ေဆးပုလင္းခ်ိတ္ကာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို ပတ္တီးစည္းထားရင္း အိပ္ယာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး သြင္ ကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္က်လာကာ သူ႔အနားေလးကိုသြားၿပီး သူ႔ကိုေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။
ဒီလိုပံုစံနဲ႔သူ႔ကိုျမင္ရတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က သူအက္စီးဒင့္ျဖစ္ခဲ့သလို႔ နာက်င္သကဲ့သို႔ ခံစားလာရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္သာ ျဖစ္လိုက္ၿပီးအဆံုးသတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္မိတယ္ ဆိုၿပီး မိုက္႐ူးရဲဆန္တဲ့ အေတြးမ်ိဳးကိုိုေတြးေတာမိေနရင္း ရင္ဘတ္ထဲကေအာင့္တက္လာရေတာ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေလ ခင္ဗ်ားကိုအခုလို ပံုစံမ်ိဳးႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ရတာ မႀကိဳက္ဘူးဗ်ာ အျမန္ဆံုး ထလာပါဗ်ာ....."
တိတ္ဆိတ္ေနေသာအခန္းထဲ ထိုေကာင္ေလးစတင္ဝင္ေရာက္လာထဲက သူ႔ေျခသံ သူ႔အသက္႐ႈသံကအစ ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ေနမိတယ္ ။ကိုယ့္အနားကို နီးကပ္လာတာနဲ႔အမ်ွ သူ႔ဆီက ႐ိႈက္သံသဲ့သဲ့ေလးကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲဘဝင္မက်ျဖစ္ရတယ္။ ငိုတာကို မႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာထားရက္နဲ႔ အငိုနဲ႔ေရာက္လာေသာ ထိုေကာင္ေလးကို ေထြးေပြ႔ၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးခ်င္ေပမဲ့လည္း ခဏသည္းခံကာ ေနေနရတယ္။
ထိုေကာင္ေလးဆီက စကားသံကို ၾကားမိေတာ့ ဝမ္းသာလံုးစို႔ရျပန္ပါၿပီ။ သြင့္ရဲ႕ စိတ္ပူမႈေတြ စိုးရိမ္စိတ္ေတြကို အခုလိုသိရတာ အရမ္းကိုေက်နပ္မိေနသည္။ ငယ္ေလးစီစဥ္ထားသလို ၾကာၾကာဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့လို႔ မ်က္လံုးေလးအသာဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့သူ အားမရိွတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ မတ္တပ္ရပ္ေနကာ ေခါင္းေလးငံု႔ရင္း တစ္ရံႈ့႐ွံု႔ငိုေနေသာ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ပံုစံေၾကာင့္ ဟန္သီဟထြဋ္စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္သြားရသည္။
"ဘာလို႔ အာ့ေလာက္ထိ ငိုေနတာလဲ ကြာ..."
"ခင္ဗ်ား သတိရလာၿပီလား...."
႐ုတ္တရက္အိပ္ယာထဲလွဲေနတဲ့သူက ထထိုင္ကာ စကားထေျပာတာကိုေတာင္ အစထဲက ဘာမွမျဖစ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါလားဆိုၿပီး မရိပ္မိေသးဘဲ စိုးရိမ္တႀကီးေမးလာတဲ့ ထိုေကာင္ေလးကို အရင္ကထက္ကို ပိုခ်စ္လာမိသည္။
YOU ARE READING
" L "
Romanceအချစ်က ဘဝတစ်ခုမဟုတ်ပေမဲ့.... ဘဝဆိုတာ အချစ်တေနဲ့ ရှင်သန်နေရတာပါပဲ.... LOVE & LIFE Poster by-Colourful Craft Light
