Beautiful Angel

Prolouge

"Ibinenta ko na itong bahay." Nagulat ako sa sinabi ni Tita Lydia habang nagpupunas ng sahig. Ipinatong niya sa mesa ang isang puting sobre. "Twenty thousand 'yan, sapat na siguro 'yan para sayo. Susunod na kami ni Cynthia kay Oliver sa Amerika, alam mo na 'yon, 'di ba?" Nakahalukipkip siyang sumandal sa inuupuan niyang sofa.

Akala ko next year pa iyon.

Naupo ako sa sofa na nasa harapan niya. "Opo Tita, pero biglaan naman po. Bakit niyo po ibinenta itong bahay ni Papa Jerry? Ito na lang po ang natitirang alaala ni Pa-"

"Lara, alam mo naman na malaki ang utang ni Jerry noong nabubuhay pa siya. Nalugi ang restaurant niya. Para makabangon iyon, nangutang siya sa mga kaibigan niya at para mabayaran 'yong mga utang niya sa mga kaibigan niya, kailangang ibenta ang mga naiwang ari-arian niya. Itong bahay na lang ang natitira. Iyong restaurant ay ibinenta ko na noon dahil sa kailangan niya ng pera dahil sa pagkakasakit niya. Puro problema ang iniwan ni Jerry sa akin." Naiiritang sabi ni Tita Lydia. Tinaasan pa niya ako ng kilay.

Humigpit ang hawak ko sa basahan.

Pero paano po ako? Hindi ko iyon masabi sa kanya.

Alam kong wala akong karapatan sa anumang naiwang pag-aari ni Papa dahil hindi niya ako tunay na anak. Anak ako ng dati niyang nobya.

Ang natatandaan ko, bago nakilala ni Papa Jerry ang tunay kong ina ay nakatira kami ng nanay ko sa isang apartment sa Makati. Wala siyang trabaho, pinupuntahan lang kami ng dati niyang boyfriend sa apartment.

Nagulat na lang ako isang araw pagkauwi ko galing sa school, kasama na ng nanay ko si Papa Jerry sa aming apartment. Hindi na kami pinupuntahan ng dati niyang boyfriend.

Isinama kami ni Papa Jerry sa bahay niya at doon na kami tumira. Kung saan ako iniwan ng nanay ko at hindi na niya kami binalikan pa. May tsismis na sumama ito sa ibang lalake.

Naging mabuting ama sa akin si Papa Jerry. Itinuring niya akong tunay niyang anak.

Nakilala naman ni Papa Jerry si Tita Lydia noong ten years old ako. May dalawa siyang anak. Si Oliver na nasa ama na niya ngayon sa Amerika, umalis siya last month para doon na mag-aral. Matanda siya sa akin ng dalawang taon, kahit na may pagkasuplado siya noon sa akin ay mabait naman siya.

At si Cynthia, na wala ng ginawa kundi ang awayin ako. Si Tita Lydia naman naging masungit lalo sa akin nang namatay si Papa sa sakit na colon cancer. Parang katulong na ang turing niya sa akin.

Pinaalis na ni Tita Lydia ang mga katulong dito sa bahay noong isang araw. Pati na si Yaya Gloria na nag-alaga sa akin simula ng iwanan ako ng tunay kong ina. Hindi man lang ako nakapagpaalam ng maayos sa kanya.

"Sa isang linggo na ang alis namin. Siguro naman ay kaya mo na ang sarili mo, maghanap ka na agad ng bahay na malilipatan mo. May pera ka na, marami kang makikitang paupahan diyan sa tabi-tabi. Gusto sana kitang iwanan sa kapatid ng Papa mo, kaso ayaw sumagot sa tawag ko. Wala na akong ibang kilala na mapag-iiwanan sayo dito. 'Di kita pwedeng isama sa Amerika, makikitira lang din ako sa Tatay nila Oliver." Tumayo na siya at umakyat sa hagdan.

Sa kanya ako ibinilin ni Papa bago siya namatay, pero wala naman siyang pakialam sa akin.

Pilit kong pinipigilan ang pag-iyak.

"Nga pala, darating na bukas 'yong nakabili nitong bahay. Kaya ayusin mo na ang mga gamit mo. Aalis na din kami ni Cynthia dito. Maghohotel na lang muna kami habang iniintay ang araw ng pag-alis namin." Dagdag pa ni Tita Lydia at iniwan niya akong tulala sa sala.

Paano na nito ako ngayon?

Wala akong kilalang ibang kamag-anak.

Pinunasan ko ang aking mga luha na hindi na matigil sa pagpatak.