol ကသူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔သြားေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး
ထြက္သြားခဲ့တာ။
ဒီအခ်ိန္ေတာ့ျပန္မလာေလာက္ေသးဘူးထင္တယ္
Chanyeol ျပန္လာခ်ိန္ကိုေစာင့္ရသည္က
Baekhyun အတြက္စိိတ္အညစ္ဆံုးပျဲဖစ္သည္။
စကၠန္႔တိုင္းက တစ္နာရီေလာက္ၾကာသလိုလို။
လုပ္စရာမ႐ွိေသာဘဝတြင္ ဖုန္းလည္းဆက္၍မကိုင္ခ်င္။
စာကေတာ့ သူလုပ္ရမည္လို႔ကိုထည့္မတြက္ပါ
႐ုတ္တရပ္အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရတာမို႔
Baekhyun ေခါင္းေထာင္ၿပီးနားစြင့္မိလိုက္သည္။
"ဒုန္း...ဒုန္း...''
ခပ္ေဝးေဝးမွလာတယ္လို႔ထင္ရေသာ အသံ..
ဘာျဖစ္တာမ်ားလဲ
ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာ အခန္းအျပင္ကိုထြက္ေတာ့
ပိုၿပီးပီပီျပင္ျပင္ၾကားလာရသည္။
" ဒုန္း...ဒုန္း..!''
Baekhyun
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့ေလသည္။
ဘယ္သူမို႔လို႔ ဒီေလာက္ဆူညံေနရလဲ
သူခိုးလား..
ဓားျပမ်ားတ္ိုက္တာလား...
အဲ့တာေတြ သူအဲ့ေလာက္စိတ္မဝင္စား။
ဘဲလ္႐ွိေနတဲ့အိမ္ကို တစ္ဒုန္းဒုန္းထုေနတာက
ဘာပါလိမ့္လို႔
Baekhyun တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။
" အေမ့! "
ဖြင့္လိုက္ခ်င္းပင္ ေအးသြားေသာေလေအးနဲ႔အတူ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ
ခႏၶာကို္ယ္ႀကီးတစ္ခု Baekhyun
ေပၚသို႔ယိုင္က်လာေလသည္။
အလန္႔တၾကားျဖင့္ အျမန္
ထိန္းလိုက္ရသည္။
" Chanyeol..?''
ျပင္းထန္ေနေသာ အရက္နံ႔ေတြကမႊန္ထူေနလ်က္။
Baekhyun ကိုလဲက်မတတ္တိုးဝင္ဖက္ၿပီး
" ငါ..ငါပါ Baekhyun..မင္းကိုအရမ္းခ်စ္လြန္းတဲ့ ငါပါ ''
ေျပာရင္းနဲ႔ေျခေခြက်တာမို႔
႐ွိသမ်ွအားအကုန္နဲ႔ ဆြဲထူကာထိန္းထားရသည္။
" ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။..
ခင္ဗ်ားမူးလာတာလား ''
မယံုႏိူင္ျခင္းအျပည့္နဲ႔အတူ
Baekhyun ေမးမိသည္။
