/8/

5.3K 367 15
                                    

ညစာထမင္းစားပြဲတြင္ အေမျဖစ္သူႏွင့္အတူထမင္းစားေနေသာ္လည္း စိတ္ေတြက႐ႈတ္ေနသည္။ ႐ွားသြယ္လင္း၏ စိတ္မပါလက္မပါနဲ႔ ထမင္းစားေနတာကို အေမျဖစ္သူ ေဒၚေရႊရည္ခ်ိဳက ရိပ္မိေနသည္။

"သမီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ သမီးကို ၾကည့္ရတာ စိတ္မၾကည္လင္သလိုပဲ"

႐ွားသြယ္လင္း၏ ဘဝမွာ အေမတစ္ခုသမီးတစ္ခုမို႔လို႔ ဘယ္လိုအရာျဖစ္ျဖစ္ တိုင္ပင္စရာကလည္း အေမတစ္ေယာက္သာရိွၿပီး အေမကသာ နားလည္အေပးႏိုင္ဆံုးျဖစ္သည္။

"ေမေမ သမီး ေမးစရာေလး ရိွလို႔"

"ေမးေလ သမီးေလး"

"ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ ဘာလုပ္လုပ္ အာ့လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ ခဏခဏျမင္ေယာင္ေနမိတယ္ အျခားအရာေတြမွာ အာရံုမစိုက္ႏိုင္တဲ့အထိ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိေနတယ္ အာ့လိုေတြ ျဖစ္လာရင္ သူ႔ကိုအရမ္းေတြ႔ခ်င္လာတယ္ ေမေမ"

႐ွားသြယ္လင္းေျပာသည္မ်ားကို နားေထာင္ရင္း အေမျဖစ္သူက ျပံဳးလို႔ေနသည္။

"ေမေမက ဘာလို႔ျပံဳးေနတာလဲ"

"သမီးေလးေတာင္ အရြယ္ေရာက္လာၿပီပဲ သမီးမွာခ်စ္ရမဲ့သူရိွေနၿပီေပါ့ ကဲ ေျပာပါဦး ေကာင္ေလးက ေခ်ာလား ဘယ္ေမဂ်ာကလဲ သမီးေလးနဲ႔ ဘယ္လိုသိတာလဲ စိတ္ထားေရာေကာင္းလား ေမေမ့ကို ေျပာျပပါဦး "

ေဒၚေရႊရည္ခ်ိဳအေမးကို ႐ွားသြယ္လင္း ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ေျဖရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။

"မသိဘူး ေမေမရဲ႕ သမီးနဲ႔သူက သိေတာင္မသိေသးဘူး"

"အို ဒါဆို ငါ့သမီးေလးက တစ္ဖတ္သတ္ခ်စ္ေနတာေပါ့ "

"ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး သမီးသူ႔ကိုမခ်စ္ဘူး သူ႔ကို သမီးခ်စ္လို႔မရဘူး "

"သမီးရယ္ သမီးအခုလိုျဖစ္ေနတာေတြက သူ႔ကိုခ်စ္ေနတာ က်ိန္းေသေနတယ္ေလ ကဲထားပါ သမီးခ်စ္တဲ့ အာ့ေကာင္ေလး ငါ့သမီးေလးကို ျပန္ၿပီးခ်စ္လာႏိုင္ပါေစ ေနာ္"

ေဒၚေရႊရည္ခ်ိဳ က ျပံဳးကာ သမီးျဖစ္သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာေပးေလသည္။

သူက ေမေမေျပာသလို...
ေကာင္ေလး မဟုတ္ပါဘူး....
ေတာ္ေတာ္စြာၿပီး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့..
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ......

" L "Where stories live. Discover now