အဝင္ဝကတည္းက စိတ္ထဲကေလထုသည္
ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့။
က်ယ္ေလာင္ေနတဲ့အသံစူးစူးေတြက နားစည္မွ
လာၿပီးလွ်င္အသည္းစံုကို
႐ိုက္ခတ္တုန္ယင္သြားေစသည္။
Baekhyun သည္သူ႔ကို္ယ္သူမသိလိုက္ပါပဲ
Chanyeol နားသို႔တိုးကပ္မိလိုက္သည္။
" ဘာလို႔လဲ..ေၾကာက္ေနၿပီလား ''
" ဘယ္သူကလဲ.. သြား..သြားေလ။
ေ႐ွ႕က ''
Chanyeol သည္အေမွာင္ထဲတြင္ baekhyun
သူ႔မ်က္ႏွာကိုမျမင္ႏိူင္မွန္းသိတာမို႔ အသံတိတ္ရယ္မိသည္။
Baekhyun ေၾကာက္ေနမည္လို႔
သူအတိအက်ထင္သည္ေလ။
ေျခလွမ္းအနည္းငယ္လမ္းေလ်ွာက္လာၿပီးသည့္ေနာက္
Baekhyun အနည္းငယ္ တြန္႔ဆုတ္လာေလၿပီ
ထို႔အတူ chanyeol သည္အေ႐ွ႕ကိုမေရာက္
ေျခလွမ္းမ်ားသည္လိုသည္ထပ္မ်ားစြာ
စိပ္က်ဲေနလ်က္
" အေမ့! "
႐ုတ္တရပ္ေဘးေထာင့္နားမွထြက္လာတဲ့
အျဖဴေရာင္အ႐ုပ္ႀကီးတစ္ခုေၾကာင့္
Chanyeol ၏ေက်ာေနာက္ကို baekhyun
တိုးဝင္မိလိုက္သည္။
သူ႔၏စိတ္တို႔မထိန္းခ်ဳပ္ႏိူင္ေတာ့။
အထဲသို႔ေရာက္လာေလေလ။
ပိုပိုက်က္သီးထစရာေကာင္းလာေသာအသံေတြႏွင့္
ရုုတ္တရပ္ထလာတတ္ေသာ လူေသေလာင္းေတြ။
Baekhyun ၏လက္ဖ်ားေတြ ထံုက်င္လာေလၿပီ။
ဆက္ေလ်ွာက္ခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့ပဲ
လာရာလမ္းအတိုင္းပဲ လွည့္၍ေျပးခ်င္ေတာ့သည္။
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္သြားမယ္
အားခဲလည္း ေမွာင္မိုက္ေနေသာလမ္းထဲ
တစ္ေရြ႔ေရြ႔ျဖင့္ ေက်ာကခ်မ္းလာသလိုလို။
အေအးလ္ုိုင္းပဲျဖတ္သလိုလို။
ခံစားခ်က္ကတကယ္မေကာင္းလွ။
ေနရသည္ပင္ အဆင္မေျပေတာ့တာမို႔
စိတ္ကတိုခ်င္လာၿပီ။
Chanyeol သူ႔အနားမွာ႐ွိေနသည္ဆိုတဲ့
အသိနဲ႔ခံသာေနသည္ေၾကာင့္နည္းနည္းသက္သာရာရသည္။
သတိရသြားသည္မို႔
အေ႐ွ႕က chanyeol ကိုbaekhyun
စမ္းျကည့္သည္။
သို႔ေသာ္ ေလဟာနယ္တစ္ခုမွလြဲ၍
ဘာအထိအေတြ႔မွမခံစားရ။
chanyeol မ႐ွိေတာ့တာလား။
