AYNI KIYIDAN BAKALIM [ TAMAMLANDI ]

33

Multi: Hazar Acar 

Bugün olanlardan sonra daha normal bir hayata sahip olmayı diledim. Neden herkesin bana düşman gibi davrandığını anlamıyorum. Ailemin Begüm üzerine yaptığı düşmanlık yetmezmiş gibi bir de arkadaş olabildiğimize inandığım İdil'in de onlarlar aynı cephede yer alması bu kaleden yiyeceğim son darbe oldu.

İdil... Onun hakkında buraya o kadar çok şey yazmak isterim ki; ama aynı zamanda bunu yapamam da. Yapmam için bir nedenim yok. Bana karşı olan durumun farkındayım ve içten içe bu durumdan da rahatsızım. O iyi bir kız. O gerçekten iyi bir kız ve fazla saf. O henüz büyümemiş bir çocuk. İşin komiği o çocuk bana karşı boş değil. Bunu anlamamam için de aptal olmam gerekirdi. İdil gerçekten de-

Evin kapısı çalındığında olduğum yerde sıçradım ve defteri yere düşürdüm. Korkuyla arkama baktığımda Hazar'ı hâlâ uyur vaziyette buldum. Allah'ım... Sana şükürler olsun.

Kapı bir kez daha çaldığında dolan gözlerimi silmeden önce defteri eski yerine koyup odadan çıktım. Kapıyı açmadan da yaşlarımı sildim. Hazan'ın beni böyle bulmasını istemiyordum. Kapıyı açtığımda karşımda Doruk ve Hazan'ı gördüm.

"Hazar nerede?" dedi Hazan direkt salona bakarken. Çenemin ucuyla yatak odasını gösterdim. "Sızdı."

Hazan elini alnına vurdu ve seslice inledi. "Ondan özür dilemem gerekiyor, of!"

Doruk ve Hazan ayakkabılarını çıkarıp içeri girdiklerinde koltuklara yerleştiler. Doruk bana geçiştirmelik bir selam verirken yüzünün her bir detayını inceledim. Hazar'ın ona vurmadığını biliyordum ama neden onu incelediğimi bilmiyordum. Emin mi olmaya çalışıyordum?

"Seni de öylece bırakıp gittim. Özür dilerim İdil. Umarım Hazar saçmalayıp seni de sıkıntıya sokmamıştır."

Başımı iki yana sallarken, "Sorun değil. İyiysen gerisi pek de mühim değil." Dedim.

Doruk bana doğru uzanıp kolumu sıvazladı. "Sen iyi bir dostsun İdil." Tebessüm ettim.

"Uyanmaz değil mi?" dedi Hazan, Doruk'a sorarcasına.

"Sanmıyorum. Zaten uykusu ağırdır, uyandıramayız da."

Salona bir sessizlik çöktü. Hazan bana kaçamak bakışlar atarken aniden ayaklandı. "Hadi gidelim. Ben onun yanına yarın tekrar gelirim."

"İstersen sen burada kal. Ben eve dönerim?"

"Hayır." Başını iki yana salladı. "Gidelim."

"Tamam." Dedim ikiletmeden.

Hazan ayakkabılarını giyip Doruk'a yer açtığında çoktan kapıyı açmıştı. Hazar'ı bir kez daha kontrol etmem gerektiğini düşünerek Hazan'a baktım. "Tokamı bulamadım. Hazar'ı taşırken odasında düşürmüş olmalıyım. Siz inin ben de hemen geliyorum."

Hazan kaşlarını çatıp bana baktı ama uzatmadı. "Tamamdır. Acele et olur mu? Geç oluyor ve İmge evde. Ona da çok ayıp oldu."

Başımı salladım. Hazan ve Doruk gittiklerinde hızlı adımlarla odaya girdim. Çalışma masasına yöneleceğim esnada yatakta kıpırdanma sesini işittim. "Ne yapıyorsun?" dedi boğuk bir şekilde.

Korkuyla ona döndüğümde yatak ve çalışma masası arasındaydım. Bana bakmıyordu ama yine de büyük bir suçlulukla omuz silktim. "Seni kontrol etmek istedim." Diye bir pek de yalan olmayan bir şeyler geveledim.

Hazar gözlerini açmadan bir şeyler söyledi. Uyanık değildi ve az öncekini de çok bilinçli söylememişti. Fakat bu bile benim korkumu kamçılamaya yetmişti. Deftere bir daha bakmaya cesaret edemezdim. Bu yüzden de Hazar'ın tepesine gelip yüzüne dikkatle baktım. Sonra da sargıya aldığım eline göz attım.

Her şey iyi görünüyordu.

Elimi saçlarına yavaşça dokundurduğumda hiçbir tepki vermedi. Bir an; bundan cesaret alarak eğildim ve saçlarına öpücük kondurdum. Adını koyamadığım ferah bir koku ciğerlerime nüfuz ettiğinde gülümsedim. Geriye çekilecekken onun sesini duydum.

"Seni seviyorum."

Yaşlar hızla gözlerime doluştu. Aynı zamanda da boğazıma bir şey takıldı ve rahat nefes almama engel oldu. Hayatımda ilk defa bir erkekten bunu duyuyordum ve o da sarhoş, sızmış biri miydi?

"İyi geceler Hazar." Dedim titreyen sesimle. Keşke... Keşke başka zaman bunu duyabilme şansım olsaydı. Hazar bu defa bir şey söylemedi. Ben de geriye doğru adımlar atarak kapıya yaklaştım. Tam çıkacağım esnada Hazar kafasını diğer tarafa çevirdi ve kalbimi paramparça edecek o şeyi söyledi.

"Begüm."

Tek bir isimle kırılmış bir kalp. Ah, zavallı ben...